Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Περιβάλλον. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Περιβάλλον. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

«Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου…»



Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ασκεί κανείς την πολιτική και να διαχειρίζεται την -συνήθως πρόσκαιρη- εξουσία που κατέχει. Όσοι πολιτεύονται χωρίζονται, κατά βάση, σε δύο κατηγορίες. Είναι, από τη μια, εκείνοι που θέλουν να είναι χρήσιμοι και αποτελεσματικοί και που, γι΄ αυτό, ασκούν την πολιτική με λογική και την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Πασχίζουν να συνδυάσουν τα «θέλω» με τα «μπορώ», τη θεωρία με την πράξη, την ιδεολογία με την πραγματικότητα. Κάνοντας όλα αυτά, αναμένουν τις επόμενες εκλογές για να κριθούν τα έργα τους. Αν και δεν είναι λίγες οι φορές που η ετυμηγορία για τα πεπραγμένα ενός εκάστου που αναμειγνύεται στην πολιτική απαιτεί χρόνο για να βρει την πιο αμερόληπτη κρίση.    
Στην αντίπερα όχθη στέκονται οι πολιτευόμενοι που αρκούνται στην απόλαυση της εξουσίας τους, κυρίως όταν την απέκτησαν αναπάντεχα. Ενδιαφέρονται πρωτίστως και συχνά αποκλειστικά με την πρόσκαιρη πολιτική επιβίωσή τους. Χωρίς να πολυσκοτίζονται για την υστεροφημία. Τους φθάνουν οι αυταπάτες τους. Βολεύονται με τις ψευδαισθήσεις τους. Και δεν προβληματίζονται διόλου από τις απανωτές συγκρούσεις με την πραγματικότητα. Όταν, δε, έρχονται τα δύσκολα, καταφεύγουν στη δαιμονολογία, στη συνωμοσιολογία και στην καλλιέργεια της εχθροπάθειας. Ακόμη και στις… κατάρες ή στα ξόρκια τα οποία επιστρατεύονται ως στοιχεία στρατηγικού κυβερνητικού σχεδιασμού και διαχείρισης κρίσεων.
Είναι πασιφανές ότι όσοι μας κυβερνούν τα τελευταία δυόμισι χρόνια ανήκουν πλειοψηφικά στη δεύτερη κατηγορία. Και το πιο εντυπωσιακό είναι μάλλον ότι όσο και αν ψάξει κάποιος είναι αδύνατο να βρει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο που να προσιδιάζει με το τωρινό συνονθύλευμα των τόσο ετερόκλητων προσώπων που έχουν αναλάβει πολιτικά αξιώματα. Και τα οποία ασκούν με τόσο απροσχημάτιστα προκλητικό τρόπο την εξουσία τους, αδιαφορώντας απολύτως για το παράδειγμα που δίνουν ή για τις εντυπώσεις που δημιουργούν.
Σε ποιά άλλη χώρα, για παράδειγμα, κατέχει πόστο στο υπουργείο Παιδείας πολιτικός που βγαίνει στην τηλεόραση και δηλώσει αφοπλιστικά: «Έλεγα τρομερό φλιτζάνι αλλά όχι πια, έχω χρόνια να το κάνω»; Ο κ. Κώστας Ζουράρις, όμως, το δήλωσε ευθαρσώς. Και στη δήλωσή του δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Όπως δεν υπήρξε και καμία αντίδραση όταν ένας άλλος υφυπουργός της ίδιας κυβέρνησης -ο ηθοποιός κ. Παύλος Χαϊκάλης, ο οποίος δεν εξελέγη στις τελευταίες εκλογές και έτσι έχασε το πόστο του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων- εμφανιζόταν (και) ως… «καθηγητής Αστρολογίας».
Όπως, ακόμη χειρότερα, δεν θεωρήθηκε κώλυμα για να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού η κυρία Λυδία Κονιόρδου, η οποία, εκτός από διάσημη ηθοποιός, υπήρξε… «ενεργειακή θεραπεύτρια» που εφάρμοζε την αμφιλεγόμενη μέθοδο του «pranic healing» που όσοι την ενστερνίζονται υποστηρίζουν ότι «αντιμετωπίζει παθήσεις του σώματος χρησιμοποιώντας το ενεργειακό του πεδίο». Με αυτά και με άλλα πολλά αποδεικνύεται περίτρανα ότι σε αυτή την κυβέρνηση μπορεί ο καθένας να λέει ή να κάνει ό,τι νομίζει χωρίς να υφίσταται καμία συνέπεια. Επειδή οι έννοιες της πολιτικής ευθιξίας και της ανάληψης ευθύνης είναι είδος σε απόλυτη ανεπάρκεια.
Μιλάμε, άλλωστε, για την κυβέρνηση που ο επικεφαλής της τη μια χρονιά διακήρυσσε ότι «ο ΕΝΦΙΑ δεν διορθώνεται, καταργείται» και την επομένη από το ίδιο βήμα ανακάλυψε ότι «δεν είναι ο πιο άδικος από τους φόρους». Γι΄ αυτό και δεν εξέπληξε ότι δεν υπέστη καμία συνέπεια ο περιβόητος πρωθυπουργικός σύμβουλος Νίκος Καρανίκας, ούτε όταν παλαιότερα λάνσαρε στο διαδίκτυο απολύτως αντιεπιστημονικές θεωρίες για τη θεραπεία του καρκίνου, ούτε τώρα που επιδόθηκε σε κατάρες –«Στα τσακίδια El Dorado Gold»!- κατά των Καναδών που αποφάσισαν να παγώσουν τα επενδυτικά τους σχέδια στη Χαλκιδική επειδή, όπως ισχυρίζονται, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες ορθώνουν προσκόμματα στα επιχειρηματικά τους σχέδια.
Με τα όσα βιώνουμε και με τη φόρα που έχουν πάρει οι κυβερνώντες, δεν νομίζω ότι μπορεί να εκπλαγούμε με κάτι που μπορεί να πουν ή να κάνουν το επόμενο διάστημα που θα βρίσκονται στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πόσο, για παράδειγμα, μεγαλύτερη εντύπωση από τα μέχρι τώρα κυβερνητικά πεπραγμένα θα έκανε αν πληροφορούμαστε ότι ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου είναι έτοιμος να προτείνει η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια να γίνεται με… διαλογισμό; Μήπως ηχεί λιγότερο αστείο από τον πρόσφατο ισχυρισμό του για την αντιμετώπιση από το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας που ανθεί μέσα στα ΑΕΙ;
Ποιός, εξάλλου, θα «πέσει από τα σύννεφα» αν ακούσει τον υπουργό Ναυτιλίας Παναγιώτη Κουρουμπλή να ισχυρίζεται ότι προσπάθησε να αντιμετωπίσει με… τηλεπάθεια την τεράστια ρύπανση που υφίσταται ο Σαρωνικός εξαιτίας της ασυγχώρητης ολογωρίας και της εγκληματικής καθυστέρησης που ακολούθησε το ναυάγιο του πετρελαιοφόρου; Μήπως υπήρξε σοβαρότερη η πρόταση του να μπορεί να σηκώνει… σημαία Αγίου Όρους ο ελληνόκτητος στόλος για να έχει τα προνόμια των off shore και να μπούμε, έτσι, στο… μάτι των Γερμανών;
Θα σας φανεί απίθανο να ακούσετε από την Όλγα Γεροβασίλη ότι ο πρωθυπουργός ήταν… ματιασμένος όταν έλεγε στους γάλλους επενδυτές ότι αναλαμβάνει επικεφαλής της task force για τις επενδύσεις και γι΄ αυτό δεν πρέπει να ζητούν να τον δουν τα στελέχη της «Ελληνικός Χρυσός»; Θα είναι εξίσου απίθανο με την εικόνα του υπουργού Εθνικής Άμυνας που τον κατέγραψαν οι κάμερες να… σταυρώνει με τα δάκτυλά του τα αεροπλάνα που σηκώνονταν για αερομαχίες στο Αιγαίο.
Όπως και να έχει, τέτοια προσήλωση σε παντοειδείς δεισιδαιμονίες, τόσο εκτεταμένη άρνηση της πραγματικότητας και τόσο υψηλά επίπεδα ανορθολογισμού δεν πρέπει να έχει βιώσει άλλη ευρωπαϊκή χώρα από την εποχή που κυριάρχησαν στην ήπειρό μας οι ιδέες του Διαφωτισμού και οι αξίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Υπό αυτές τις συνθήκες και καθώς ζούμε «μέρες Πομπηίας», δεν αποκλείεται να ακούσουμε, ενόψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, να γίνεται κυβερνητικός ύμνος το εμβληματικό τραγούδι «Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου…» που υπήρξε μεγάλο σουξέ την δεκαετίας του ΄70….
Βρίσκει κανείς καλύτερο τρόπο για να αντιμετωπιστεί η επελαύνουσα αντιπολίτευση που απειλεί την εξουσία τους; Όλα τα άλλα τα δοκίμασαν. Έβρισαν, δίχασαν, λοιδόρησαν, έστησαν Εξεταστικές, έκαναν τα πάντα. Τι τους έμεινε πλέον; Μόνον οι κατάρες!

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Ο Καλαμάς, οι μετρητές και ο "τσαμπουκάς" των Ιωανννίνων


                                                Γιάννενα, 24 Οκτωβρίου 2012

 

Ανάπτυξη επερώτησης από τον περιφερειακό σύμβουλο Θεσπρωτίας Γρηγόρη Τζιοβάρα για την on line παρακολούθηση των τιμών και των ποιοτικών χαρακτηριστικών αποβλήτων στους υδάτινους αποδέκτες της Ηπείρου

 

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Πριν εισέλθω στο κυρίως θέμα, που αφορά την προστασία του υδάτινου δυναμικού της Περιφέρειας μας, δεν μπορώ παρά να επισημάνω το γεγονός ότι η υπό συζήτηση επερώτηση είναι κατατεθειμένη από τις 23 Ιουλίου.

Το επισημαίνω, όχι για να ισχυριστώ ότι το αντικείμενό της έχασε την επικαιρότητά του, το αντίθετο συμβαίνει. Αλλά, επειδή το θεωρώ ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας του Συμβουλίου μας. Και, επιπλέον, καταδεικνύει τα ανακλαστικά της περιφερειακής αρχής σε κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με την αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειας Ηπείρου.

Έναυσμα, άλλωστε, για να προκαλέσω τη σημερινή συζήτηση, κύριε Πρόεδρε, απετέλεσε η εκφρασμένη θέση της παράταξης που εκπροσωπώ, αλλά και η εδραία προσωπική πεποίθησή μου, ότι η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για την ανάπτυξη της Ηπείρου.

Ακούγεται, ίσως, παράδοξο, αλλά συνιστά αναμφισβήτητη αλήθεια ότι η οδυνηρή απομόνωση, την οποία βιώσαμε στην περιφέρειας μας, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες της αλόγιστης ανάπτυξης που γνώρισαν άλλες περιοχές στη χώρας μας, αλλά και διεθνώς, μπορεί, στην παρούσα συγκυρία, να αποδειχθεί «ευλογία» για τον τόπο μας, που διατήρησε χαρακτηριστικά τα οποία μπορεί να αποδειχθούν μοναδικά και ανεκτίμητα.

Χωρίς αμφιβολία, ένας τέτοιος ανεκτίμητος πλούτος είναι το υδάτινο δυναμικό μας, τα ποτάμια μας, η λίμνη, οι παραλίες μας, που, όμως, για να παραμείνουν αυτό που είναι, χρειάζονται ενδιαφέρον και  προστασία, ένα έργο που μόνον συλλογικοί φορείς του τόπου μας, όπως η Περιφέρεια, μπορεί να αναλάβουν.

Με αυτές, άλλωστε, τις σκέψεις πριν από 15 μήνες χαιρετίσαμε την εισήγηση του περιφερειάρχη, που έγινε ομόφωνα δεκτή από το Συμβούλιο μας, ώστε οι μονάδες που διαθέτουν σύστημα βιολογικής ή χημικής επεξεργασίας των υγρών αποβλήτων τους, να εφοδιαστούν απαραίτητα, μέσα σε χρονικό διάστημα ενός έτους, με καταγραφικό μετρητή των τιμών και των ποιοτικών χαρακτηριστικών των αποβλήτων τους, προκειμένου να είναι δυνατός ο άμεσος έλεγχος για το κατά πόσο τα απόβλητα μπορεί να διατίθενται σε υδάτινους αποδέκτες.

Θυμίζω ότι, σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου, η υποχρέωση εφαρμογής του μέτρου αφορά όλες τις μονάδες (υφιστάμενες και νέες) που δραστηριοποιούνται εντός των ορίων της Περιφέρειας Ηπείρου και επηρεάζουν την ποιότητα των υδάτων στους ποταμούς Καλαμά, Άραχθο, Λούρο, Αώο και Αχέροντα, στη λίμνη Παμβώτιδα και στον Αμβρακικό Κόλπο.

Σημαντικό, επίσης, συστατικό της απόφασης είναι ότι όλα τα στοιχεία που συγκεντρώνονται προβλέπεται «να κοινοποιούνται στην Περιφέρεια Ηπείρου μέσω on line 24ωρης σύνδεσης». Κάτι που, σύμφωνα με τον περιφερειάρχη, αποτελεί επέκταση μέτρου που άρχισε να εφαρμόζεται στη νομαρχία Ιωαννίνων από το 2006, χωρίς, ωστόσο, να έχουν γίνει γνωστά -στο Συμβούλιο μας, τουλάχιστον- η έκταση εφαρμογής του μέτρου, η ανταπόκριση των υπόχρεων μονάδων και, κυρίως, τα αποτελέσματα από την πρώιμη αυτή εφαρμογή του μέτρου.

Θα είχε, νομίζω, τεράστιο ενδιαφέρον για όλους μας, να μαθαίναμε, επιτέλους, τι γίνεται με τον βιολογικό καθαρισμό των Ιωαννίνων και ποιες είναι οι επιπτώσεις από τον τρόπο λειτουργίας του στα νερά του Καλαμά, που –δικαίως ή αδίκως- θεωρούνται από την πλειονότητα των κατοίκων των παρακαλάμιων περιοχών ακατάλληλα ακόμη για το πότισμα των ζώων τους. Φυσικά, για τις βουτιές που απολαμβάναμε στα νερά του, όταν ο ομιλών ήταν νέος, ούτε λόγος δεν γίνεται, καθώς υπάρχει εμπεδωμένη αντίληψη για τον «ηγεμονικό τσαμπουκά» που επιδεικνύουν οι ιθύνοντες της ηπειρωτικής πρωτεύουσας.  

Κατέθεσα, κύριε Πρόεδρε, χωρίς την παραμικρή αντιπολιτευτική διάθεση, τη συζητούμενη επερώτηση όταν συμπληρώθηκε το χρονικό διάστημα του ενός έτους, που είχε οριστεί από την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου ως επαρκής χρόνος για την πλήρη εφαρμογή του μέτρου της εγκατάστασης καταγραφέων και της on line σύνδεσης τους με την Περιφέρεια.

Με την ίδια διάθεση -και με την ελπίδα να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις- επαναφέρω τα ερωτήματα μου, που είναι:

Πρώτον:  Ποιες μονάδες, ιδιωτικές ή δημόσιες, έχουν, μέχρι στιγμής, ανταποκριθεί στην απόφαση και έχουν εγκαταστήσει τους κατάλληλους καταγραφικούς μετρητές;

Δεύτερον: Σε πιο στάδιο βρίσκεται η on line σύνδεση με την Περιφέρεια και τι δείχνουν τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, τόσο πρόσφατα, όσο και τα προηγούμενα χρόνια που ίσχυε η απόφαση για τη νομαρχία Ιωαννίνων;

Τρίτον: Τι προβλέπεται να συμβεί με τις μονάδες που δεν συμμορφώνονται, όπως και με όσες, ενδεχομένως, αποδειχθεί ότι διοχετεύουν στο σύστημα παραπλανητικά ή πλασματικά στοιχεία; 

Τέταρτον: Είναι στις προθέσεις της περιφερειακής αρχής τα στοιχεία που συγκεντρώνονται να δημοσιοποιούνται στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας, για προφανείς λόγους διαφάνειας;

Η δημοσιοποίηση θεωρώ ότι θα συμβάλει αποφασιστικά στον περιορισμό της εύλογης καχυποψίας της κοινής γνώμης για την «καθαρότητα» των αποβλήτων που διοχετεύονται στους υδάτινους αποδέκτες της Περιφέρειας μας και ειδικότερα στον πολύπαθο Καλαμά, για τον οποίο, ας μου επιτραπεί, μια ιδιαίτερη προσωπική ευαισθησία.

Κλείνοντας, ελπίζω, κύριε περιφερειάρχη, σε ουσιαστικές απαντήσεις από τη μεριά σας, που να πείθουν την ηπειρωτική κοινωνία: Αφενός ότι ο θεσμός μας αποκτά λόγο ύπαρξης με τέτοιες πρωτοβουλίες. Και, αφετέρου, ότι το υδάτινο δυναμικό της περιφέρειας μας μπορεί να προστατευθεί. Ώστε να αναδειχθεί ως το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ηπείρου στα νέα αναπτυξιακά δεδομένα που δημιουργεί η πολύπτυχη οικονομική κρίση που εκδηλώνεται με την καταστροφική ύφεση, η οποία κατατρώει, χωρίς εξαιρέσεις, τα σωθικά της ελληνικής οικονομίας και σχεδόν ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.-