Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τηλεμαχία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τηλεμαχία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Στις κάλπες… «με λογισμό και μ΄ όνειρο»

            Πολλές οι σκέψεις και ακόμα περισσότερος ο προβληματισμός όλων μας, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τις κάλπες της Κυριακής, στις οποίες καλούμαστε να προσέλθουμε εν μέσω μιας, από πολλές απόψεις, πρωτόγνωρης πολιτικής ατμόσφαιρας, τέτοιας που δυσκολεύεται κανείς να βρει ευθείες αναλογίες στην σύγχρονη ελληνική εκλογική ιστορία.
            Λείπουν οι σταθερές. Απουσιάζουν οι βεβαιότητες. Σπανίζουν τα παραδοσιακά «εργαλεία» με τα οποία ερμηνεύαμε καταστάσεις, αναλύαμε γεγονότα, σταθμίζαμε πρόσωπα, παίρναμε θέση, εκφράζαμε απόψεις. Και, εν τέλει, ρίχναμε την ψήφο μας, άλλοτε με τον πατροπαράδοτο «αταβισμό» και άλλοτε παρασυρμένοι από τις τάσεις της εποχής, ενίοτε και της ηλικίας του καθενός.
            Με λίγα λόγια, τούτες οι εκλογές είναι αλλιώς. Γίνονται με το εκκρεμές, που δημιούργησε η κρίση των τελευταίων ετών, να συνεχίζει να κινείται δαιμονιωδώς, χωρίς να βρίσκει σημείο ισορροπίας. Οι ταλαντώσεις του είναι ακόμη σε πλήρη εξέλιξη και η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, δικαιολογημένα, αδυνατεί να δει την εξισορρόπηση της τροχιάς του που θα αποτελούσε «σήμα» για τη λήξη της αβεβαιότητας.
            Η προεκλογική περίοδος που διανύσαμε, δυστυχώς, αντί να συμβάλει στο να ξεδιαλύνει η ατμόσφαιρα, ενίσχυσε τη σύγχυση του μέσου πολίτη, καθώς μεγάλη μερίδα των πολιτευόμενων, όπως και των μέσων ενημέρωσης, δια των οποίων έγινε, κατά κύριο λόγο, ο διάλογος κομμάτων και υποψηφίων, έδειξαν αδυναμία να ξεφύγουν από τα στερεότυπα του χθες και να συμβαδίσουν με τα νέα προτάγματα.
            Ένα μόνο παράδειγμα νομίζω αρκεί: Συζητήθηκε επί μακρόν το… εύπεπτο και πολιτικά ανούσιο ζήτημα της περίφημης «τηλεμαχίας», ενώ ήταν βέβαιο εξ αρχής ότι δεν θα γινόταν, για προφανείς λόγους που είχαν να κάνουν με την σαφή υπεροχή μιας πλευράς και την αδυναμία μιας άλλης να σταθεί απέναντι. Και να γινόταν, όμως, λίγα πράγματα θα άλλαζαν, όπως έχουν δείξει ανάλογες «κόντρες» στην εγχώρια, αλλά και στη διεθνή, πολιτική σκηνή.     
Την ίδια ώρα –και αυτό είναι το ουσιώδες, κατά τη γνώμη μου- στις τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις δεν τέθηκαν σχεδόν καθόλου προς συζήτηση μεγάλα ζητήματα, όπως επί παραδείγματι, αυτό της φορολογίας. Ένα ζήτημα που αφορά τους πάντες, έχοντες και μη έχοντες. Ένα ζήτημα για το οποίο έπρεπε όλοι μας πριν πάμε την Κυριακή στις κάλπες να ξέραμε επακριβώς –«χαρτί και καλαμάρι», που λέει ο λαός- τι προτείνει κάθε κόμμα να πληρώσει ποιος.
Το πιο αποκαρδιωτικό, όμως, ήταν, ίσως, ότι, σε αρκετές στιγμές αυτής της προεκλογικής περιόδου, είχες την αίσθηση πως οι πολιτευόμενοι που σου απευθυνόταν, δεν είχαν συναίσθηση της πραγματικότητας. Επιχειρηματολογούσαν σα να μην ζούσαν στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά σε μια Ελλάδα της δικής τους φαντασίωσης, που αρκούσε «να έρθουν αυτοί στα πράγματα» και, με μια «στάση πληρωμών», όλα θα γινόταν και πάλι ρόδινα και  ανθηρά.
Εντυπωσιακό, επίσης, ήταν το πάθος –για να μην πω μίσος- που απέπνεε ο λόγος ορισμένων υποψηφίων, προερχόμενων κυρίως από τις δυνάμεις του πολιτικού «μικρομεγαλισμού», οι οποίες «τζογάροντας» στην απογοήτευση και στο θυμό των πολιτών, ακολούθησαν,  την πεπατημένη του δόγματος «η κόλαση είναι οι άλλοι!». Λες και οι ίδιοι προήλθαν από παρθενογένεση, λες και δεν ήταν οι περισσότεροι όλο το προηγούμενο διάστημα «τρόφιμοι του πρυτανείου».
Με όλα τούτα, λοιπόν, και με τόσα κόμματα –παλαιά, νέα και αναπαλαιωμένα- να διεκδικούν την ψήφο μας, το ερώτημα είναι: Πως ψηφίζουμε; Σε ποιους εκφράζουμε την προτίμησή σας; Ποιους αγνοούμε; Και ποιους «μαυρίζουμε»; Η γνώμη μου, ως προς αυτό,είναι ξεκάθαρη και οφείλω, νομίζω, να την πω. Και τη λέω, δανειζόμενος ένα στίχο του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού από το ποίημα «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»: Ψηφίζουμε, λοιπόν, «με λογισμό και μ΄ όνειρο».
Ψηφίζουμε «με λογισμό», περίσκεψη, δηλαδή, για την Ελλάδα της κρίσης, την Ελλάδα της ύφεσης και της ανεργίας και τα όσα μας οδήγησαν ως εδώ. Τούτες οι κάλπες είναι, νομίζω, η ευκαιρία, η αφετηρία για να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω. Και να κάνουμε μια νέα αρχή. Χωρίς «τα ψεύτικα μεγάλα λόγια», χωρίς τις αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και χωρίς τις ψευδαισθήσεις στις οποίες επιμένουν ορισμένοι διεκδικητές της ψήφου μας.
Και, συνάμα, ψηφίζουμε «μ΄ όνειρο» για την Ελλάδα που θέλουμε. Την Ελλάδα που ονειρευόμαστε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Την ευρωπαϊκή χώρα που δεν θα είναι το κλεισμένο στον εαυτό του «ανάδελφον έθνος», ο παρίας των εταίρων του και της διεθνούς σκηνής που απαιτεί να ζήσει με τα δανεικά. Την Ελλάδα που προσπαθεί, που αγωνίζεται, που δημιουργεί. Εν ολίγοις, ψηφίζουμε για την Ελλάδα της ειλικρίνειας, της σταθερότητας και της δημιουργίας.

*Ο Γρηγόρης Τζιοβάρας είναι δημοσιογράφος, περιφερειακός σύμβουλος Θεσπρωτίας στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου. Η αρθρογραφία του (ανα)δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα: http://topikakaiatopa.blogspot.com.