Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μπέτυ Μπαζιάνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μπέτυ Μπαζιάνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

Οι βαρύτατες συνέπειες της 5ης Ιουλίου



            Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μεγαλύτερη πολιτική φαρσοκωμωδία που έχουμε ζήσει σε αυτή τη χώρα και που δεν είναι άλλη από το διαβόητο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Μια φαρσοκωμωδία που δεν ξέρει κανείς ποιοι πρέπει να κλαίνε και ποιοι να γελάνε σε μια τέτοια επέτειο. Και που το πιθανότερο είναι ότι από τον ιστορικό του μέλλοντος θα καθιερωθεί ως ισοδύναμο της «Πρωταπριλιάς» και ως συνώνυμο της απόλυτης πολιτικής εξαπάτησης ενός λαού από την εκλεγμένη ηγεσία του.
Με την απόσταση της τριετίας, που παρήλθε από το ιστορικό αυτό ορόσημο της κορύφωσης των, εν πολλοίς, συνειδητών ψευδαισθήσεων και αυταπατών, θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να μπορούσε κανείς να καταγράψει τα συναισθήματα του μεγάλου πλήθους που είχε βγει στους δρόμους τόσο την παραμονή της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος για να αποθεώσει όσους τον καλούσαν να ψηφίσει «Όχι» όσο και το βράδυ της έκδοσης του συντριπτικού αποτελέσματος όταν πλήθος λαού κατέκλυσε τις ανά την ελληνική επικράτεια πλατείες για να πανηγυρίσει την εντυπωσιακή πλειοψηφία με την οποία είχε γίνει δεκτή η απαίτηση των κυβερνώντων.
Πόσοι, άραγε, εξακολουθούν να θεωρούν ότι η στάση στην οποία τους κατηύθυναν οι ιθύνοντες της τότε εξουσίας ήταν πράξη αντίστασης κατά των δανειστών και έκφρασης εθνικής υπερηφάνειας; Και πόσοι, αντιστοίχως, είναι όσοι έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως το εύρος της ιστορικά πρωτοφανούς απάτης την οποία υπέστησαν από μια άφρονα ηγεσία; Μια άφρονα ηγεσία η οποία, όπως έδειξε η συνέχεια, δεν ήξερε ούτε τι ήθελε ούτε τι ζητούσε από τους εταίρους ούτε τι καλούσε τους Έλληνες να κάνουν.
Διότι, κακά τα ψέματα, στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός κλήθηκε να απορρίψει μια πρόταση των εταίρων και δανειστών της χώρας αλλά λίγες μέρες μετά οι εισηγητές της απόρριψης –σε απόλυτη αντίθεση με ότι είχαν ψηφίσει οι πολίτες- αποδέχονταν μια πολύ χειρότερη συμφωνία, οι επιπτώσεις της οποίας ήταν βαρύτατες για την ελληνική οικονομία αλλά και για την καθημερινότητα ενός εκάστου των Ελλήνων.
Οι επιπτώσεις, άλλωστε, εκείνης της παρανοϊκής πρωτοβουλίας έχουν αφήσει βαθιά σημάδια στο σώμα της ελληνικής οικονομίας. Είναι ο πλήρης αφελληνισμός του εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Είναι η μεταβίβαση του ελέγχου του μεγαλύτερου μέρους της δημόσιας περιουσίας στους πιστωτές. Είναι τα καταστροφικά capitalcontrols. Είναιη επιπλέον και με κάθε μέσο φοροαφαίμαξη των πάντων.Είναι οι νέες εισοδηματικές περικοπές σε εργαζόμενους και συνταξιούχους που θα συνεχιστούν και μετά το τέλος του τρίτου και σκληρότερου μνημονιακού προγράμματος.
Δεν είναι, όμως, εμφανείς μόνον στην οικονομία οι συνέπειες από το ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και την συνακόλουθη απροκάλυπτη πλαστογράφηση της βούλησης των πολιτών. Είναι εξίσου, αν όχι και περισσότερο, βαθιά τα σημάδια που αφήνει στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.
Είναι, πρωτίστως, τα σημάδια που δημιούργησε ο διχασμός της κοινωνίας με την αδιάκοπη προσπάθεια να πειστούν οι πολίτες ότι όποιος δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση είναι εχθρός του λαού και πρέπει να δαιμονοποιηθεί με τη χρήση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου, αρκεί να εξυπηρετούνται, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Και είναι, επιπροσθέτως, ο εθισμός στο ψέμα που επιχειρείται με τη διαρκή διαστρέβλωση της πραγματικότητας και την εμπέδωση της αντίληψης ότι «όλα επιτρέπονται» στο όνομα του υποτιθέμενου «ηθικού πλεονεκτήματος» που οι ίδιοι οι κυβερνώντες απένειμαν αυθαιρέτως στους εαυτούς τους. 
Τα όσα, άλλωστε, διαμείβονται αυτές τις μέρες στην πολιτική ζωή του τόπου είναι άκρως χαρακτηριστικά τόσο για τη διχαστική λογική που επιχειρείται να επιβληθεί όσο και για την αέναη συνέχιση της κοροϊδίας των Ελλήνων και την ατελεύτητη υποτίμηση της νοημοσύνης τους.
Δίνουν «γη και ύδωρ»σε όλα τα μέτωπα, από το Σκοπιανό και το χρέος έως το Μεταναστευτικό και τα εξοπλιστικά, εκλιπαρώντας του εταίρους και δανειστές να τους επιτρέψουν να «πουλήσουν καθρεφτάκια και χάντρες στους ιθαγενείς» με υποσχέσεις περί δήθεν «καθαρής εξόδου από τα Μνημόνια» και μετάθεσης της περικοπής των συντάξεων για μετά τις εκλογές ώστε να επιπέσουν επί των κεφαλών της επόμενης κυβέρνησης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα το μόνο που μπορεί να αποδειχθεί παρήγορο είναι η πεποίθηση από την οποία φαίνεται να διακατέχονται αρκετοί από τους κυβερνώντες οι οποίοι δείχνουν να πιστεύουν ότι, αφού η απάτη της 5ης Ιουλίου 2015 δεν τους στοίχισε εκλογικά στις κάλπες που στήθηκαν λίγους μήνες αργότερα, μπορούν να συνεχίσουν στο διηνεκές την κοροϊδία των πολιτών.
Αν όντως αυτή είναι η επικρατούσα αντίληψη στο συνονθύλευμα που παριστάνει το κυβερνητικό σχήμα, τότε μπορεί να ελπίζεται ότι ίσως αποδειχθεί καθοριστικός ο πειρασμός να δοκιμάσουν και πάλι την ετυμηγορία της κάλπης σε αυτή τη φάση που δεν τους βγαίνει τίποτε.
Αν το κάνουν πράγματι, είτε από άγνοια κινδύνου είτε από υπερβολική, λόγω αλαζονείας, εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους, τότε υπάρχει η ελπίδα μέσα στις τόσες αρνητικές επιπτώσεις της 5ης Ιουλίου να προκύψει και μια θετική συνέπεια.
Και για όσους τυχόν έχουν αμφιβολίες για το αποτέλεσμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης οι επιστήμονες που μελετούν απροκατάληπτα και σε βάθος τις όχι και τόσο εμφανείς μεταβολές στην ελληνική κοινωνία επισημαίνουν ότι οι έξωθεν επιβολές που κορυφώθηκαν με το Μεταναστευτικό και το Μακεδονικό έχουν δοκιμάσει τα υπαρξιακά όρια των Ελλήνων σε βαθμό πολύ πιο σημαντικό από τη μνημονιακή φτωχοποίηση που υπέστησαν την τελευταία οκταετία.

Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Θα… ξεχειμωνιάσουμε με τη Μαρέβα!



            Αν ο πρωθυπουργός πήρε επάξια βραβείο «πολιτικού σθένους», ο στενός συνεργάτης του Δημήτρης Τζανακόπουλος διεκδικεί με την ίδια απαράμιλλη αξιοσύνη το ύψιστο μετάλλιο πολιτικής στρεψοδικίας. Είναι ειλικρινά μνημειώδης ο τρόπος με τον οποίο απάντησε στο ερώτημα για το εξώδικο που του απέστειλε η σύζυγος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Μαρέβα Γκραμπόφσκι.
Για όσους δεν παρακολούθησαν την επικαιρότητα των ημερών, που κυριαρχήθηκε από το πολλαπλό σκάνδαλο της πώλησης ελληνικού  στρατιωτικού υλικού στην εμπόλεμη Σαουδική Αραβία, τα γεγονότα έχουν εξής: σε συνέχεια της αναφοράς του πρωθυπουργού σε εμπλοκή στην υπόθεση προσώπου με το όνομα Σφακιανάκης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε την κυρία Γκραμπόφσκι για σχέση μαζί του. Εκείνη, αφού διέψευσε ότι γνωρίζει τον φερόμενο ως μεσάζοντα, έστειλε εξώδικο για να καταγγείλει τον κ. Τζανακόπουλο και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί ότι διακινούν στοχευμένα ψέματα εις βάρος της.
            «Αν η κυρία Μητσοτάκη θεωρεί ότι η πολιτική συζήτηση πρέπει να διεξάγεται μέσω εξωδίκων και εγώ προσωπικά, αλλά φαντάζομαι και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, ο κύριος Παππάς, αλλά και όλοι οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έλαβαν το σχετικό εξώδικο, θα το καλωσορίσουν», αντέτεινε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε σχετικά στο briefing. Για να προσθέσει αμέσως μετά το ακόμη πιο εκπληκτικό επιχείρημα: «Ωστόσο, θα πρέπει να σας πω ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι περισσότερο ένδειξη αδυναμίας, παρά το ο,τιδήποτε άλλο».
Ναι, καλά διαβάσατε, η απάντηση ενός πολίτη που –καλώς ή κακώς- θεωρεί ότι θίγεται και συκοφαντείται από τους ισχυρισμούς ενός πολιτικού, ο οποίος είναι εξασφαλισμένος και με ασυλία, συνιστά, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο κυβέρνησης που ασκεί εξουσία σε ευρωπαϊκή χώρα, «ένδειξη αδυναμίας». Και δεν είναι μόνον αυτό. Είναι, πολύ περισσότερο, που ο κ. Τζανακόπουλος θεωρεί «πολιτική συζήτηση» την αναπόδεικτη εμπλοκή της συζύγου του πολιτικού του αντιπάλου. Σε μια υπόθεση, μάλιστα, που η κυβέρνησή του δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι ή όχι σκάνδαλο. Και γι΄ αυτό καταφεύγει στην εκτόξευση κάθε είδους πυροτεχνημάτων, μήπως και στρέψει αλλού το ενδιαφέρον.  
 Μάλιστα, για όσους ενδεχομένως δεν αντιλήφθηκαν τι ακριβώς ήθελε να πει με την αρχική αναφορά του, ο κ. Τζανακόπουλος επανήλθε για να κάνει πιο… ξεκάθαρη τη στόχευση της απάντησής του: «Η κυρία Μητσοτάκη θα πρέπει να κατανοήσει ότι είναι δημόσιο πρόσωπο, ως σύζυγος του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και κατά την αυστηρή έννοια του νόμου. Και ως τέτοιο δημόσιο πρόσωπο πρέπει και να αποδέχεται, αλλά και να ακούει την πολιτική κριτική, καθώς και τα ερωτήματα που της απευθύνονται», υποστήριξε.
Δεν είναι βέβαιο αν είχε πλήρη συνείδηση της διάστασης των όσων είπε ο κ. Τζανακόπουλος. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, όποιος ακούσει ή διαβάσει τα λεγόμενα του δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι εισήγαγε «καινά δαιμόνια» στην πολιτική αντιπαράθεση. Τα οποία ίσως αποτελούν και παγκόσμια πρωτοτυπία. Τουλάχιστον για τις χώρες που ισχύουν και εφαρμόζονται οι κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και στις οποίες δεν ευδοκιμούν έννοιες περί συλλογικής – οικογενειακής ευθύνης.
Ποια είναι τα, κατά Τζανακόπουλο, «καινά δαιμόνια»; Πρώτον, ότι οι σύζυγοι –και οι σύντροφοι και τα παιδιά άραγε;- των πολιτικών είναι δημόσια πρόσωπα και, άρα, μπορεί ο καθένας να τους/τις εγκαλεί για όσα κάνουν ή δεν κάνουν, ακόμη και όταν αυτά δεν σχετίζονται με την οικογενειακή τους ιδιότητα. Και, δεύτερον, ότι το βάρος της απόδειξης για καταγγελλόμενες πράξεις ή παραλείψεις δεν το φέρει ο εγκαλών πολιτικός αντίπαλος, αλλά είναι ευθύνη του εγκαλούμενου να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το μόνο σίγουρο είναι ότι αν  επικρατήσουν οι καινοφανείς θεωρίες του κ. Τζανακόπουλου για τον τρόπο που μπορεί να ασκείται η πολιτική αντιπαράθεση, το επόμενο διάστημα θα βρεθούμε ενώπιον καταστάσεων που δεν έζησε ο τόπος ούτε στις πιο ταραγμένες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας.
Η κυβέρνηση έχει δώσει δείγματα γραφής και πολύ πριν αναλάβει ο εκπρόσωπος της να θεωρητικοποιήσει τις αντεγκλήσεις για οικογενειακά ζητήματα. Κατά το Μέγαρο Μαξίμου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρήθηκε και θεωρείται υπόλογος –πολιτικά και ποινικά- επειδή δεν περιέλαβε στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» την περιουσιακή κατάσταση της συζύγου του κατά την περίοδο που ήταν σε διάσταση. Παρότι το ζήτημα «έκλεισε» και από την Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής και από τη Δικαιοσύνη, ο κ. Τσίπρας δεν δίστασε να το θίξει στην τελευταία συζήτηση της Βουλής για τα σαουδαραβικά βλήματα.
Από την πλευρά του, ο αρχηγός της ΝΔ έχει αρνηθεί μέχρι στιγμής να απαντήσει με τα ίδια όπλα. Στενοί του συνεργάτες τού εισηγούνται εδώ και καιρό να ανταποδώσει τα ίσα. Πώς; Ζητώντας εξηγήσεις από τον κ. Τσίπρα για τη σύντροφό του Περιστέρα Μπαζιάνα. Κατά τα λεγόμενά τους, «την ώρα που ο πρωθυπουργός εγκαλεί ο ίδιος προσωπικά τον αρχηγό της ΝΔ για το “πόθεν έσχες” της δικής του συζύγου, που μετά την επανασύνδεση κατατίθεται και ελέγχεται αρμοδίως, ο κ. Τσίπρας δεν έχει δηλώσει ποτέ την περιουσία της κυρίας Μπαζιάνα».
Δεν το έχει κάνει, όπως λένε, «με το αιτιολογικό ότι δεν είναι επίσημη σύζυγος, αφού δεν έχουν συνάψει γάμο, αν και η σύντροφός του απολαμβάνει όλα ανεξαιρέτως τα οφέλη (ταξίδια, άδειες, κλπ) που απορρέουν από τη σχέση που έχει με τον πρωθυπουργό».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην ενημέρωση της Τετάρτης άφησε να εννοηθεί σαφώς ότι το «πόθεν έσχες» της κυρίας Γκραμπόφσκι και η συμμετοχή της παλαιότερα σε off shore εταιρία θα είναι το  βασικό αντικείμενο ειδικής συζήτησης που επίκειται να γίνει στη Βουλή. «Δεν έχει απαντήσει ποιες ήταν ακριβώς οι δραστηριότητες αυτών των offshore», υποστήριξε, προσθέτοντας: «Και είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να τα συζητήσουμε στον τόπο που τους αρμόζει. Δηλαδή, στο ελληνικό κοινοβούλιο, κατά τη διαδικασία της προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, την οποία, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, θα διενεργήσουμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα».
Χωρίς περιστροφές, λοιπόν, η κυβέρνηση με τον πιο επίσημο τρόπο ανήγγειλε ότι στις προθέσεις της είναι να… ξεχειμωνιάσουμε συζητώντας για την Μαρέβα Γκραμπόφσκι. Μένει να φανεί αν η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπεράσει τις αναστολές που έχει ο κ. Μητσοτάκης και βάλει, όπως τον πιέζουν κάποιοι γύρω του, στη συζήτηση τα «έργα και ημέρες» συγγενών και φίλων της πρωθυπουργικής οικογένειας. Έτσι ώστε να φθάσουμε ως τις κάλπες υπό συνθήκες που να θυμίζουν εμφυλιοπολεμικές εποχές.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Μπέτυ ή «Λυσιστράτη»; Συμφιλίωση ή Διχόνοια;



Η «Κανάρ Ανσενέ» είναι η μεγαλύτερη γαλλική σατιρική εφημερίδα που έχει καθιερωθεί και αποκτήσει διεθνές κύρος όχι μόνον για το χιούμορ που εκπέμπουν τα δημοσιεύματά της, αλλά και για την αποκαλυπτική διάστασή τους.
Σε ένα πρόσφατο δημοσίευμα της, το οποίο αναπαρήχθη από τους -διόλου σατιρικούς- βρετανικούς «Τάιμς», η «Αλυσοδεμένη Πάπια», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το όνομα του εμβληματικού παρισινού εντύπου, υποστηρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται ότι, αν υποκύψει στις πιέσεις των δανειστών, θα τον εγκαταλείψει η σύντροφος και μητέρα των παιδιών του, Μπέτυ Μπαζιάνα.
Πηγή της είδησης (;) φέρεται να είναι εκμυστηρεύσεις του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ που έφερε στο φως η «Κανάρ Ανσενέ» και σύμφωνα με τις οποίες ο Έλληνας πρωθυπουργός του είπε σε μια από τις συναντήσεις που είχαν ότι «αν υποχωρήσει σε πολλές από τις απαιτήσεις της τρόικας, ρισκάρει όχι μόνο να χάσει το κόμμα του αλλά και τη σύντροφό του, που είναι σφόδρα πολέμια των δανειστών και πολύ πιο αριστερή από αυτόν».
Αν στα γραφόμενα της «Αλυσοδεμένης Πάπιας» προέχει η σάτιρα, έστω και υπό την μορφή του αυτοσαρκασμού από μεριάς του κ. Τσίπρα, έχει καλώς... Αν, αντιθέτως, κυριαρχεί η αποκαλυπτική διάσταση των δημοσιευμάτων της γαλλικής εφημερίδας, έχω την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να προσδοκούμε πολλά από τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και δανειστές της χώρας που φθάνουν αυτές τις μέρες στην κορύφωσή τους.
Άλλωστε, από την εποχή του Αριστοφάνη, του παγκόσμιου «Πατριάρχη» του σατιρικού λόγου, είναι γνωστή η τεράστια επιρροή που μπορεί να ασκήσουν οι γυναίκες στη λήψη των αποφάσεων από τους άνδρες, οι οποίοι, κατά τα άλλα, βαυκαλίζονται ότι αποτελούν το «ισχυρό φύλο».
Στην εμβληματική «Λυσιστράτη», που αποτελεί έναν ανυπέρβλητο ύμνο στην ειρήνη, στη συμφιλίωση και στον συμβιβασμό, η ομώνυμη πρωταγωνίστρια της εκπληκτικής αριστοφανικής κωμωδίας, τέθηκε επικεφαλής των Αθηναίων γυναικών οι οποίες αποφάσισαν , μεσούντος του Πελοποννησιακού Πολέμου, να δράσουν για να σταματήσουν τις πολεμικές συρράξεις και να επαναφέρουν την ειρήνη στον τόπο τους.
Η Λυσιστράτη συγκάλεσε κρυφά τις Αθηναίες, αλλά και αντιπροσώπους από άλλες πόλεις, προτείνοντάς τους την κήρυξη ερωτικής αποχής μέχρις ότου οι άντρες αποφασίσουν να τερματίσουν τον πόλεμο. Οι άντρες, εξοργισμένοι από την ανταρσία των γυναικών, συγκρούονται μαζί τους, πλην, όμως, ο στόχος τους να επιστρέφουν οι συμβίες της στις συζυγικές κλίνες δεν επιτυγχάνεται.
Οι γυναίκες, ακολουθώντας οδηγίες της Λυσιστράτης, τους προκαλούν όσο γίνεται περισσότερο, χωρίς, όμως, να υποκύπτουν στις επιθυμίες τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Αθηναίοι άνδρες αλλά και απεσταλμένοι των Σπαρτιατών, υποχρεώθηκαν να απευθύνουν έκκληση στη Λυσιστράτη να συμβάλει στον συμβιβασμό που, εν τέλει, επέρχεται με τη βοήθεια μιας καλλονής, της προσωποποιημένης Συμφιλίωσης, η οποία γοητεύει με τα κάλλη της τις δύο αντιμαχόμενες, ως τότε, πόλεις που με αμοιβαίες παραχωρήσεις καταλήγουν στη σύναψη ειρήνης.
Μπορεί, άραγε, η σύντροφος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να γίνει η σύγχρονη Λυσιστράτη η οποία, με τη συνδρομή της Συμφιλίωσης, θα συμβάλει στην επικράτηση της ειρήνης ανάμεσα στην Ελλάδα και στους Ευρωπαίους εταίρους;
Αν δεν τον κάνει, το πιθανότερο είναι ότι θα επικρατήσουν εκείνοι που θέλουν να ρίξουν στη σκηνή αντί για τη Συμφιλίωση, τη «Διχόνοια», η οποία ελλοχεύει και, κατά τα φαινόμενα, θα πρωταγωνιστήσει το επόμενο διάστημα εφόσον αποτύχει ο συμβιβασμός και συνεχιστεί ο πόλεμος.