Το αλαλούμ στην κτηματαγορά με τον ΝΟΚ και οι δήμαρχοι των «πλούσιων» προαστίων

Οι πρωτοετείς φοιτητές της Οικονομικής Ιστορίας μαθαίνουν ότι το έναυσμα για την ανάδυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης δόθηκε όταν, περί το 1640, ψηφίστηκαν στη Βρετανία οι πρώτοι νόμοι για τις περιφράξεις των αγροτικών γαιών, με τους οποίους ουσιαστικά κατοχυρώθηκαν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί των περιουσιών που μέχρι τότε ήταν ασαφή.

Στους σχεδόν τέσσερις αιώνες που παρήλθαν έκτοτε, η αποσαφήνιση των περιουσιακών δικαιωμάτων, δηλαδή το τι ανήκει σε ποιον και πώς μπορεί εκείνος να το χρησιμοποιεί, υπήρξε το καθοριστικό κριτήριο το οποίο διαχωρίζει τις σύγχρονες και ευνομούμενες πολιτείες από τα κράτη όπου επικρατούν οι λογικές της αρπαχτής και του… δίκιου των ισχυρών.

Παραβιάζει, θεωρώ, ανοικτές θύρες όποιος διαπιστώσει ότι, στα περίπου 200 χρόνια της ύπαρξης του, το ελληνικό κράτος παραμένει σταθερά στην κατηγορία των μη ευνομούμενων πολιτειών, καθώς δεν έχει καταφέρει να βάλει τάξη στα δικαιώματα επί της περιουσίας που είτε ανήκει στο ίδιο, είτε στους πολίτες του και σε όσους επιλέγουν να επενδύσουν εντός της επικράτειάς του.

Δεν είναι μόνον οι περίφημες λέξεις και εκφράσεις, όπως «αυθαίρετα», «τακτοποίηση υπερβάσεων σε ημιυπαίθριους», «εκτός σχεδίου δόμηση», «καταπάτηση δημοσίων κτημάτων» και «δικαίωμα εξαγοράς καταπατημένων» που συναντά κανείς μόνον στην ελληνική και δεν μπορούν να… μεταφραστούν σε άλλη γλώσσα επειδή δεν υπάρχει αντίστοιχη ορολογία.

Είναι, πολύ περισσότερο, το ότι είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα η οποία δεν διαθέτει ούτε ολοκληρωμένο Κτηματολόγιο ούτε στοιχειώδες δασολόγιο ούτε αποσαφηνισμένο περιουσιολόγιο ούτε ξεκάθαρο χωροταξικό σχεδιασμό, κατά τρόπον ώστε να γνωρίζει επακριβώς ο καθένας τι μπορεί να κάνει και τι όχι σε ένα κομμάτι γης που έχει στην ιδιοκτησία του.

Είναι άκρως χαρακτηριστικό το απίθανο αλαλούμ που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες, καθώς κυκλοφόρησαν πληροφορίες ότι το αρμόδιο Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας (ΣτΕ) έκανε κατ' αρχήν δεκτές τις προσφυγές ορισμένων συμπολιτών μας περί αντισυνταγματικότητας ορισμένων προβλέψεων του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ΝΟΚ), ο οποίος ψηφίστηκε από τη Βουλή και έγινε νόμος του κράτους τον Απρίλιο του 2012.

Βασική καινοτομία του ΝΟΚ, ο οποίος συμπληρώνει αισίως αυτές τις μέρες δώδεκα συναπτά έτη εφαρμογής, αλλά συνάμα και «αχίλλειος πτέρνα» του, με βάση την προσφυγή στο ΣτΕ, είναι ότι δίνει «κίνητρα» για τον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας μέσω «μπόνους» τα οποία αυξάνουν την επιτρεπόμενη δόμηση.

Πριν καν εκδοθεί, όμως, απόφαση επί του επίμαχου θέματος, αφού, πάντα κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες, το Ε΄ Τμήμα παρέπεμψε την υπόθεση για τελική κρίση στην Ολομέλεια του ΣτΕ, ο ένας μετά τον άλλον οι δήμαρχοι «πλούσιων» προαστίων της ευρύτερης πρωτεύουσας έσπευσαν να ανακοινώσουν ότι «παγώνουν» την έκδοση οικοδομικών αδειών.

Ισχυριζόμενοι ότι κατ' αυτόν τον τρόπο προασπίζονται το περιβάλλον των πόλεων τους από την υπερδόμηση και τις πολυώροφες πολυκατοικίες, οι τοπικοί άρχοντες αδιαφορούν για τις συνέπειες που έχουν στην κτηματαγορά οι… ακτιβιστικού τύπου ανακοινώσεις τους, που σε κάποιες περιπτώσεις, περιβάλλονται με τον μανδύα των ομόφωνων αποφάσεων των Δημοτικών Συμβουλίων. Κυρίως, όμως, παραβλέπουν ότι δεν ανήκει στην αρμοδιότητά τους μια τέτοια εξουσία, αφού οι Πολεοδομίες εδρεύουν μεν στους Δήμους, αλλά την εποπτεία επ' αυτών έχουν οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις.

Στον τεκμηριωμένο αντίλογο που διατύπωσε ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) Γιώργος Στασινός, ανεξάρτητα αν το έκανε για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των συναδέλφων του μηχανικών και αρχιτεκτόνων, υπήρξε καταπέλτης: «Κανείς από όσους φωνασκούν τελευταία για τα ύψη κτιρίων δεν νοιάζεται για το περιβάλλον», δήλωσε.

«Νοιάζονται, απλά, να εξυπηρετήσουν ατομικά ή συλλογικά συμφέροντα. Κάποιοι για να μην κτιστούν δίπλα τους άλλα κτίρια, κάποια ρετιρέ για να μη χάσουν τη θέα τους, κάποιοι για να αυξήσουν την αξία της υφιστάμενης περιουσίας τους, κάποιοι, απλά, για να εξυπηρετήσουν μικροπολιτικά συμφέροντα», συμπλήρωσε.

Ο ίδιος επιμένει με κατηγορηματικό τρόπο ότι «οι δήμοι δεν έχουν καμία αρμοδιότητα να επιβάλλουν απαγορεύσεις έκδοσης αδειών δόμησης» και σε υψηλούς τόνους καλεί τους δημάρχους «να σεβαστούν τη νομιμότητα και να απέχουν από κάθε ενέργεια που προσβάλλει τον νόμο και την εφαρμογή του ΝΟΚ».

Είναι πασίγνωστο ότι ο κ. Στασινός εκλέγεται στο αξίωμα του προέδρου του ΤΕΕ με τη σημαία της κυβερνητικής παράταξης, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δώσει και την… ταξική διάσταση του ζητήματος που ανέκυψε, υποστηρίζοντας: «Ποιοι φωνάζουν; Ξεκίνησαν κάποιοι στο Ψυχικό και στην Εκάλη, συνεχίζουν τώρα στον Άλιμο και σε Βάρη-Βούλα-Βουλιαγμένη. Είδατε εσείς μήπως διαμαρτυρίες στο Κερατσίνι, στην Κοκκινιά, στην Αγία Βαρβάρα, στο Αιγάλεω, στο Περιστέρι, σε κάποια περιοχή της Δυτικής Αθήνας ή της Δυτικής Αττικής;».

Ο κ. Στασινός, δε, υπενθυμίζει κάτι εξόχως σημαντικό: Το ότι «η απόφαση απαγόρευσης έκδοσης οικοδομικών αδειών για μια περιοχή επιτρέπεται μόνο στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και υπό αυστηρές προϋποθέσεις». Προσώρας, ωστόσο, ο αρμόδιος υπουργός δείχνει να «επαναπαύεται» σε μια ανακοίνωση του υπουργείου του που εκδόθηκε προ μηνός.

Η εγχώρια κτηματαγορά, όμως, που ούτως ή άλλως δοκιμάζεται σκληρά, επειδή, κατά τους ειδικούς, λείπουν πάνω από 200.000 κατοικίες για να καλυφθούν οι οικιστικές ανάγκες των Ελλήνων, δεν αντέχει το συνεχιζόμενο αλαλούμ. Το οποίο, εκτός όλων των άλλων οικονομικών παρενεργειών, που επηρεάζουν την εργασία και την ανάπτυξη, σπρώχνει τις τιμές των ακινήτων σε απλησίαστα επίπεδα για τη μεσαία τάξη και περισσότερο για τις νεότερες γενιές που η απόκτηση ιδιόκτητης στέγης αποτελεί άπιαστο όνειρο.

«Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου…»

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ασκεί κανείς την πολιτική και να διαχειρίζεται την -συνήθως πρόσκαιρη- εξουσία που κατέχει. Όσοι πολιτεύονται χωρίζονται, κατά βάση, σε δύο κατηγορίες. Είναι, από τη μια, εκείνοι που θέλουν να είναι χρήσιμοι και αποτελεσματικοί και που, γι΄ αυτό, ασκούν την πολιτική με λογική και την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Πασχίζουν να συνδυάσουν τα «θέλω» με τα «μπορώ», τη θεωρία με την πράξη, την ιδεολογία με την πραγματικότητα. Κάνοντας όλα αυτά, αναμένουν τις επόμενες εκλογές για να κριθούν τα έργα τους. Αν και δεν είναι λίγες οι φορές που η ετυμηγορία για τα πεπραγμένα ενός εκάστου που αναμειγνύεται στην πολιτική απαιτεί χρόνο για να βρει την πιο αμερόληπτη κρίση.    

Στην αντίπερα όχθη στέκονται οι πολιτευόμενοι που αρκούνται στην απόλαυση της εξουσίας τους, κυρίως όταν την απέκτησαν αναπάντεχα. Ενδιαφέρονται πρωτίστως και συχνά αποκλειστικά με την πρόσκαιρη πολιτική επιβίωσή τους. Χωρίς να πολυσκοτίζονται για την υστεροφημία. Τους φθάνουν οι αυταπάτες τους. Βολεύονται με τις ψευδαισθήσεις τους. Και δεν προβληματίζονται διόλου από τις απανωτές συγκρούσεις με την πραγματικότητα. Όταν, δε, έρχονται τα δύσκολα, καταφεύγουν στη δαιμονολογία, στη συνωμοσιολογία και στην καλλιέργεια της εχθροπάθειας. Ακόμη και στις… κατάρες ή στα ξόρκια τα οποία επιστρατεύονται ως στοιχεία στρατηγικού κυβερνητικού σχεδιασμού και διαχείρισης κρίσεων.

Είναι πασιφανές ότι όσοι μας κυβερνούν τα τελευταία δυόμισι χρόνια ανήκουν πλειοψηφικά στη δεύτερη κατηγορία. Και το πιο εντυπωσιακό είναι μάλλον ότι όσο και αν ψάξει κάποιος είναι αδύνατο να βρει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο που να προσιδιάζει με το τωρινό συνονθύλευμα των τόσο ετερόκλητων προσώπων που έχουν αναλάβει πολιτικά αξιώματα. Και τα οποία ασκούν με τόσο απροσχημάτιστα προκλητικό τρόπο την εξουσία τους, αδιαφορώντας απολύτως για το παράδειγμα που δίνουν ή για τις εντυπώσεις που δημιουργούν.

Σε ποιά άλλη χώρα, για παράδειγμα, κατέχει πόστο στο υπουργείο Παιδείας πολιτικός που βγαίνει στην τηλεόραση και δηλώσει αφοπλιστικά: «Έλεγα τρομερό φλιτζάνι αλλά όχι πια, έχω χρόνια να το κάνω»; Ο κ. Κώστας Ζουράρις, όμως, το δήλωσε ευθαρσώς. Και στη δήλωσή του δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Όπως δεν υπήρξε και καμία αντίδραση όταν ένας άλλος υφυπουργός της ίδιας κυβέρνησης -ο ηθοποιός κ. Παύλος Χαϊκάλης, ο οποίος δεν εξελέγη στις τελευταίες εκλογές και έτσι έχασε το πόστο του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων- εμφανιζόταν (και) ως… «καθηγητής Αστρολογίας».

Όπως, ακόμη χειρότερα, δεν θεωρήθηκε κώλυμα για να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού η κυρία Λυδία Κονιόρδου, η οποία, εκτός από διάσημη ηθοποιός, υπήρξε… «ενεργειακή θεραπεύτρια» που εφάρμοζε την αμφιλεγόμενη μέθοδο του «pranic healing» που όσοι την ενστερνίζονται υποστηρίζουν ότι «αντιμετωπίζει παθήσεις του σώματος χρησιμοποιώντας το ενεργειακό του πεδίο». Με αυτά και με άλλα πολλά αποδεικνύεται περίτρανα ότι σε αυτή την κυβέρνηση μπορεί ο καθένας να λέει ή να κάνει ό,τι νομίζει χωρίς να υφίσταται καμία συνέπεια. Επειδή οι έννοιες της πολιτικής ευθιξίας και της ανάληψης ευθύνης είναι είδος σε απόλυτη ανεπάρκεια.

Μιλάμε, άλλωστε, για την κυβέρνηση που ο επικεφαλής της τη μια χρονιά διακήρυσσε ότι «ο ΕΝΦΙΑ δεν διορθώνεται, καταργείται» και την επομένη από το ίδιο βήμα ανακάλυψε ότι «δεν είναι ο πιο άδικος από τους φόρους». Γι΄ αυτό και δεν εξέπληξε ότι δεν υπέστη καμία συνέπεια ο περιβόητος πρωθυπουργικός σύμβουλος Νίκος Καρανίκας, ούτε όταν παλαιότερα λάνσαρε στο διαδίκτυο απολύτως αντιεπιστημονικές θεωρίες για τη θεραπεία του καρκίνου, ούτε τώρα που επιδόθηκε σε κατάρες –«Στα τσακίδια El Dorado Gold»!- κατά των Καναδών που αποφάσισαν να παγώσουν τα επενδυτικά τους σχέδια στη Χαλκιδική επειδή, όπως ισχυρίζονται, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες ορθώνουν προσκόμματα στα επιχειρηματικά τους σχέδια.

Με τα όσα βιώνουμε και με τη φόρα που έχουν πάρει οι κυβερνώντες, δεν νομίζω ότι μπορεί να εκπλαγούμε με κάτι που μπορεί να πουν ή να κάνουν το επόμενο διάστημα που θα βρίσκονται στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πόσο, για παράδειγμα, μεγαλύτερη εντύπωση από τα μέχρι τώρα κυβερνητικά πεπραγμένα θα έκανε αν πληροφορούμαστε ότι ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου είναι έτοιμος να προτείνει η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια να γίνεται με… διαλογισμό; Μήπως ηχεί λιγότερο αστείο από τον πρόσφατο ισχυρισμό του για την αντιμετώπιση από το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας που ανθεί μέσα στα ΑΕΙ;

Ποιός, εξάλλου, θα «πέσει από τα σύννεφα» αν ακούσει τον υπουργό Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή να ισχυρίζεται ότι προσπάθησε να αντιμετωπίσει με… τηλεπάθεια την τεράστια ρύπανση που υφίσταται ο Σαρωνικός εξαιτίας της ασυγχώρητης ολογωρίας και της εγκληματικής καθυστέρησης που ακολούθησε το ναυάγιο του πετρελαιοφόρου; Μήπως υπήρξε σοβαρότερη η πρόταση του να μπορεί να σηκώνει… σημαία Αγίου Όρους ο ελληνόκτητος στόλος για να έχει τα προνόμια των off shore και να μπούμε, έτσι, στο… μάτι των Γερμανών;

Θα σας φανεί απίθανο να ακούσετε από την Όλγα Γεροβασίλη ότι ο πρωθυπουργός ήταν… ματιασμένος όταν έλεγε στους γάλλους επενδυτές ότι αναλαμβάνει επικεφαλής της task force για τις επενδύσεις και γι΄ αυτό δεν πρέπει να ζητούν να τον δουν τα στελέχη της «Ελληνικός Χρυσός»; Θα είναι εξίσου απίθανο με την εικόνα του υπουργού Εθνικής Άμυνας που τον κατέγραψαν οι κάμερες να… σταυρώνει με τα δάκτυλά του τα αεροπλάνα που σηκώνονταν για αερομαχίες στο Αιγαίο.

Όπως και να έχει, τέτοια προσήλωση σε παντοειδείς δεισιδαιμονίες, τόσο εκτεταμένη άρνηση της πραγματικότητας και τόσο υψηλά επίπεδα ανορθολογισμού δεν πρέπει να έχει βιώσει άλλη ευρωπαϊκή χώρα από την εποχή που κυριάρχησαν στην ήπειρό μας οι ιδέες του Διαφωτισμού και οι αξίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Υπό αυτές τις συνθήκες και καθώς ζούμε «μέρες Πομπηίας», δεν αποκλείεται να ακούσουμε, ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, να γίνεται κυβερνητικός ύμνος το εμβληματικό τραγούδι «Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου…» που υπήρξε μεγάλο σουξέ την δεκαετίας του ΄70….

Βρίσκει κανείς καλύτερο τρόπο για να αντιμετωπιστεί η επελαύνουσα αντιπολίτευση που απειλεί την εξουσία τους; Όλα τα άλλα τα δοκίμασαν. Έβρισαν, δίχασαν, λοιδόρησαν, έστησαν Εξεταστικές, έκαναν τα πάντα. Τι τους έμεινε πλέον; Μόνον οι κατάρες!

Ο Καλαμάς, οι μετρητές και ο "τσαμπουκάς" των Ιωανννίνων

                                                Γιάννενα, 24 Οκτωβρίου 2012

 

Ανάπτυξη επερώτησης από τον περιφερειακό σύμβουλο Θεσπρωτίας Γρηγόρη Τζιοβάρα για την on line παρακολούθηση των τιμών και των ποιοτικών χαρακτηριστικών αποβλήτων στους υδάτινους αποδέκτες της Ηπείρου

 

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πριν εισέλθω στο κυρίως θέμα, που αφορά την προστασία του υδάτινου δυναμικού της Περιφέρειας μας, δεν μπορώ παρά να επισημάνω το γεγονός ότι η υπό συζήτηση επερώτηση είναι κατατεθειμένη από τις 23 Ιουλίου.

Το επισημαίνω, όχι για να ισχυριστώ ότι το αντικείμενό της έχασε την επικαιρότητά του, το αντίθετο συμβαίνει. Αλλά, επειδή το θεωρώ ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας του Συμβουλίου μας. Και, επιπλέον, καταδεικνύει τα ανακλαστικά της περιφερειακής αρχής σε κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με την αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειας Ηπείρου.

Έναυσμα, άλλωστε, για να προκαλέσω τη σημερινή συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, απετέλεσε η εκφρασμένη θέση της παράταξης που εκπροσωπώ, αλλά και η εδραία προσωπική πεποίθησή μου, ότι η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ανάπτυξη της Ηπείρου.

Ακούγεται, ίσως, παράδοξο, αλλά συνιστά αναμφισβήτητη αλήθεια ότι η οδυνηρή απομόνωση, την οποία βιώσαμε στην περιφέρειας μας, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες της αλόγιστης ανάπτυξης που γνώρισαν άλλες περιοχές στη χώρας μας, αλλά και διεθνώς, μπορεί, στην παρούσα συγκυρία, να αποδειχθεί «ευλογία» για τον τόπο μας, που διατήρησε χαρακτηριστικά τα οποία μπορεί να αποδειχθούν μοναδικά και ανεκτίμητα.

Χωρίς αμφιβολία, ένας τέτοιος ανεκτίμητος πλούτος είναι το υδάτινο δυναμικό μας, τα ποτάμια μας, η λίμνη, οι παραλίες μας, που, όμως, για να παραμείνουν αυτό που είναι, χρειάζονται ενδιαφέρον και  προστασία, ένα έργο που μόνον συλλογικοί φορείς του τόπου μας, όπως η Περιφέρεια, μπορεί να αναλάβουν.

Με αυτές, άλλωστε, τις σκέψεις πριν από 15 μήνες χαιρετίσαμε την εισήγηση του περιφερειάρχη, που έγινε ομόφωνα δεκτή από το Συμβούλιο μας, ώστε οι μονάδες που διαθέτουν σύστημα βιολογικής ή χημικής επεξεργασίας των υγρών αποβλήτων τους, να εφοδιαστούν απαραίτητα, μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους, με καταγραφικό μετρητή των τιμών και των ποιοτικών χαρακτηριστικών των αποβλήτων τους, προκειμένου να είναι δυνατός ο άμεσος έλεγχος για το κατά πόσο τα απόβλητα μπορεί να διατίθενται σε υδάτινους αποδέκτες.

Θυμίζω ότι, σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου, η υποχρέωση εφαρμογής του μέτρου αφορά όλες τις μονάδες (υφιστάμενες και νέες) που δραστηριοποιούνται εντός των ορίων της Περιφέρειας Ηπείρου και επηρεάζουν την ποιότητα των υδάτων στους ποταμούς Καλαμά, Άραχθο, Λούρο, Αώο και Αχέροντα, στη λίμνη Παμβώτιδα και στον Αμβρακικό Κόλπο.

Σημαντικό, επίσης, συστατικό της απόφασης είναι ότι όλα τα στοιχεία που συγκεντρώνονται προβλέπεται «να κοινοποιούνται στην Περιφέρεια Ηπείρου μέσω on line 24ωρης σύνδεσης». Κάτι που, σύμφωνα με τον περιφερειάρχη, αποτελεί επέκταση μέτρου που άρχισε να εφαρμόζεται στη νομαρχία Ιωαννίνων από το 2006, χωρίς, ωστόσο, να έχουν γίνει γνωστά -στο Συμβούλιο μας, τουλάχιστον- η έκταση εφαρμογής του μέτρου, η ανταπόκριση των υπόχρεων μονάδων και, κυρίως, τα αποτελέσματα από την πρώιμη αυτή εφαρμογή του μέτρου.

Θα είχε, νομίζω, τεράστιο ενδιαφέρον για όλους μας, να μαθαίναμε, επιτέλους, τι γίνεται με τον βιολογικό καθαρισμό των Ιωαννίνων και ποιες είναι οι επιπτώσεις από τον τρόπο λειτουργίας του στα νερά του Καλαμά, που –δικαίως ή αδίκως- θεωρούνται από την πλειονότητα των κατοίκων των παρακαλάμιων περιοχών ακατάλληλα ακόμη για το πότισμα των ζώων τους. Φυσικά, για τις βουτιές που απολαμβάναμε στα νερά του, όταν ο ομιλών ήταν νέος, ούτε λόγος δεν γίνεται, καθώς υπάρχει εμπεδωμένη αντίληψη για τον «ηγεμονικό τσαμπουκά» που επιδεικνύουν οι ιθύνοντες της ηπειρωτικής πρωτεύουσας.  

Κατέθεσα, κύριε Πρόεδρε, χωρίς την παραμικρή αντιπολιτευτική διάθεση, τη συζητούμενη επερώτηση όταν συμπληρώθηκε το χρονικό διάστημα του ενός έτους, που είχε οριστεί από την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου ως επαρκής χρόνος για την πλήρη εφαρμογή του μέτρου της εγκατάστασης καταγραφέων και της on line σύνδεσης τους με την Περιφέρεια.

Με την ίδια διάθεση -και με την ελπίδα να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις- επαναφέρω τα ερωτήματα μου, που είναι:

Πρώτον:  Ποιες μονάδες, ιδιωτικές ή δημόσιες, έχουν, μέχρι στιγμής, ανταποκριθεί στην απόφαση και έχουν εγκαταστήσει τους κατάλληλους καταγραφικούς μετρητές;

Δεύτερον: Σε πιο στάδιο βρίσκεται η on line σύνδεση με την Περιφέρεια και τι δείχνουν τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, τόσο πρόσφατα, όσο και τα προηγούμενα χρόνια που ίσχυε η απόφαση για τη νομαρχία Ιωαννίνων;

Τρίτον: Τι προβλέπεται να συμβεί με τις μονάδες που δεν συμμορφώνονται, όπως και με όσες, ενδεχομένως, αποδειχθεί ότι διοχετεύουν στο σύστημα παραπλανητικά ή πλασματικά στοιχεία; 

Τέταρτον: Είναι στις προθέσεις της περιφερειακής αρχής τα στοιχεία που συγκεντρώνονται να δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας, για προφανείς λόγους διαφάνειας;

Η δημοσιοποίηση θεωρώ ότι θα συμβάλει αποφασιστικά στον περιορισμό της εύλογης καχυποψίας της κοινής γνώμης για την «καθαρότητα» των αποβλήτων που διοχετεύονται στους υδάτινους αποδέκτες της Περιφέρειας μας και ειδικότερα στον πολύπαθο Καλαμά, για τον οποίο, ας μου επιτραπεί, μια ιδιαίτερη προσωπική ευαισθησία.

Κλείνοντας, ελπίζω, κύριε περιφερειάρχη, σε ουσιαστικές απαντήσεις από τη μεριά σας, που να πείθουν την ηπειρωτική κοινωνία: Αφενός ότι ο θεσμός μας αποκτά λόγο ύπαρξης με τέτοιες πρωτοβουλίες. Και, αφετέρου, ότι το υδάτινο δυναμικό της περιφέρειας μας μπορεί να προστατευθεί. Ώστε να αναδειχθεί ως το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ηπείρου στα νέα αναπτυξιακά δεδομένα που δημιουργεί η πολύπτυχη οικονομική κρίση που εκδηλώνεται με την καταστροφική ύφεση, η οποία κατατρώει, χωρίς εξαιρέσεις, τα σωθικά της ελληνικής οικονομίας και σχεδόν ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.-