Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Η Νέα Δημοκρατία δεν σηκώνει επισκευή, χρειάζεται κατεδάφιση!



            Όσοι θεωρούν την Πολιτική συνώνυμο της συμμετοχής στα κοινά, δεν μπορεί παρά να ικανοποιήθηκαν από τη μαζική προσέλευση των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας στις κάλπες της περασμένης Κυριακής για την εκλογή του επόμενου ηγέτη της Κεντροδεξιάς παράταξης.
Τριγυρνώντας, από επαγγελματική υποχρέωση ή και… διαστροφή, στα εκλογικά κέντρα που συνωστίζονταν οι νεοδημοκράτες για να ψηφίσουν, αλλά και μιλώντας με πολύ κόσμο για το αξιοσημείωτο φαινόμενο της αυξημένης συμμετοχής στις κάλπες, δεν εξεπλάγην ακούγοντας ανθρώπους, που δεν είχαν την παραμικρή ιδεολογική συγγένεια με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να χαίρονται με την ενεργοποίηση τόσων πολλών συμπολιτών μας.
Η γενικότερη αίσθηση που αποκόμιζε ένας ψύχραιμος παρατηρητής ήταν πως το μήνυμα που βγήκε από τις γαλάζιες κάλπες της Κυριακής είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο υπερβαίνει σε αριθμούς τις 400 χιλιάδες που μπήκαν στην ταλαιπωρία να στηθούν στις ουρές για να ψηφίσουν τον επόμενο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και δέχθηκε να καταγραφεί στα κατάστιχα της Συγγρού, δεν βολεύεται με το… άραγμα στον καναπέ.
Το ερώτημα, ωστόσο, είναι ποιος μπορεί να εμπνεύσει και να  ξεσηκώσει τους Έλληνες πολίτες οι οποίοι, εκόντες άκοντες, γίνονται παθητικοί δέκτες επιλογών, καταστάσεων και γεγονότων επειδή, ιδίως σε αυτή την περίοδο της μνημονιακής επιβολής, οι αφορμές για δημιουργικά θετική συμμετοχή σπανίζουν, ενώ, αντιθέτως, πληθαίνουν οι αιτίες που στρέφουν στην απογοήτευση και στην αποστροφή του προσώπου από αυτό που αποκαλείται τρέχουσα πολιτική.
Θέλοντας να αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω ξανά τα όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο χρόνο σε κυβερνητικό επίπεδο, μένω στα νεοδημοκρατικά για να επισημάνω ότι οι ιθύνοντες της Συγγρού δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων τις οποίες δημιούργησαν οι οπαδοί τους που προσήλθαν μαζικά στις κάλπες για να δείξουν τη βούλησή τους να αποκτήσει η παράταξή τους έναν ηγέτη με υψηλή πολιτική νομιμοποίηση και ευρύ κοινωνικό εκτόπισμα.
Η μεταχείριση την οποία επεφύλαξαν σε όλους όσοι δεν δίστασαν να πληρώσουν τρία ευρώ και να εγγραφούν μέλη της ΝΔ, όπως απαιτούσε το «γαλάζιο» Καταστατικό για να μπορέσει κανείς να ψηφίσει για την εκλογή αρχηγού, υπήρξε, δυστυχώς, αποκαρδιωτική.
Ως εάν να μην είχαν διδαχθεί απολύτως τίποτε από το φιάσκο της ματαίωσης της πρώτης απόπειρας να κάνουν εκλογές τον περασμένο μήνα, οι απαρτίζοντες τον κομματικό μηχανισμό, που στην πλειονότητά τους αποτελούν «επαγγελματικά» στελέχη, δεν κατάφεραν αυτή τη φορά να εκδώσουν εγκαίρως τα εκλογικά αποτελέσματα παρά το τεράστιο έξοδο στο οποίο υποβλήθηκαν αναθέτοντας την οργάνωση της εκλογικής σε ιδιωτική εταιρία.
Ένα κόμμα με τόσες χιλιάδες μέλη, με πάμπολλα στελέχη και με εκατοντάδες (απλήρωτους, επί μήνες, ειρήσθω εν παρόδω) υπαλλήλους δεν είναι σε θέση όχι μόνον να οργανώσει το ίδιο μια ψηφοφορία, αλλά ούτε καν να συγκεντρώσει εγκαίρως τα αποτελέσματα και να τα δώσει στη δημοσιότητα.
Η διάχυτη καχυποψία ότι «κάποιος θα στήσει τη διαδικασία» μαζί με την αδυναμία συνεννόησης και την απίστευτη τυπολατρία που μαρτυρούν –αν ,μη τι άλλο- ανικανότητα χειρισμού καταστάσεων, τορπίλισε το θετικό κλίμα που δημιούργησαν το ξέσπασμα των φίλων της Νέας Δημοκρατίας και ο ενθουσιασμός με τον οποίον ανταποκρίθηκαν στο συμμετοχικό κάλεσμα και είναι απορίας άξιον αν, κατόπιν των όσων μεσολάβησαν, θα είναι εξίσου μεγάλη η συμμετοχή στον επαναληπτικό γύρο της 10ης Ιανουαρίου.     
    Κακά τα ψέματα, όσο βέβαιο είναι ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα αξιόπιστο Κεντροδεξιό κόμμα που να εκφράζει υπαρκτά ρεύματα μέσα στην ελληνική κοινωνία, όπως φάνηκε από τους χιλιάδες που πήγαν την Κυριακή να ψηφίσουν, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι ο χρεοκοπημένος –κυριολεκτικά και μεταφορικά- οργανισμός που λέγεται «Νέα Δημοκρατία» δεν μπορεί να σταθεί όρθιος με μερεμέτια και εργασίες επισκευής.
Το σαθρό οικοδόμημα της Συγγρού θέλει κατεδάφιση και ξαναχτίσιμο από την αρχή. Πέτρα – πέτρα. Τα υλικά υπάρχουν. Κατηρτισμένοι μηχανικοί και έμπειροι μαστόροι επίσης διατίθενται. Εκείνο, αντιθέτως, που φαίνεται να έχει λείψει είναι η πολιτική βούληση να γίνουν τολμηρές αλλαγές για να τερματιστεί η παραλυτική ακινησία. Και αυτήν κυρίως πρέπει να διαθέτει ο νέος αρχηγός που θα αναλάβει καθήκοντα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες.
Ας μην αυταπατώνται, άλλωστε, στην αξιωματική αντιπολίτευση: η ικανότητα του επόμενου προέδρου τους, είτε είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα δοκιμαστεί πριν από όλα στον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί τα ανοικτά ζητήματα της παράταξης του, οργανωτικά και ιδεολογικά. Μόνον αν οι πολίτες αισθανθούν ότι έχουν να κάνουν με έναν ηγέτη που κινείται σωστά στα «του οίκου του», θα τον εμπιστευτούν για να αναλάβει τις τύχες της χώρας και να αποτελέσει την εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση του τόπου.
Αλλιώς, θα ζητήσουν να περάσει ο επόμενος…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου