Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018

Ώρα για πάρτι στο Μαξίμου

Πριν από αρκετά χρόνια ο συνήθως προσεκτικός στην τήρηση των αρχών της διάκρισης των εξουσιών πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υπέπεσε στο «παράπτωμα» να συγκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου σύσκεψη στην οποία, εκτός από τους υπουργούς του, συμμετείχαν και υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ήταν, αν θυμάμαι καλά, την περίοδο της ολυμπιακής προετοιμασίας και για να μη χάνεται χρόνος στην κινητοποίηση όλων των μηχανισμών που έπρεπε να ενεργοποιηθούν, κάποιοι πρωθυπουργικοί συνεργάτες σκέφθηκαν ότι για τον καλύτερο συντονισμό θα έπρεπε να βρεθούν όλοι μαζί και επειδή ήταν κυβερνητικό θέμα προτιμήθηκε το γραφείο του πρωθυπουργού και όχι τα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη.
Την επομένη ημέρα -δεν υπήρχαν, βλέπετε, ακόμη το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ανθούν κάθε είδους τρολ που τις περισσότερες φορές ενεργοποιούνται εν τω γεννάσθαι της είδησης που θέλουν να αποδομήσουν- ξεσηκώθηκε μέγας πολιτικός και δημοσιογραφικός σάλος. Με προεξάρχοντα τα στελέχη του τότε Συνασπισμού (που, μπορεί να βολόδερναν μεταξύ του 3 και του 4% και να θεωρούσαν υπαίτιους γι΄ αυτό την πολυτραγουδισμένη «διαπλοκή», διέθεταν, όμως, ένα αξιοζήλευτο επικοινωνιακό δυναμικό) οι καταγγελίες για το «μέγα ανοσιούργημα» της ταύτισης κόμματος και κράτους υπήρξαν ουρανομήκεις.
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πάντως, οι αντιδράσεις ενδεχομένως να μην ήταν και πολύ άδικες. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα πολιτικά προσχήματα. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι ήταν η εποχή που εύρισκε έρεισμα το σύνθημα «ΠΑΣΟΚ και κράτος, Θεόδωρος Τσουκάτος!». Ένα σύνθημα που ξεκίνησε από το εσωτερικό του τότε κυβερνώντος κόμματος. Και μπορεί να το λάνσαραν οι οπαδοί του Άκη Τσοχατζόπουλου επειδή, κακά τα ψέματα, ήθελαν μεγαλύτερο μερίδιο από τα λάφυρα του πολύπαθου δημοσίου, ωστόσο αυτό δεν μειώνει τη σημασία του. Και κυρίως δεν μπορεί να διασκεδαστούν οι αντιλήψεις που εμπεδώνονταν στην ελληνική κοινωνία. Αντιλήψεις που, δυστυχώς, διέτρεχαν οριζόντια το πολιτικό σύστημα. Και φάνηκε ολοκάθαρα όταν έφυγε από τα πράγματα ο Κώστας Σημίτης...
Επιστρέφοντας στην αρχή και στις καταγγελίες ότι «οι κομματικοί του ΠΑΣΟΚ βεβήλωσαν το κυβερνητικό κτίριο», πρέπει να επισημάνουμε ότι ο τότε πρωθυπουργός πήρε στα σοβαρά την κριτική που του ασκήθηκε. Και έκτοτε απέφευγε επιμελώς να κάνει συσκέψεις με τους κομματικούς στο Μαξίμου. Τα προσχήματα, που λέγαμε παραπάνω. Ενώ και οι διάδοχοι του -άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο- κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο. Είχαμε, για παράδειγμα, τις επισκέψεις που δεχόταν ο Κώστας Καραμανλής από τον γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελο Μεϊμαράκη, προτού ο τελευταίος αναλάβει κυβερνητικό πόστο, αλλά χαρακτηρίζονταν άτυπες. Γι΄ αυτό και κανείς ποτέ δεν διανοήθηκε να διανείμει φωτογραφίες από το τετ α τετ. Ενώ και ο επισκέπτης ενημέρωνε τους δημοσιογράφους για τα διαμειφθέντα κάτω από τις… νεραντζιές του απέναντι πεζοδρομίου. Άλλοι ένοικοι του Μαξίμου καλούσαν κατά καιρούς ομάδες βουλευτών για να τους μεταφέρουν το κλίμα από τις περιφέρειες τους, κάλεσμα που μπορούσε να δικαιολογηθεί ότι αφορούσε το «γκελ» της κυβέρνησης στην κοινωνία, αλλά ως εκεί…
Τα θυμήθηκα όλα αυτά βλέποντας τις φωτογραφίες από την πανηγυρική ατμόσφαιρα υπό την οποία η βουλευτής Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, έγινε δεκτή στο Μέγαρο Μαξίμου για να… τιμηθεί η απόφασή της να πάψει να είναι «ανεξάρτητη». Όπως συνέβαινε τους τελευταίους μήνες της πολιτικής της περισυλλογής που ακολούθησε την αποσκίρτηση από την Ένωση Κεντρώων και την εγκατάλειψη του… άμοιρου αρχηγού της (που θεωρούσε τον εαυτό του ισότιμο συνομιλητή του Τσίπρα). Περιχαρής η κυρία βουλευτής, που μετά τον προϋπολογισμό ψήφισε και το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο για να εντχθεί ως συνεργαζόμενη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε το κατώφλι του Μαξίμου. Στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα τη συνόδευαν η γραμματέα της ΣΥΡΙΖΑϊκής Κ.Ο. Αφροδίτη Θεοπεφτάτου και -άκουσον, άκουσον!- και ο γραμματέας του υπουργικού Συμβουλίου Μιχάλης Καλογήρου.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι προφανές: Τι σχέση έχει η κυρία Μεγαλοοικονόμου με την κυβέρνηση, ώστε συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό, παρόντος του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου; Η βουλευτής μπορεί να είναι άξια θαυμασμού επειδή είδε αίφνης το φως το αληθινό, αλλά η προσχώρησή της στον ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός που αφορά το κόμμα που τη δέχθηκε μετά βαΐων και κλάδων. Εξάλλου, ακόμη και αν πρέπει να τιμηθεί με υπουργοποίηση για την επιλογή της, ή επειδή είναι, κατά δήλωσή της, «Ταύρος» (στο ζώδιο), απαιτείται πρώτα να πάει να ορκιστεί στο Προεδρικό Μέγαρο και μετά να συνεργαστεί με τον γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου…
Ξέρω, ξέρω, ορισμένοι θα σκεφτούν ότι μπροστά σε τόσα και τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, στην τυπικότητα της διάκρισης των εξουσιών θα… κολλήσουμε; Δεν είναι έτσι, όμως. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ενώ έχουν υποσχεθεί να είναι «κάθε λέξη του Συντάγματος», καταπατούν απροκάλυπτα τον καταστατικό χάρτη της χώρας. Πιστοί στην τόσο μακρινή από τις παραδόσεις της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας νοοτροπία ότι «πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», όπως την εξέφρασε παραστατικά στην πρόσφατη συνέντευξη της η πρωθυπουργική συμβία Μπέτυ Μπαζιάνα, είναι προφανές ότι οι θεωρίες, αλλά και οι πρακτικές περί διάκρισης εξουσιών -Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική- είναι απολύτως ξένες με αυτά που πρεσβεύουν και, κατά το σλόγκαν τους, κάνουν πράξη.
Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι για να γιορτάσουν την πρώτη επέτειο από την εκλογική νίκη του 2015 μετέτρεψαν σε πιάνο μπαρ το Μέγαρο Μαξίμου; Κλήθηκαν εκεί αποκλειστικά οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ δείχνοντας πόσο σέβονται τους θεσμούς. Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι, που έκλεισαν δύο χρόνια δεν το επανέλαβαν. Ίσως επειδή ο… πιανίστας, που για όποιον το λησμόνησε θυμίζουμε ότι ήταν ο Κώστας Ζουράρις, είχε βαριά καθήκοντα στο υπουργείο Παιδείας. Η παραγωγικότητα και το δυσβάστακτο βάρος που -άμοιρη Παιδεία!- είχε επωμιστεί αποδεικνύεται τώρα που αποπέμφθηκε. Για την ακρίβεια, αποκαλύπτεται ότι υπέγραφε μια απόφαση για κάθε μήνα που ήταν υφυπουργός. Που σημαίνει ότι χρειαζόταν έναν ολόκληρο μήνα προετοιμασίας για κάθε υπογραφή!
Τώρα όμως που απαλλάχθηκε από τα βαριά καθήκοντα του υφυπουργού, μπορεί άνετα να προσληφθεί από τον, κατά την κρίση του, «σοφό» πρωθυπουργό για να συνεχίσει την προσφορά του ως πιανίστας. Διότι μπορεί η κυρία Μεγαλοοικονόμου να έγινε δεκτή χωρίς μουσική υπόκρουση, οι επόμενοι, όμως, που προανήγγειλε ότι περιμένει ο κ. Τσίπρας να του παράσχουν στήριξη, πως θα περάσουν το κυβερνητικό κατώφλι; Χωρίς ούτε ένα πάρτι; Θα κάνουν οι σημερινοί κυβερνώντες τα ίδια που έκανε και το… «παλαιό πολιτικό σύστημα»; Παίρνεται έτσι η εξουσία;
Ώρα για πάρτι, λοιπόν. Τώρα, εξάλλου, που βγαίνουμε και από το Μνημόνιο. Όχι; Πως όχι;

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018

Σκέτοι σαλτιμπάγκοι!

            Με τη γνωστή θρασύτητα που τον διακρίνει ο πρωθυπουργός που κατήργησε το ΕΚΑΣ και εξαφάνισε το επίδομα θέρμανσης ισχυρίστηκε στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε λίγο προτού να πάει στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο των 399 άρθρων: «Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας έχουν γίνει μεγάλες τομές στον τομέα της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της πάταξης της διαφθοράς, αλλά κυρίως στον τομέα της  οικοδόμησης ενός νέου κοινωνικού κράτους».
            Και με την απαράμιλλη ξετσιπωσιά που τον χαρακτηρίζει, αδιαφορώντας για την κατάφωρη προσβολή της νοημοσύνης κάθε πολίτη, συμπλήρωσε τα εξής αμίμητα: «Είναι ακριβώς σε αυτό το σημείο που γίνεται εμφανής και η διαιρετική γραμμή, που μας χωρίζει από τις δυνάμεις του παλιού πολιτικού συστήματος. Είναι εκεί που φαίνεται με χαρακτηριστικό τρόπο τι σημαίνει πως η κοινωνική μεταβλητή έχει ενταχθεί στην εξίσωση της διαμόρφωσης του προγράμματος προσαρμογής».
Αναμφίβολα είναι για γέλια και για κλάματα μαζί να ακούει κανείς τον πλέον εθελόδουλο πολιτικό ηγέτη από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους να ισχυρίζεται ότι βγάζει τη χώρα από τη μνημονιακή επιτροπεία, την ώρα που αποδέχεται τις πιο ακραίες απαιτήσεις των δανειστών υποχωρώντας ατάκτως σε όλα τα πεδία και δένοντας τη χώρα κάθε φορά όλο σφικτότερα στον κορσέ που επιθυμούν να μας φορέσουν δανειστές.     
            Το χειρότερο όλων, όμως, είναι η διαστροφή της πραγματικότητας που συνοδεύει την άνευ προηγουμένου υποχωρητικότητα που επιδεικνύουν οι κυβερνώντες ακόμη και σε εμβληματικά ζητήματα για την παραδοσιακή Αριστερά, όπως είναι η δυσχέρανση στην προκήρυξη απεργιών, οι περικοπές στα προνοιακά επιδόματα των πολυτέκνων, τα μικρά και τα μεγάλα καζίνα που θα φυτρώσουν σε κάθε γειτονιά, οι ανελέητες ιδιωτικοποιήσεις και τόσα άλλα ζητήματα που ρυθμίζονται με τρόπο ακριβώς αντίθετο από εκείνον που διεκήρυσσαν μέχρι πρότινος οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
            Ακόμη και όσοι αναγνωρίζουν ότι μέσα στην πανσπερμία των αποσπασματικών διατάξεων που άρον – άρον περνούν από τη Βουλή, μπορεί να υπάρχουν και ψήγματα θετικών ρυθμίσεων, είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευθούν να βρουν έστω και μισό άρθρο που να συνάδει με τις προγραμματικές δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης η οποία να μην ξεχνάμε ότι κέρδισε τις εκλογές του 2015 με την υπόσχεση ότι θα εφάρμοζε το «παράλληλο πρόγραμμα», ενώ δεν θα έκοβε συντάξεις και δεν θα μείωνε το αφορολόγητο.
            Όταν αποδείχθηκε ότι το «παράλληλο πρόγραμμα» ανήκε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπως είχε συμβεί νωρίτερα και με το διαβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος, εφευρέθηκαν τα περίφημα «αντίμετρα» που υποτίθεται ότι θα ήταν περισσότερα από τα μέτρα που ψηφίστηκαν το 2017 και θα εφαρμοστούν το 2019 (για τις συντάξεις) και το 2020 (για το αφορολόγητο), ενώ υποτίθεται ότι τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε βγει από την επιτροπεία.
Παρά ταύτα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο απίθανος τύπος που παριστάνει τον υπουργό Οικονομικών δεν έχει καμία δυσκολία να κάνει ξεδιάντροπο μπλακ χιούμορ στις πλάτες των αδύναμων Ελλήνων. Ισχυρίζεται ότι τάχατες τα θετικά μέτρα –«για πρώτη φορά», όπως μάλιστα χωρίς αιδώ λέει- είναι περισσότερα από τα αρνητικά, παραγνωρίζοντας ότι με τον ίδιο χυδαίο τρόπο ο ίδιος και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του στον κυβερνητικό θίασο ψευδολογούσαν και τον περασμένο Μάιο όταν ψήφιζαν τα σκληρότερα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης.
Έχει μείνει άλλωστε μνημειώδης ο πίνακας που παρουσιάστηκε σε υποτιθέμενο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ που έδειχνε τα λεγόμενα «θετικά αντίμετρα» να υπερτερούν καταφανώς των μέτρων αφού τα πρώτα υποτίθεται ότι θα έφθαναν τα 7,5 δισ. ευρώ και τα μέτρα θα… περιορίζονταν στα 4,9 δισ. ευρώ. Στην πορεία βεβαίως τα αντίμετρα ξεχάστηκαν, ενώ τα μέτρα, δηλαδή οι επιπλέον περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου, επίκεινται και θα εφαρμοστούν κατά πάσα από την επόμενη κυβέρνηση και σε πείσμα των νέων ψευδών για «απελευθέρωση από τα Μνημόνια».
Το ερώτημα, ωστόσο, το οποίο τίθεται από πολλές πλευρές κάθε φορά που βρισκόμαστε ενώπιον μιας τέτοιας κατάστασης είναι ένα: τα πιστεύουν, άραγε όλα αυτά τα ψέματα που αραδιάζουν ή εξαπατούν απλώς τους πολίτες ευελπιστώντας ότι κάποιοι μπορεί να πειστούν από τις οφθαλμαπάτες στις οποίες καταφεύγουν; Έχει πια επαναληφθεί τόσες φορές το ίσιο έργο που μάλλον μόνον όποιος εθελοτυφλεί δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με ψευδαισθήσεις ούτε με αυταπάτες.
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι, χωρίς αμφιβολία, σκέτοι σαλτιμπάγκοι. Συμπεριφέρονται όπως οι υπαίθριοι γελωτοποιοί του Μεσαίωνα, οι αξιοθρήνητοι διασκεδαστές που ευρισκόμενοι συνήθως υπό τις εντολές κάποιων προυχόντων –οι δανειστές και άλλοι εγχώριοι ισχυροί της νέας διαπλοκής, είναι το σημερινό ισοδύναμό τους- διασκέδαζαν τα πλήθη, καταπίνοντας σπαθιά και κάνοντας κάθε είδους κόλπα.
Η αλήθεια είναι ότι το έργο το οποίο παίζουν με μικρές παραλλαγές την τελευταία τριετία, αλλά και νωρίτερα που ήταν στην αντιπολίτευση, έκοψε ως τώρα πολλά εισιτήρια και οι πρωταγωνιστές του έκαναν καλές εισπράξεις. Επειδή, όμως, παίχθηκε πολλές φορές, φαίνεται ότι έχει πια κουράσει. Και το ακροατήριο, το οποίο δεν δείχνει να καταπλήσσεται πλέον, προτιμά να αντιδρά μάλλον με απάθεια. Οι σαλτιμπάγκοι, ωστόσο, συνεχίζουν απτόητοι. Ως πότε, άραγε;