Ακούγοντας τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στην αλά Μπεν Χουρ
πολύωρη τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην αρχή της εβδομάδας να… ψέγει
τον αυστριακό σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Βέρνερ Φάιμαν, μου ήρθε στο νου ένα
περιστατικό από εκείνα που καταρρίπτουν μια ακόμη αυταπάτη από τις δεκάδες -ή
μήπως εκατοντάδες και βάλε;- που έφεραν την Ελλάδα στη δυσμενή θέση στην οποία
βρίσκεται και επιτρέπει στον κάθε Σλοβάκο πολιτικάντη, όπως ο πρωθυπουργός τους
Ρόμπερτ Φίτσο, να μας λοιδορεί.
Ήταν Δεκέμβριος του 2014 και απείχαμε μόνον λίγες ημέρες από
την ευόδωση του μεγαλεπήβολου σχεδίου να χρησιμοποιηθεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο
μέσο –ποιος θυμάται τις περιβόητες απόπειρες δωροδοκίας του Χαϊκάλη και της
Ξουλίδου;- η προεδρική εκλογή για να ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά και να προκληθούν
πρόωρες εκλογές που όλοι προεξοφλούσαν ότι θα τις κέρδιζε, όταν ο κ. Τσίπρας
επισκέφθηκε το υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον οποίο συνάντησε εκεί ο τότε
αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα και σε
πείσμα των χλιαρών διαψεύσεων που ακολούθησαν, ιδιαίτερα φιλικός έναντι του
επισκέπτη του, τον οποίο προειδοποίησε σχεδόν για όλα όσα ακολούθησαν. Κατά
βάση τον προέτρεψε να μην βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός αφού «έτσι κι αλλιώς, θα γίνεις κάποια στιγμή»,
όπως του είπε. Και όταν ο κ. Τσίπρας τού απάντησε, μάλλον αφελώς, ότι «θα τα καταφέρουμε έτσι που να μη χρειαστεί
να γίνει τίποτε από όλα αυτά», ο αντιπρόεδρο
της κυβέρνησης έγινε λιγάκι πιο ωμός: «Αγόρι μου, δεν έχεις καταλάβει. Θα σε γ…
με το που θα αναλάβεις», τον προειδοποίησε.
Ξέρετε ποιο ήταν το αντεπιχείρημα του κ. Τσίπρα, σύμφωνα με
όσα είχαν διαρρεύσει από αυτή την τόσο «προφητική» συνάντηση; «Μα έχω φίλους
στην Ευρώπη, που θα με βοηθήσουν». Και όταν ο συνομιλητής του τού ζήτησε να
κατονομάσει ορισμένους, ο εν αναμονή πρωθυπουργός ανέφερε το όνομα του κ.
Φάιμαν «που είναι σοσιαλιστής». Η αντίδραση του Βενιζέλου ότι «ναι, αλλά
πρωτίστως είναι αυστριακός», δεν φαίνεται να τον έπεισε.
Τη συνέχεια την ξέρουμε για τον «φίλο Βέρνερ», όπως αποκάλεσε
τον αυστριακό καγκελάριο στη συνέντευξη της Δευτέρας ο αφελέστατος κ. Τσίπρας, ο
οποίος μας είπε με άλλα λόγια ότι μόλις τον συναντήσει θα του πει ότι δεν μας
«εξηγήθηκε καλά». Λες και οι διεθνείς σχέσεις ήταν ποτέ θέμα αστικής ευγένειας
και όχι ζήτημα εξυπηρέτησης, αποκλειστικά και μόνον, του εθνικού συμφέροντος
που εκπροσωπεί ο εκάστοτε στοιχειωδώς σοβαρός ηγέτης ακόμη και όταν εκπροσωπεί την
πλέον ανυπόληπτη χώρα.
Με τέτοιες ιδεοληπτικού τύπου αφελείς προσεγγίσεις, φθάσαμε,
δυστυχώς, στο σημείο να έχουμε γίνει ο περίγελως του κάθε κ. Φίτσο(υλα), που
προσβάλει την Ελλάδα ξέροντας ότι η απαράδεκτη στάση του δεν θα τύχει έμπρακτης
αποδοκιμασίας όχι μόνον στο εσωτερικό της δικής του επικράτειας, αλλά και στις
υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, στις οποίες έχει, ως φαίνεται, χαθεί κάθε
συμπάθεια και κάθε σεβασμός για τη χώρα μας.
Πριν βιαστούμε, ωστόσο, να καταφύγουμε σε κανένα καινούργιο
απονενοημένο διάβημα απόσυρσης και του πρεσβευτή μας στην Μπρατισλάβα, όπως
βλακωδώς πράξαμε με την επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας μας στη
Βιέννη, θα ήταν ίσως καλό να αναρωτηθούμε τι ήταν εκείνο που έκανε τον Σλοβάκο πρωθυπουργό
να προειδοποιεί τον έλληνα ομόλογό του –και μαζί όλους εμάς- ότι «θα υπάρχει μόνο ένα hotspot και αυτό θα
λέγεται Ελλάδα».
Οι εύκολοι αφορισμοί, όπως, π.χ., αυτός στον οποίο κατέφυγε η
ΝΔ, υποστηρίζοντας ότι «είναι απαράδεκτο χθεσινά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
που μπήκαν σε αυτήν παρακαλώντας την Ελλάδα για στήριξη, να προκαλούν με
εχθρικές, άθλιες δηλώσεις, τους Έλληνες», είναι καλοί για εσωτερικοί
κατανάλωση, αλλά δεν ερμηνεύουν το φαινόμενο της καταρράκωσης του κύρους της
Ελλάδας στο εξωτερικό.
Η βολική, άλλωστε, θεωρία του «είμαστε έθνος ανάδελφον» μόνον
ηττοπαθή αισθήματα μπορεί να καλλιεργήσει, όπως έχει ιστορικά αποδειχθεί
πολλάκις. Δεν κομίζει, εξάλλου «γλαύκα εις Αθήνας» όποιος υποστηρίζει ότι οι
συμμαχίες στη βάση του κοινού συμφέροντος είναι εκείνες που κινούσαν και κινούν
τον κόσμο.
Αφόρητες γενικότητες
του τύπου «χρειάζεται να κινητοποιηθούμε όλοι στην Ε.Ε., ώστε να δοθεί
αποτελεσματική απάντηση στην προσφυγική κρίση», όπως αυτές του κ. Τσίπρα μπορεί
να ηχούν ευχάριστα στα αυτιά ορισμένων. Πλην, όμως, η ευχαρίστηση που προκαλούν
μάλλον περιορίζεται μόνον σε εκείνους που δεν θέλουν να παραδεχθούν τη μεγάλη
αλήθεια που είπε πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ότι, δηλαδή, «μας
κυβερνούν πρόσωπα ανόητα που θεωρούν ότι από εδώ από την Ελλάδα μπορούν να
αλλάξουν το καθεστώς της Ε.Ε.».
Με τέτοια μυαλά και τέτοιες ιδέες, ας μην απορούμε γιατί,
μετά τις τράπεζες, μας έκλεισαν και τα σύνορα. Και, αντ΄ αυτού, ας
προετοιμαστούμε για τα ακόμη χειρότερα, που, με την πορεία που έχουμε πάρει,
δεν θα αργήσουν.
