Σταυροκοπήματα και αυταπάτες

 «Εγώ κάνω τον σταυρό μου που το πιάσαμε αυτό το πλεόνασμα», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας το βράδυ της Τρίτης στην τηλεοπτική συνέντευξη του στην οποία εμφανίστηκε ως (ολίγον) θρησκευόμενος. Είπε ότι κάνει το σταυρό του με την ίδια ευκολία που παριστάνει τον μεγάλο διαπραγματευτή. Ή τον περιπλανώμενο Οδυσσέα ο οποίος χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μπορεί να πετιέται και σε άλλο έπος για να περάσει τις… Συμπληγάδες.

«Διότι αν δεν είχαμε αυτό το πλεόνασμα, τώρα θα ήμασταν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ ανάμεσα στον κύριο Σόιμπλε και στην κυρία Λαγκάρντ», συμπλήρωσε, μιλώντας στον Αντένα. Αν και προτίμησε αυτή τη φορά έναν παραλληλισμό από τον αθλητισμό, δεν απέφυγε και πάλι το στομφώδες ύφος που δημιουργούσε την εντύπωση πως εκείνο που θα τον ικανοποιούσε θα ήταν οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες στους ναούς όλης της επικρατείας.

Μπορεί, τελικά, προς απογοήτευση του κ. Τσίπρα να μην ήχησαν οι καμπάνες των εκκλησιών, αλλά είναι βέβαιο ότι εκατομμύρια Ελλήνων σταυροκοπήθηκαν όταν τον άκουσαν με δήθεν... ιερή οργή να υποστηρίζει ότι το περιβόητο υπερπλεόνασμα προέκυψε επειδή «σκουπίσαμε τη ρεμούλα, τη μίζα, τη διαπλοκή, το λαθρεμπόριο, σκουπίσαμε την παραοικονομία…», όπως ανέφερε επί λέξει.

Μεταξύ εκείνων που σίγουρα έκαναν τον σταυρό τους πρέπει να είναι η (γνωστή μου) γιαγιά Δήμητρα η οποία πριν από λίγο καιρό είδε με έκπληξη να της έχουν παρακρατήσει στην τράπεζα χρήματα για μια παλαιά κλήση από τροχαία παράβαση του παιδιού της που συνέβαινε να είναι συνδικαιούχος στον τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο μπαίνει η γλίσχρα σύνταξή της.

Μαζί με τη γιαγιά Δήμητρα, είναι εκατομμύρια οι Έλληνες που είδαν τους λογαριασμούς τους να αδειάζουν απροειδοποίητα για να μπορέσει ο πρωθυπουργός να ικανοποιήσει  τον κ. Σόιμπλε, ο οποίος πλέον είναι «ένας πολύ σοβαρός και σεβαστός πολιτικός» που μετέχει «σε μια συμμαχική κυβέρνηση» της οποίας ηγείται μια καγκελάριος που -παρότι ο κ. Τσίπρας της φώναζε «Go back κυρία Merkel»- έχει «συναίσθηση της ευθύνης και θα έλεγα –τολμώ να το πω- ότι παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στο κεντροδεξιό κόμμα, είναι ανοιχτόμυαλη».

Είναι πρόσφατα τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν από την Ανεξάρτητη Αρχή Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) και δείχνουν ότι «τα τμήματα δικαστικού και νομικής υποστήριξης των εφοριών και των ελεγκτικών κέντρων επέβαλαν πέρυσι συνολικά 1.602.835 μέτρα αναγκαστικής είσπραξης, με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, υποθήκες και ποινικές διώξεις για απλήρωτους φόρους να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη».

Οι κατασχέσεις στα χέρια τρίτων -από καταθέσεις, μισθούς και συντάξεις, όπως η κλήση του παιδιού της γιαγιάς Δήμητρας, καθώς και από ενοίκια- κατέγραψαν στη διάρκεια του 2016 αύξηση κατά 128,6%: από 670.728 που ήταν το 2015 ανήλθαν σε 1.533.451. Και η… απειλή που εκτοξεύεται είναι ότι με τον ίδιο ρυθμό θα συνεχιστούν για το 2017, καθώς όπως αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα, «προγραμματίζονται αυτοματοποιημένες διαδικασίες με στόχο τις μέγιστες δυνατές εισπράξεις».

Τα στοιχεία, ωστόσο, που κυκλοφόρησαν τις προηγούμενες ημέρες και κάνουν λόγο για «1.000 κατασχέσεις την ημέρα από την αρχή του χρόνου», μάλλον επιβράδυνση παρά επιτάχυνση του ρυθμού είσπραξης αποτυπώνουν. Και η εξήγηση γι΄ αυτό είναι απλή: πόσες απλήρωτες κλήσεις από το παρελθόν θα βρεθούν για να κατασχεθούν στους λογαριασμούς των γιαγιάδων;

Όπως και να έχει, εξάλλου, ακόμη και αν δεχθούμε τον πρωθυπουργικό ισχυρισμό ότι το πλεόνασμα προήλθε από το «σκούπισμα στις ρεμούλες και στις μίζες» αποκλείεται να ξαναβρεθεί άλλοι ενάμισι εκατομμύριο Έλληνες που να είναι αναμεμειγμένοι σε τέτοιες υποθέσεις και –το σημαντικότερο- να εξακολουθούν να έχουν χρήματα στους λογαριασμούς τους. Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι και το διαβόητο «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» με τις δαπάνες των 12 δισ. ευρώ που απαιτούσε θα χρηματοδοτούνταν από τη πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου και τις εισπράξεις από τη λίστα Λαγκάρντ; 

Με τη χώρα, μάλιστα, να είναι ακόμη σε ύφεση και την ανάπτυξη που προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια να είναι μάλλον καχεκτική, όσους σταυρούς και αν κάνει ο κ. Τσίπρας το πιο πιθανό είναι ότι θα τον ακούσουμε να ξαναλέει ότι «είμαι ίσως ο πρώτος πολιτικός που είχα την ευθύνη να βγω και να πω ότι είχα αυταπάτες την προηγούμενη περίοδο, ότι η Ευρώπη αυτή μπορεί να αλλάξει χωρίς συμμαχίες, χωρίς δουλειά μεγάλη».

Είναι όντως ο πρώτος πολιτικός που είπε απλώς ένα «πέσαμε σε τοίχο» και πήγε παρακάτω. Θεώρησε προφανώς ότι, επειδή, όπως κάνουν οι περισσότεροι θεομπαίχτες, έμαθε να σταυροκοπιέται, μπορεί να βαφτίζει αυταπάτες τα σκέτα ψέματα –«μας ζητούσαν 42 φορές περισσότερα μέτρα»- και να λαμβάνει, έτσι, άφεση αμαρτιών. Ως πότε άραγε;

Οι φούσκες που σκάνε

            Την περασμένη Πέμπτη, 2 Απριλίου, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, με ένα άτυπο ενημερωτικό σημείωμα (non paper, κατά την έκφραση του συρμού) το κυβερνητικό επιτελείο γνωστοποίησε ότι τη μεταπροσεχή Τρίτη 14 του μηνός «ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης και ο υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για την καταπολέμηση της διαφθοράς Π. Νικολούδης θα συναντηθούν με αντιπροσωπεία του υπουργείου Οικονομικών της Ελβετίας, με επικεφαλής τον υφυπουργό για διεθνή Οικονομικά θέματα Dr. Jacques de Watteville».

            Δεν τη λες άσχημη ως πρωτοβουλία. Τουναντίον, με τόσα και τόσα που έχουμε ακούσει για το ευπρόσιτο ελβετικό «Ελ Ντοράντο», αισθάνεσαι ίσως και μια εθνική ανάταση. Και, αν είσαι και large τύπος, απευθύνεις και ένα «μπράβο» στην κυβέρνηση για την έγκαιρη ενημέρωση που παρέχει στους πολίτες της. Πόσω μάλλον που αμέσως μετά οι συντάκτες του non paper θύμιζαν, αυτολεξεί παρακαλώ, ότι «είχε προηγηθεί συνάντηση (26/03/2015) με τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, προκειμένου να υπάρξει επανεκκίνηση και εντονότερη συνεργασία των φορολογικών αρχών των δύο χωρών στο μέλλον».

            Ακολουθούσε, εν συνεχεία, το σημαντικότερο, το οποίο μπορεί και να αποτελούσε τη δικαιολογία για την έκδοση του περί ου ο λόγος σημειώματος: «Οι ελβετικές αρχές», αναφερόταν, «είχαν εκφράσει τότε την απορία τους για την απουσία ενδιαφέροντος από τις ελληνικές αρχές κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα για εκκρεμείς υποθέσεις Ελλήνων πολιτών κι επιχειρήσεων στην Ελβετία. Όπως αναφέρθηκε στη συνάντηση, μόνο δεκαπέντε αιτήματα συλλογής και διαβίβασης στοιχείων φορολογικού ενδιαφέροντος πραγματοποιήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση».

            Κάτι τέτοια ακούν οι Έλληνες και αφιονίζονται με όσους τους κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια. Είναι δυνατόν, σου λέει -απολύτως δικαιολογημένα- ο άλλος, να απορούν (!) οι Ελβετοί για την αδράνεια μας; Πάνω, όμως, που ετοιμάζεσαι να πει «ευτυχώς που ήρθε μια νέα... αμόλυντη κυβέρνηση που δεν θέλει δανεικά από τους εταίρους γιατί διόρισε κοτζάμ υπουργό για την καταπολέμηση της διαφθοράς που θα πάει στην Ελβετία, μαζί με τον «ουάου» Βαρουφάκη και θα επιστρέψουν με τον πακτωλό στο χέρι», έρχεται ο κ. Νικολούδης και μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας χαλάει φαντασιώσεις χρόνων και χρόνων.

            Δεν θα είχε -κατά το γνωστό κλισέ- στεγνώσει, αν ήταν γραμμένο σε χαρτί, το... μελάνι του non paper, όταν, λίγες ώρες μετά την κυκλοφορία του, εμφανίστηκε στη Βουλή, για να απαντήσει σε ερώτηση του χρυσαυγίτη Η. Κασιδιάρη για τη λίστα Λαγκάρντ, ο υπουργός Επικρατείας, ο οποίος για περισσότερο από 15 χρόνια ασχολείτο ως εισαγγελικός λειτουργός, από διάφορα πόστα, με την καταπολέμηση της διαφθοράς και ειδικότερα με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, φθάνοντας μέχρι τη θέση του επικεφαλής της ανεξάρτητης αρχής για την αντιμετώπισή του, θέση την οποία κατείχε μέχρι τη μέρα που η νέα κυβέρνηση του έδωσε υπουργικό θώκο.

«Ο έλεγχος της λίστας Λαγκάρντ είναι, καταρχήν, εξαιρετικά δύσκολος, δεδομένου ότι η Ελβετία θεωρεί ότι με παράνομο τρόπο έφυγαν αυτά τα στοιχεία από τη συγκεκριμένη τράπεζα και αρνείται να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία», είπε αυτολεξεί ο τέως εισαγγελέας και νυν κυβερνητικός αξιωματούχος που –προς τιμήν μου- ουδόλως επηρεάστηκε από το απροκάλυπτο –μάρτυς μου τα πρακτικά της Βουλής…- γλείψιμο που του είχε ρίξει νωρίτερα ο προφυλακισμένος ακόμη χρυσαυγίτης.

Δεν περιορίστηκε, μάλιστα, σε αυτή τη γενικόλογη διαπίστωση ο κ. Νικολούδης, αλλά θέλησε να γίνει σαφέστερος προσθέτοντας: «Ακούστε, το να επιχειρήσει κάποιος φορολογικό έλεγχο στηριζόμενος μόνο στη λίστα Λαγκάρντ ή βλέποντας τη κεχωρισμένα και μεμονωμένα –ή τη λίστα Λαγκάρντ ή τη λίστα Λουξεμβούργου ή οποιαδήποτε άλλη θέλετε, τη λίστα Νικολούδη, που είπανε κάποια φορά, που περιλαμβάνει τα εμβάσματα που έφυγαν από εδώ και πήγαν στο εξωτερικό– είναι, λοιπόν, περίπου βέβαιο ότι θα καταλήξει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γιατί έχεις μόνο το δέντρο και δεν βλέπεις το δάσος».

«Ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης και αξιοποίησης αυτής της λίστας είναι μαζί με άλλα στοιχεία να τη συνεκτιμήσεις», συνέχισε ο πολύπειρος σε θέματα αντιμετώπισης της διαφθοράς υπουργός. «Να βρω, για παράδειγμα, αν ο Χ ελεγχόμενος έχει πόσα σε μία ελληνική τράπεζα, πόσα σε άλλη ελληνική τράπεζα, πόσα χρηματιστήριο κλπ., μαζί να βρω αν συναντάται και στη λίστα Λαγκάρντ, που σημαίνει ότι έστελνε χρήματα έξω, και αυτή η συνολική εικόνα είναι η μόνη εικόνα που μπορεί να αντιπαραβληθεί με το τι δήλωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια και να σου δώσει τη διαφορά. Αν κοιτάξεις μόνο την εικόνα, δεν είναι απλώς άτοπο, είναι λάθος».

            Εν ολίγοις, με την τοποθέτηση του κ. Νικολούδη κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το παραμύθι ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ζητούσαν στοιχεία, τα οποία τάχατες ήταν διατεθειμένοι να δώσουν οι Ελβετοί. Άλλωστε, αν κάποιος ήταν αρμόδιος να ζητήσει τέτοια στοιχεία, αυτός δεν ήταν άλλος από τον επικεφαλής της αρμόδιας αρχής για το ξέπλυμα χρήματος, δηλαδή ο κ. Νικολούδης, ο οποίος μόνον για αβελτηρία δεν μπορεί να επικριθεί, αν κρίνουμε και από την απόφαση υπουργοποίησής του. Κατέρρευσε επίσης και η εξαπάτηση των πολιτών ότι δήθεν δεν έχει λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας επειδή δεν διερευνήθηκε η λίστα Λαγκάρντ. Και μαζί κονιορτοποιήθηκαν από τον καθ΄ ύλην αρμόδιο οι… ψεκασμένες γελοιότητες ότι την έρευνα εμπόδιζε η εμπλοκή συγγενικών προσώπων ή συνεργατών πρώην πρωθυπουργών.

            Αργότερα ή γρηγορότερα, να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα σκάσουν και άλλες προσφιλέστατες «φούσκες» με τις οποίες απατεώνες της πολιτικής παραπλανούν τους Έλληνες πολίτες: Από τις –υποτιθέμενες- υπέρογκες εισπράξεις («ήμουνα νιος και γέρασα», ακούγοντας γι΄ αυτές)  που θα προέλθουν από την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου καυσίμων έως τις αυταπάτες ότι θα αλλάξει δια μιας η μοίρα του τόπου με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων (ναι, αυτών που έσπευσε να παραχωρεί κατά... 70% στους Αμερικανούς ο γαλαντόμος υπουργός Αμύνης που πρόλαβε και βρήκε και λεφτά για απευθείας αναθέσεις οπλικών συστημάτων…). Και από τα κέρδη που θα αποκομίσουμε (εκεί που κανείς άλλος δεν τα κατάφερε) με την επιτροπή λογιστικού  ελέγχου του δημοσίου χρέους έως τις γερμανικές επανορθώσεις που τις διεκδικούμε… σθεναρά όταν είμαστε μεταξύ μας αλλά λέμε ότι είναι «πρωτίστως ηθικό» ζήτημα όταν μιλάμε σε διεθνές ακροατήριο...