Ατελείωτος παρακρατικός «βόρβορος»*

Το κείμενο της απομαγνητοφωνημένης συνομιλίας με τον πρώην υπουργό Νίκο Παπά που κατέθεσε στην Προανακριτική Επιτροπή ο επιχειρηματίας Σάμπυ Μιωνής συνιστά, χωρίς υπερβολή, την επιτομή της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικής διακυβέρνησης και συνάμα αποτελεί αναμφισβήτητο μνημείο απροσμέτρητης φαυλότητας που όμοιό του δύσκολα μπορεί να βρει κανείς στην πρόσφατη ελληνική πολιτική ιστορία.

Μόνον οι εκφράσεις τις οποίες χρησιμοποιεί ένας υπουργός εκλεγμένης κυβέρνησης, φθάνοντας μέχρι του σημείου να χαρακτηρίζει κυνικά «μαγαζί» την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, όπως και ο τρόπος που συνομιλεί με έναν ιδιώτη επιχειρηματία, τον οποίο αποκαλεί με τη πασίγνωστη ελληνική λέξη με τα τρία «α», λες και είναι παιδικοί φίλοι, αναδύουν τέτοια χυδαιότητα που είναι αδύνατο να την προσπεράσει κάποιος.

Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ο παρακρατικός «βόρβορος», ο οποίος αναδεικνύεται μέσα από την επίμαχη συνομιλία Παπά - Μιωνή, όπως και από τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ που έφεραν στο φως τα «Παραπολιτικα», δείχνει πόσο αδίστακτη υπήρξε η στενή ηγετική παρέα της κατ΄ όνομα «πρώτη φορά αριστερής διακυβέρνησης». Μπροστά τους ορρωδούν και οι μεγαλύτεροι συνωμότες του υποκόσμου, αφού εμφανίζονται διατεθειμένοι να μετέλθουν οποιαδήποτε αθλιότητα θα μπορούσε να συμβάλει στη μακροημέρευση της παρουσίας τους στην εξουσία και να επαυξήσει τα ωφελήματα που απολάμβαναν σαν… να μην υπήρχε αύριο.  

Ξεχείλιζαν από αλαζονεία και δεν υπολόγιζαν κανέναν και τίποτε. Έκαναν τα στραβά μάτια σε παρανομίες τις οποίες ήξεραν και ομολογούσαν. Αρκεί να μην θιγεί το… «μαγαζί» τους. Οργάνωναν σκευωρίες για να εξουθενώσουν τους αντιπάλους τους, αδιαφορώντας αν εκείνους τους οποίους στοχοποιούν έχουν υποπέσει σε κάποια παρασπονδία ή είναι εντελώς αθώοι. Εύρισκαν δήθεν κρύπτες με στοιχεία και φαντασιωνόταν έρευνες και συλλήψεις το FBI. Ήθελαν πάση θυσία «στοιχεία» για τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι, τη σύζυγο του Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς να πολυνοιάζονται αν έχει υποπέσει σε κάτι επίμεμπτο.

Στο καλοπροαίρετο ή μη ερώτημα, για το κατά πόσο είναι λογικό να γίνονται δεκτά ως αληθή τα καταγγελλόμενα από τον κ. Μιωνή και όχι ο αντίλογος του κ. Παπά, η απάντηση είναι προφανής. Διότι το πολιτικό συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει τόσο βεβαρημένο παρελθόν στην εφαρμογή παρακρατικών μεθόδων που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών ούτε για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Η οποία, άλλωστε, αποτελεί ένα συμπίλημα πολλών υποθέσεων που διασυνδέονται μεταξύ τους και έχουν κοινό πρωταγωνιστή πίσω από την κουίντα τον αρχηγό της ΕΥΠ επί Κώστα Καραμανλή που έγινε αρμόδιος για τη δικαστική διαφάνεια επί Αλέξη Τσίπρα…

Κακά τα ψέματα, όμως, όσο και αν ο πρώην εισαγγελέας Δημήτρης Παπαγγελόπουλος αποτελεί  το μοιραίο πρόσωπο που φαίνεται να μεθόδευσε τα μύρια όσα για να συνδέσει τη λεγόμενη «λίστα Λαγκάρντ» και την απόπειρα να στριμωχτούν ο Σταύρος Παπασταύρου και ο Σάμπυ Μιωνής με το σκάνδαλο Novartis και την προσπάθεια να καταστραφούν οι βασικοί πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπως οι Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Άδωνις Γεωργιάδης, Ανδρέας Λοβέρδος, κ.ά., οι ηγετικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είχαν συνάψει σχέση αδελφοποιτών πολύ πριν ανέβουν στην εξουσία.

Η γενική πρόβα για το αλισβερίσι ανάμεσα στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα και στο κόμμα του Πάνου Καμμένου έγινε τον Δεκέμβριο του 2014 όταν λίγα 24ωρα πριν από τη δεύτερη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ ηθοποιός Λάκης Λαζόπουλος βγήκε σε τηλεοπτικό πρωινάδικο για να υποστηρίξει ότι ήταν γνώστης απόπειρας δωροδοκίας του ομότεχνού του –τότε- βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλου Χαϊκάλη προκειμένου να ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα που πρότειναν τα συγκυβερνώντα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Σε πείσμα των απειλών του Πάνου Καμένου, αλλά και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, κατά της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, απεδείχθη τελικά ότι η όλη υπόθεση δεν ήταν παρά μια κακοσκηνοθετημένη φάρσα. Σύντομα, άλλωστε, ξεχάστηκε και ποτέ ξανά δεν μίλησε κανείς γι΄ αυτήν. Ο στόχος είχε επιτευχθεί, αφού το πολιτικό σκηνικό πήρε φωτιά. Οι βουλευτές που αμφιταλαντεύονταν να ψηφίσουν υπέρ του Σταύρου Δήμα φοβήθηκαν τη ρετσινιά του αργυρώνητου. Η ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή απέβη, φυσικά, άκαρπη. Και, έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την προσφυγή στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 με τα γνωστά αποτελέσματα.

Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, όμως, εκείνο που πέτυχε η εργαλειοποίηση της υποτιθέμενης «δωροδοκίας Χαϊκάλη» ήταν να φέρει κοντά –στην πραγματικότητα να ταυτίσει- δύο αδίστακτες λαϊκίστικες κομματικές παρέες που ξεπήδησαν μέσα από τη βίαιη μνημονιακή προσαρμογή. Και οι οποίες, όπως έδειξε η συνέχεια, ήταν διατεθειμένες να κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν και για να διατηρήσουν την εξουσία.

Μαζί έκαναν «ναι» το «όχι» του δημοψηφίσματος. Μαζί ψήφισαν το νέο Μνημόνιο. Μαζί οργάνωσαν τις μικρές και μεγάλες σκευωρίες με τις οποίες πίστευαν ότι θα διαιωνίσουν την εξουσία. Και αν τους χώρισε κάποια στιγμή η συμφωνία των Πρεσπών και αυτό έγινε με στόχο να συνεχίσουν τη συγκυβέρνησή τους. Μόνον που είχε τελειώσει πλέον ο χρόνος τους και ο παρακρατικός «βόρβορος» που άφηναν πίσω τους είχε αρχίσει να υποψιάζει αρκετούς πολίτες.

Τώρα, με όσα έρχονται στο φως, γίνονται τα επίσημα αποκαλυπτήρια. Και έπεται συνέχεια…        

*«Βόρβορος», σύμφωνα με τα λεξικά, είναι η λάσπη με ακαθαρσίες και δυσοσμία που εμφανίζεται στον πυθμένα υδάτινων εκτάσεων. Μεταφορικά η λέξη αποδίδει την έσχατη ηθική κατάπτωση και διαφθορά.

«Προστάτες των ΣΥΡΙΖΑίων Αμερικάνοι»!

Να κλάψει, άραγε, ή να γελάσει κανείς με τα πανηγύρια που επιχειρούν να στήσουν οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους για την αμερικανική παρουσία στη ΔΕΘ; Είναι, λέει, τιμώμενη χώρα οι ΗΠΑ και δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους επειδή –o tempora o mores!- στη Θεσσαλονίκη θα υπάρξουν «αυστηρά μέτρα ασφαλείας με τη συνδρομή πρακτόρων του FBI»!

Αν έχει απομείνει έστω κι ένας ειλικρινής αριστερός που εξακολουθεί να στηρίζει αυτή την κυβέρνηση δεν θα ήθελα, ειλικρινά, να είμαι ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Η δουλοφροσύνη που εκπέμπουν «τα έργα και οι ημέρες» του Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του δεν έχει το προηγούμενό της όχι μόνον σε περιόδους  δημοκρατικής διακυβέρνησης αλλά ούτε και στις πιο σκοτεινές εποχές που την εξουσία κατείχαν ανδρείκελα χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.

Οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν πολιτικά φωνάζοντας μέχρι πρότινος και σε κάθε ευκαιρία «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες τους για μακροημέρευση στην εξουσία στο έλεος των υπερατλαντικών συμμάχων. Το 2016 είχαν ποντάρει όλα τα λεφτά τους στον απερχόμενο Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα από τον οποίο ανέμεναν να υποχρεώσει τους Ευρωπαίους να μας «κουρέψουν» το χρέος.

Όταν αποδείχθηκαν φρούδες οι ελπίδες με τον Ομπάμα, δεν είχαν πρόβλημα να αρχίσουν τις ρεβεράντζες με τον διάδοχό του Τραμπ τον οποίο νωρίτερα καθύβριζε, ως μη όφειλε, ο αμετροεπής κ. Τσίπρας. Είναι αστείο να θυμάται κανείς ότι μετά το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, τα ελληνικά μέσα κατακλύζονταν από διοχετευμένα δημοσιεύματα που υποστήριζαν ότι η συμφωνία για την αναβάθμιση των F-16 έγινε για να πειστεί ο Αμερικανός Πρόεδρος και να… πιέσει υπέρ της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, αφού το «κούρεμα» είχε πλέον αρχίσει να ξεχνιέται.

«“Αμερικανική βοήθεια” στο ζήτημα του χρέους», μας πληροφορούσε το πρωτοσέλιδο έγκριτης εφημερίδας των Αθηνών στις 23 Οκτωβρίου 2017. Εκεί διαβάζουμε ότι «από τις δημόσιες δηλώσεις Τραμπ, τις ενημερώσεις που ακολούθησαν, αλλά και ιδιωτικές συζητήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους προκύπτει σαφώς ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει αποφασίσει να στηρίξει την Ελλάδα, όχι μόνο μέσω της ενθάρρυνσης επενδύσεων και της ενίσχυσης του διμερούς εμπορίου, αλλά και της άσκησης της επιρροής του στο θέμα του χρέους».

Και αμέσως μετά μαθαίνουμε, προφανώς από κυβερνητικές διαρροές, ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός ικανοποιήθηκε από την εξέλιξη, καθώς ευλόγως ανησυχούσε ότι η κυβέρνηση Τραμπ, σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του ίδιου του προέδρου, δεν θα ασχολείτο με το ελληνικό χρέος, όπως είχε κάνει ο Μπαράκ Ομπάμα».

Και τι ήταν εκείνο που τον ικανοποίησε; Το γεγονός  ότι «ο Αμερικανός πρόεδρος το διακήρυξε δημόσια, ενώ στην αναγκαιότητα “να γίνει κάτι” με το χρέος αναφέρθηκε, από την πλευρά του, και ο αντιπρόεδρος Πενς».

Έγινε κάτι; Όχι βέβαια. Αλλά αυτό, όπως μαθαίνουμε από το ίδιο δημοσίευμα, οδήγησε τον Αλέξη Τσίπρα στο να προσκαλέσει τον κ. Πενς «να ηγηθεί της αμερικανικής αποστολής στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του ’18, όπου τιμώμενη χώρα θα είναι οι ΗΠΑ».

Και ο αντιπρόεδρος; «Άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο, λέγοντας μάλιστα ότι μαζί με τη σύζυγο και τις κόρες του είχαν επισκεφθεί την Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια και αναζητούσαν ευκαιρία να ξανάρθουν»,  μας γνωστοποιείται και πάλι από το ίδιο δημοσίευμα.

Όσο, όμως, αυταπάτη ήταν το «κούρεμα» που θα μας έκανε ο Ομπάμα, άλλο τόσο φαντασίωση αποδείχθηκε η ικανοποίηση του Τσίπρα από τον Τραμπ. Και πολύ περισσότερο ψευδαίσθηση ήταν και πάει και το πολυαναμενόμενο ταξίδι του Πενς στη Θεσσαλονίκη.

Απτόητοι, ωστόσο, οι κυβερνώντες δεν αφήνουν την… πεζή πραγματικότητα να τους χαλάσει το «αφήγημα» ότι μετά την Ευρώπη αλλάζουν και την Αμερική. Διότι μπορεί να μη μας καταδέχθηκε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, μπορούμε, όμως, να παρηγορηθούμε με τους πράκτορες του FBI, για την παρουσία των οποίων μας ενημέρωσε περιχαρής φιλοκυβερνητική εφημερίδα

Το περί ού ο λόγος επιφανές φερέφωνο της ΣΥΡΙΖΑϊκής εξουσίας, δυστυχώς, δεν μας διευκρίνισε αν πρόκειται για τους ίδιους πράκτορες του FBI από τους οποίους ανέμενε το κυβερνητικό παρακράτος να στείλουν στοιχεία για το σκάνδαλο Novartis ώστε να δικαιολογηθούν εκ των υστέρων οι διώξεις κατά των επικίνδυνων πολιτικών αντιπάλων που πρέπει να εξουδετερωθούν.

Αλλά και αν δεν είναι οι ίδιοι, δεν υπάρχει πρόβλημα για να διαφημιστεί η παρουσία τους στη χώρα μας. Καθότι, έτσι, μπορεί να φοβηθούν όσοι ετοιμάζονται να διαδηλώσουν στη Θεσσαλονίκη κατά της, εν γένει, κυβερνητικής πολιτικής αλλά και πιο συγκεκριμένα ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών στην οποία, ως γνωστόν, έχει τόσο πολύ επενδύσει ο αμερικανικός παράγων.

Τόσο που ο περιβόητος Μάθιου Νίμιτς, ο Αμερικανός διπλωμάτης ο οποίος ανάλωσε τη μισή του καριέρα για να λύσει το Σκοπιανό επ΄ ωφελεία των βόρειων γειτόνων μας, να φθάσει μέχρι του σημείου να εκβιάσει ανοικτά τους ψηφοφόρους της ΠΓΔΜ ότι αν δεν πουν «ναι» στο επικείμενο δημοψήφισμα της 30πης Σεπτεμβρίου, θα αλλάξει η κυβέρνηση στην Ελλάδα και –για φαντάσου!- θα χαθεί η ευκαιρία υλοποίησης της Συμφωνίας των Πρεσπών!

Το μόνο που μένει μετά ταύτα είναι στο σαββατιάτικο συλλαλητήριο οι διαδηλωτές να κάνουν τη Θεσσαλονίκη να δονείται από το σύνθημα: «Προστάτες των ΣΥΡΙΖΑίων Αμερικάνοι».

Βρίσκετε κάτι άλλο που να αντιπροσωπεύει καλύτερα τον μοναδικό πολιτικό σουρεαλισμό τον οποίο ζούμε;