Στας δυσμάς του βίου τους…

            Φανταστείτε λίγο το σκηνικό στο Μέγαρο Μαξίμου: Ο Αλέξης Τσίπρας κάθεται στην κορυφή του τραπεζιού συσκέψεων του πρωθυπουργικού γραφείου και ζητάει από τους συνεργάτες του να του προτείνουν πρόσωπα για τον ανασχηματισμό τη κυβέρνησης με τον οποίο θέλει να σηματοδοτήσει το «ιστορικό» πέρασμα από τη μνημονιακή στη μεταμνημονιακή Ελλάδα.

            «Την Κατερίνα Νοτοπούλου, πρόεδρε!», αναφωνεί πρώτος ο πιο θαρραλέος από τους συνεργάτες. «Είναι νέα, όμορφη και αριστερή», επιχειρηματολογεί. Ο Τσίπρας, όμως, δείχνει να μην πείθεται. Το ύφος του μαρτυρά ότι επιθυμεί κάτι πιο εντυπωσιακό. «Το βρήκα. Υπάρχει και άλλη Κατερίνα που μπορούμε να υπουργοποιήσουμε», πετάγεταινα πειάλλος πρωθυπουργικός συνεργάτης. «Δεν είναι τόσο νέα, αλλά η επιλογή της θα κάνει πάταγο…», εξηγεί ο ίδιος, προκαλώντας ενθουσιασμό στους παρευρισκόμενους μόλις τους «αποκάλυψε» ότι εννοούσε την… Κατερίνα Παπακώστα.

            Κάπως έτσι το γαϊτανάκι με τις φαεινές ιδέες του πρωθυπουργικού επιτελείου φαίνεται να έφθασε στην ανάσυρση της «χιλιοτραγουδισμένης» Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, στην ανακάλυψη της «ξεχωριστής οντότητας» που ακούει στο όνομα Μυρσίνη Ζορμπά, στην επανάκαμψη στο κυβερνητικό σχήμα της«πολυθρύλητης» Μαρίνας Χρυσοβελώνη και στην αναβάθμιση του χαρισματικούηγέτη Φώτη Κουβέλη. Μία προς μία και όλες μαζί «χρυσές εφεδρείες» της ελληνικής πολιτικής ζωής που αναλαμβάνουν το τιτάνιο έργο της  επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα και της οικονομίας της στην απογειωτική ανάκαμψη.

            Ας μην παραπονούμεθα, όμως. Ο ίδιος, άλλωστε, ο κ. Τσίπραςμάς είχε προϊδεάσει για τις προθέσεις του με το περιβόητο διάγγελμα, με το οποίο κήρυξε την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. «Η Ιθάκη είναι μόνον η αρχή», είχε –εν είδει… απειλής- ισχυριστεί. Τη συνέχεια τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Με έναν ανασχηματισμό παραλυτικών ισορροπιών, χωρίς κανένα απολύτως έρμα και δίχως την παραμικρή συνοχή που χαρακτηρίζουν το πολυπληθές συνονθύλευμα του οποίου ηγείται. Και το οποίο φαντάζει παντελώς ανίκανο να υπηρετήσει οποιοδήποτε αφήγημα: μεταμνημονιακό, αριστερό, σοσιαλδημοκρατικό ή ο,τι άλλο μπορεί να βγάζει νόημα.

            Γι΄ αυτό και ο δικαιολογημένος χλευασμόςμε τον οποίο υποδέχθηκετο πανελλήνιο –μια περιήγηση στα αμήχανα φιλοκυβερνητικά μέσα είναι αρκετή- τις ανούσιες αλλαγές που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας. Η πολυήμερη προετοιμασία που υποτίθεται ότι έκαναν στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είχε άλλο αποτέλεσμα παρά μόνον την αύξηση του αριθμού των μελών του υπουργικού συμβουλίου, αφού ο πρωθυπουργός δείχνει πλέον «όμηρος» των λεπτών ισορροπιών που τον κρατούν στην εξουσία και αιχμάλωτος των επιλογών του σφιχταγκαλιάσματός του με τον Πάνο Καμμένο.

Είναι προφανές ότι δεν διαθέτει πλέον την ισχύ ή την εξουσία ούτε καν για να επιχειρήσει να ανακατέψει την εσωκομματική τράπουλα. Δεν μπορεί να μετακινήσει του βαρώνους του κόμματος του. Ούτε καταφέρνει να προσελκύσει κάποια σοβαρή προσωπικότητα από άλλον πολιτικό χώρο ή και εξωκομματικούς για να στελεχώσει την κυβέρνησή του. Μοιραία, λοιπόν, υποτάσσεται στην ανάγκη να αποφύγει την ανατροπή του από τον κ. Καμμένο ή οιονδήποτε άλλον. Και βολεύεται με τα περιτρίμματα που επιστρατεύει από τα αζήτητα της πολιτικής.

Η κατάληξη την οποία προοιωνίζεται ότι θα έχει αυτός ο χωρίς προηγούμενο αμοραλιστικός γάμος συμφέροντος ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και στους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου δεν πρέπει να εκπλήσσει. Και σίγουρα δεν εκπλήσσει όσους δεν γοητεύθηκαν από τις βερμπαλιστικές αρλούμπες των προηγούμενων χρόνων για «αριστερά πρόσημα» και άλλα τέτοια ηχηρά παρόμοια που ήταν σαφές ότι δεν τα πίστευαν ούτε εκείνοι που τα εκστόμιζαν.

Για να πούμε, όμως, και του στραβού το δίκιο, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο κ. Τσίπρας δεν πρωτοτυπεί ιδιαιτέρως. Όλες οι κυβερνήσεις του πρόσφατου και του απώτερου παρελθόντος όταν βρίσκονται «στας δυσμάς του βίου τους», λίγο ως πολύ, με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται. «Ξύνουν τον πάτο του βαρελιού», επιστρατεύοντας όποιο απολειφάδι της πολιτικής θα μπορούσε να τους δώσει θεωρητικές ελπίδες για μακροημέρευση στην εξουσία.

Παρότι, όμως, αυξάνουν σε αριθμό ρεκόρ τα υπουργικά οφίτσια που μοιράζουν, όπως έκανε τώρα ο κ. Τσίπρας, σπάζοντας κάθε προηγούμενη επίδοση τουλάχιστον της μνημονιακής περιόδου, το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο του αναμενομένου. Αντί να βελτιωθεί το κλίμα και να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος στόχος της ανάκαμψης, δυσχεραίνεται η ατμόσφαιρα και επιταχύνεται η πορεία προς την πτώση.

Το έργο το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στο παρελθόν από πιο νουνεχείς πολιτικούς. Σκεφτείτε τι αναμένεται τώρα που έχουμε να κάνουμε με έναν ετερόκλητο θίασο του οποίου τα μέλη, με ελάχιστες εξαιρέσεις,διακρίνονται για τις φαντασιώσεις, τις ψευδαισθήσεις και τις ομολογημένες αυταπάτες τους. Αλίμονό μας!

Μια συγγνώμη, έστω και από τον… Γαβριήλ!

«Η επιτροπή εξέτασε και τα Πόθεν Έσχες του Γκίκα Χαρδούβελη, την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών, συμπεραίνοντας ότι δεν υπάρχουν σφάλματα ή παραλείψεις». Με αυτές τις είκοσι τρεις λεξούλες, οι οποίες ίσα που χώρεσαν κάτω από ένα ταπεινό υστερόγραφο που προστέθηκε στο ρεπορτάζ φιλοκυβερνητικής εφημερίδας για μια άλλη υπόθεση που έχει πάρει τώρα τον ρόλο της σημαίας στην κυβερνητική προπαγάνδα του «οσονούπω σωζόμαστε από τη διαπλοκή», έκλεισε μια από τις πολύκροτες υποθέσεις των πρώτων ημερών της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ.  

Ούτε ένα δικό του μονόστηλο δεν αξιώθηκε να έχει το πελώριο φιάσκο στο οποίο κατέληξε το υποτιθέμενο μέγα σκάνδαλο της φοροδιαφυγής του τελευταίου υπουργού Οικονομικών των «Σαμαροβενιζέλων». Ένα σκάνδαλο το οποίο κατασκευάστηκε –όπως και τόσα άλλα!- μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την αλλοπρόσαλλη δήθεν διαπραγμάτευση που έκαναν -σε αγαστή, ακόμη, σύμπνοια- ο Αλέξης Τσίπρας με τον Γιάνη Βαρουφάκη, που τότε ακόμη αποτελούσε «asset» για την κυβέρνηση.

Έχει νομίζω αξία να γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω και να πάμε στον Μάρτιο του 2015 όταν οι νεόκοποι κυβερνώντες, θέλοντας να πλήξουν ηθικά και να εξοντώσουν πολιτικά τον πρώην υπουργό, ο οποίος είχε διαπραγματευτεί με τους εταίρους και δανειστές και σχεδόν είχε καταλήξει σε μια αξιοπρεπή συμφωνία, που έγινε γνωστή με την περιώνυμη έκφραση «mail Χαρδούβελη», διοχέτευσαν σε βάρος του ασύστατες κατηγορίες για παρανομίες, επί των οποίων είχε, τάχατες, ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα.

«Ο πρόεδρος της Αρχής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος με επείγον και εμπιστευτικό έγγραφό του ζητά από τη Βουλή να ελεγχθεί το πόθεν έσχες του Γκ. Χαρδούβελη», διατυμπάνιζαν τα φιλικά προς τη νέα εξουσία μέσα ενημέρωσης. Και περιέγραφαν βαρύ κατηγορητήριο εναντίον του, όπως ότι «κατά το έτος 2011 εμφανίζεται δυσαναλογία μεταξύ των ποσών που πιστώθηκαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς του και αυτών που δηλώθηκαν ως εισόδημα». Όπως επίσης και ότι «κατά το έτος 2012 απέστειλε σε τράπεζες του εξωτερικού χρηματικά ποσά τα οποία δεν περιέλαβε στις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης».

Τι μαρτυρούσαν όλα αυτά; Ότι κάποιος ή κάποιοι είχαν κάνει ενδελεχή και εις βάθος έρευνα στα οικονομικά του πρώην υπουργού και τον είχαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «συλλάβει με τη γίδα στην πλάτη». Ποιος, όμως, μπορούσε να έχει πρόσβαση σε στοιχεία αυτού του είδους; Μα, ποιος άλλος από τους ανθρώπους της νέας εξουσίας; Αποδείχθηκε, άλλωστε, περίτρανα από τις ίδιες τις ενέργειες τους, αφού ήταν τέτοιο το πάθος τους, που «καρφώθηκαν» μόνοι τους τόσο με non paper όσο και με επίσημες ανακοινώσεις.

Βρισκόμασταν, άλλωστε, στην περίοδο που οι απίστευτοι τύποι που παρίσταναν τους κυβερνώντες ήταν πεπεισμένοι ότι «οι ξένοι θα μας παρακαλούν να μας δανείσουν», πλην, όμως, «εμείς θα τους τρίβαμε στη μούρη τα δανεικά που θα μας έδιναν». Αφού, άλλωστε, όπως λεγόταν από επίσημα χείλη ανθρώπων που είναι ακόμη υπουργοί, αρκούσαν οι διάφορες λίστες –φοροφυγάδων, καταθετών στο εξωτερικό, λαθεμπόρων και πάει λέγοντας-  για να συγκεντρώνονταν τα ποσά που απαιτούνταν για να χρηματοδοτηθεί το αλήστου, πλέον, μνήμης «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα αύξανε τις συντάξεις και θα έκανε τόσα και τόσα ακόμη… θαύματα.  

Για να δείτε, όμως, πόσο ξεδιάντροπα και ερασιτεχνικά έστησαν την ιστορία κατά του Χαρδούβελη, αξίζει να θυμίσουμε ότι την ίδια μέρα που κυκλοφορούσε η εφημερίδα, η οποία φιλοξένησε τις διαρροές περί εισαγγελικής έρευνας κατά του πρώην υπουργού, σε non paper που εκδόθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου για να υπερασπιστεί μια από τις γκάφες του Γ. Βαρουφάκη, ο οποίος είχε αποκαλύψει στην ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera» σχέδιο διενέργειας δημοψηφίσματος για το ευρώ (!), αναφερόταν επί λέξει τα εξής εκπληκτικά: «Υπουργός Οικονομικών της χώρας είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης. Αν θέλουν κάποιον τύπου “Γκίκα Χαρδούβελη” (sic!), που έλεγε “ναι” σε όλα, θα απογοητευθούν».

Και δεν ήταν μόνον αυτό. Την επομένη που ο πρώην υπουργός έδωσε αναλυτικές εξηγήσεις για τις δοσοληψίες του που αφορούσαν μεταφορά στο εξωτερικό μέρους των καταθέσεων του, με νόμιμα τραπεζικά εμβάσματα, ανέλαβαν ρόλο δημοσίου κατηγόρου, η εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝΕΛ Μαρίνα Χρυσοβελώνη και –αν είναι δυνατόν!- ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης.

«Η περίπτωση του κ. Χαρδούβελη αντανακλά τις αντιλήψεις αλλά και το ήθος της υπάκουης στις απαιτήσεις των δανειστών συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, η οποία υπέβαλε σε δυσβάσταχτες θυσίες τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών την ώρα που άφηνε στο απυρόβλητο τους πάσης φύσεως προστάτες και υπηρέτες της», ισχυριζόταν η νυν υφυπουργός Υποδομών. Και με ακόμη μεγαλύτερη θρασύτητα συμπλήρωνε: «Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα προβεί σε κάθε ενέργεια ώστε να χυθεί άπλετο φως σχετικά με όλες τις λίστες των φοροφυγάδων και να κληθούν και εκείνοι, επιτέλους, να πληρώσουν».

Αλλά και ο κ. Σακελλαρίδης, ο οποίος μόλις τον περασμένο μήνα δεν δίστασε να παραδεχτεί πως «αυτό που έκανα ήταν προπαγάνδα», καθ΄ υπαγόρευση –ποιανού ή ποιανών άραγε;- προέβαινε σε μακροσκελείς δηλώσεις και σχόλια, λειτουργώντας ως αντίδικος του πρώην υπουργού. Θαυμάστε, το ύφος και την φρασεολογία κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος θεωρεί ως καθήκον του να  αντιδικεί με έναν πολίτη, όπως ήταν τότε και είναι και σήμερα ο πρώην υπουργός, χωρίς να τηρεί τα προσχήματα του σεβασμού στο τεκμήριο της αθωότητας, εφόσον μάλιστα υποτίθεται ότι γινόταν εισαγγελική έρευνα εις βάρος του.

«Ο κ. Χαρδούβελης υποστηρίζει ότι έστειλε τα χρήματα αυτά στην Βρετανία. Σωστό από μία άποψη, όμως για την ακρίβεια τα έστειλε σε κατάστημα της συγκεκριμένης τράπεζας στη νήσο Jersey, που ανήκει μεν στη βρετανική επικράτεια, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί τον 7ο πιο σημαντικό φορολογικό παράδεισο στον κόσμο, και αγαπημένο προορισμό κεφαλαίων Ελλήνων που θέλουν να αποφύγουν να πληρώσουν φόρους», ανέφερε ο εκπρόσωπος της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης. «Μάλιστα το Νοέμβριο του 2012, ο τότε Υπ. Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, με επιστολή του προς τον Βρετανό ομόλογό του, είχε ζητήσει τη λίστα με τους 97 Έλληνες που είχαν καταθέσεις στη νήσο Jersey, ενώ η υπόθεση αυτή είχε απασχολήσει και τους τότε οικονομικούς εισαγγελείς. Πλέον αναζητούμε και τους υπόλοιπους 96 Έλληνες», συμπλήρωνε.

Από την Μ. Χρυσοβελώνη, η οποία «εξαργύρωσε» με τον υφυπουργικό θώκο τις επιθέσεις εναντίον όσων θεωρούσε αντιπάλους του αρχηγού της, δεν νομίζω να περιμένει κανείς ψήγμα μεταμέλειας. Από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, όμως, που εγκατέλειψε την υπουργική καρέκλα, θα άξιζε, θαρρώ, μια συγγνώμη…