Ένας νταουλιέρης στο… Αμέρικα

Δεν ξέρει κανείς τι να… πρωτοθαυμάσει με το «American dream» που έζησε τις προηγούμενες ημέρες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και επισφραγίστηκε με το… όνειρο εξόδου στις αγορές που φαίνεται να είδε εκεί στη Νέα Υόρκη, σύμφωνα τουλάχιστον με τα όσα ο ίδιος δήλωσε στη διάρκεια του υπερατλαντικού ταξιδιού που φαίνεται να απόλαυσε δεόντως.

Μετά το φιάσκο της εμφάνισης στο Ίδρυμα Κλίντον και τα χάχανα που συνόδευσαν την αμηχανία του να κατανοήσει τη συζήτηση που του άνοιξε ο Αμερικανός πρώην πρόεδρος και την αδυναμία του να βρει επιχειρήματα υπέρ των επενδύσεων στην Ελλάδα, πρέπει να έχει είτε απόλυτη ιδεοληπτική εμμονή είτε άγνοια βασικών γνώσεων για να υποστηρίζει ότι την επομένη που θα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, η χώρα θα βγει στις αγορές.

Οι αμερικανοί συνομιλητές του κ. Τσίπρα προφανώς και δεν θυμούνταν τις αστειότητες που στο παρελθόν έχει ο ίδιος εκστομίσει για τον… χορό των αγορών. Και γι΄ αυτό πιθανότατα δεν τον ρώτησαν ποιος θα παίζει τα νταούλια. Αλλά ο… αθεόφοβος πώς μπόρεσε να διατυπώσει τέτοιους ισχυρισμούς μια μέρα μετά τα όσα δυσφημιστικά είχε επισημάνει αναφερόμενος σε «συναλλαγές κάτω από το τραπέζι» που χρειάζεται να γίνουν για να υλοποιηθούν επενδυτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα;

Ακόμη και αν –«παλιά του τέχνη κόσκινο»- φορτώσει όλη την ευθύνη για τη «διεφθαρμένη Ελλάδα» στους προηγούμενους, στο περίφημο «παλιό», που πήρε εντολή να… ξεμπερδέψει μαζί του, πώς, αλήθεια. θα απαντούσε αυτός ο άσπιλος και αμόλυντος εκπρόσωπος του «νέου» αν τον ρωτούσαν οι συνομιλητές του για τη μαζική επιστροφή όλων των επίορκων –μιζαδόρων, φακελλάκηδων, παιδεραστών και πάει λέγοντας- υπαλλήλων στο ελληνικό δημόσιο που έγινε με νόμο της δικής του διακυβέρνησης;  

Είναι, πάντως, απορίας άξιο τι είναι εκείνο που έκανε τον κ. Τσίπρα στο πρώτο μετεκλογικό του ταξίδι να επιδεικνύει τόση… αμερικανολαγνεία. Να είναι μήπως επίδειξη έμπρακτης μεταμέλειας για όσα –«φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και άλλα ηχηρά παρόμοια- εκστόμιζε από νέος; Ή να γοητεύτηκε τώρα στα σαράντα του από τις κακές συνήθειες του καπιταλισμού και καθώς βρέθηκε στη «Μέκκα» του να είπε και δυο κουβέντες παραπάνω;

Όπως και να έχει, το απροκάλυπτο «γλείψιμο» στους Αμερικανούς στο οποίο επιδόθηκε και η επιθετική διάθεση απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας, που είναι οι μόνοι που συμβάλουν στην οικονομική στήριξη της Ελλάδας, από πουθενά δεν προκύπτει ότι μπορεί να προσπορίσουν οφέλη στη χώρα μας. Η κρυάδα, άλλωστε, που πήρε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με το όνομα της FYROM είναι τόσο νωπή και τόσο διδακτική.

Η ανέξοδη συνηγορία των υπερατλαντικών συμμάχων υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, δεν επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να παραβλέπει ότι οι αποφάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα θα ληφθούν στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, που θα επωμιστούν το όποιο βάρος από τη δική μας ελάφρυνση, και όχι στην Ουάσιγκτον και στη Νέα Υόρκη.

Από τη στιγμή που οι Αμερικανοί και όποιοι άλλοι πέραν των μελών της ευρωζώνης, δεν συμβάλουν οικονομικά στην υπόθεση αυτή, δεν τους πέφτει και λόγος. Όπως προσφυώς τους είχε θυμίσει στο παρελθόν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και είναι βέβαιο ότι θα τους το ξαναθυμίσει με την πρώτη ευκαιρία.

Εκτός πια και αν η δεύτερη φορά Αριστερά διακυβέρνηση της χώρας, που συμπεριφέρεται σαν να… ανακάλυψε την Αμερική, αποφάσισε να αναγορεύσει τις ΗΠΑ ως κηδεμόνα της Ελλάδας που θα διαπραγματεύεται για λογαριασμό της. Οπότε, σε μια τέτοια εκδοχή, ας μην εκπλαγούμε βλέποντας τον κ. Τσίπρα σε ρόλο νταουλιέρη που εκτελεί τον σκοπό που άλλοι παίζουν.

Μόνον, όμως, που το πιθανότερο είναι ότι και πάλι θα τον αναγκάζουν το δισκάκι της επαιτείας να το στρέφει προς την μεριά της Ευρώπης.