Όταν η Βουλή διασκεδάζει με το… αχαλίνωτο σεξ του «Ρασπούτιν»

Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δώδεκα φορές γνώρισε την επιδοκιμασία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ο επονομαζόμενος «Ρασπούτιν» τέως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατά την ωριαίας διάρκειας παρέμβαση του στο Κοινοβούλιο το βράδυ της περασμένης Τρίτης.

Αν και τόσο το ύφος όσο και η ουσία των λεγομένων του πρώην εισαγγελικού λειτουργού ο οποίος, μετά την θητεία του στην ΕΥΠ επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» σε ρόλο… διώκτη της διαφθοράς, δεν περιποιούν την παραμικρή τιμή ούτε στη Δικαιοσύνη ούτε και στο πολιτικό σύστημα, τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειχναν να απολαμβάνουν τα όσα πρωτοφανή ακούγονταν από το βήμα της Βουλής.

Με τον Παύλο Πολλάκη να έχει πάρει θέση δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και να δίνει από την πρώτη σειρά των εδράνων το σύνθημα της… αποθέωσης του κ. Παπαγγελόπουλου, στα επίσημα πρακτικά της Βουλής κατεγράφησαν στιγμιότυπα που –αν μη τι άλλο- καταμαρτυρούν την απόλυτη έλλειψη επίγνωσης για τον ρόλο του βουλευτή και την πλήρη κατάπτωση του πολιτικού ήθους που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια.

Για του λόγου το αληθές παραθέτω αυτούσια τα αποσπάσματα των πρακτικών με τα επιδοκιμαστικά χειροκροτήματα και του γέλωτες των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έπειτα από κάθε φορά που εύρισκαν εύστοχες ή διασκεδαστικές τις «ατάκες» του κ. Παπαγγελόπουλου:

*«Σήμερα θα μετατρέψω τους κατηγόρους μου σε κατηγορούμενους, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Θα σας παρακαλέσω να σεβαστείτε τη θέση στην οποία προσπαθείτε να με βάλετε. Ακούστε με. Παραπέμψτε με, καταδικάστε με, εκτελέστε με, αλλά ακούστε με. Γιατί εάν δεν με ακούσετε εσείς, θα με ακούσει ο ελληνικός λαός». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Απορώ, λοιπόν, με την κ. Ράικου, όχι γιατί λέει ψέματα, αλλά γιατί τα λέει άγαρμπα (…). Και ποιος ο λόγος να την πιέσω να στείλει τη δικογραφία στη Βουλή; Δεν ήταν υποχρεωμένη από τον νόμο να τη στείλει αμέσως, “αμελλητί” στη Βουλή;» (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Κύριε Πρόεδρε, θα εξαντλήσω το λιγότερο άλλο τόσο χρόνο, γιατί θέλω να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, την αλήθεια και τους τίμιους δικαστές». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*Διαβάζοντας την κατάληξη της επιστολής παραίτησης της Ελένης Ράικου στην οποία η εισαγγελέας αναφέρει ότι έχει στοχοποιηθεί «από παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς που σκοπό έχουν τη μία και μόνη συγκάλυψη των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που αποκομίζουν διαχρονικά εκατομμύρια ευρώ και επιζητούν μανιωδώς την παρεμπόδιση της έρευνάς μου», ο κ. Παπαγγελόπουλος συμπληρώνει: «Μετά από καιρό η κ. Ράικου ανακάλυψε στη φαντασία της τον Ρασπούτιν». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Τι να πρωτοπώ; Δύο χρόνια βομβαρδίζομαι με έναν οχετό, αλλά πρέπει να ξέρουν κάποιοι ότι η διασπορά λυμάτων στον δρόμο τιμωρείται τουλάχιστον σαν υγειονομική παράβαση». (Χειροκροτήματα και γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Επίσης, η κ. Ράικου την παραμονή της παραίτησής της, αν θυμάμαι καλά, με επισκέφτηκε στο γραφείο μου, στο υπουργείο, αφού προηγουμένως είχε επισκεφθεί τον κ. Κοντονή. Μου ζήτησε να τη βοηθήσω να ανανεωθεί η θητεία της για τρίτη φορά, χάρη της παλιάς φιλίας και της θητείας που είχαμε και της καλής συνεργασίας μας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Ο Ρασπούτιν έμεινε στην ιστορία όχι για μηχανορραφίες, ίντριγκες, σκευωρίες, αλλά για κάποια φυσικά του προσόντα και για τη θεωρία του ότι το αχαλίνωτο σεξ οδηγεί στην απόλυτη εξάντληση και μετά στη θέωση. Είναι άλλη μια απόδειξη ότι εγώ ποτέ δεν είπα τον εαυτό μου Ρασπούτιν». (Χειροκροτήματα-γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

*«Άφησα για το τέλος, λοιπόν, τον κ. Σαμαρά, τον άνθρωπο που ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια και την πατρίδα μας και την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας». (Γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

*«Αν χρειαστεί, όμως, λίγο πριν το εκτελεστικό απόσπασμα, θα αναφερθώ στο τι μου έλεγε (σ.σ.: ο Αντώνης Σαμαράς), πώς αποκαλούσε κάποιους και για ποια πράγματα με ρωτούσε και με παρακαλούσε». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ). Στο σημείο αυτό, μάλιστα, ο Παύλος Πολάκης τον προτρέπει ζωηρά: «Προχώρα! Τώρα πες τα!». Για να λάβει από τον κ. Παπαγγελόπουλο την απάντηση: «Κύριε Πολάκη, εγώ έχω αρχές και οι αρχές μου τις ιδιωτικές συζητήσεις δεν μου επιτρέπουν να τις χρησιμοποιήσω παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη!...».

*«Δεν είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που ο κ. Σαμαράς καταφεύγει σε μηνύσεις και μιλάει για πλεκτάνη και σκευωρία σε βάρος του. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να μηνύσει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν δεν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επειδή για δεύτερη φορά δεν θα τολμήσει να ρίξει την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

*Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και κυρίως για την προσοχή σας και εσάς, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).

Σε άλλες εποχές θα προκαλούσαν σάλο οι ανατριχιαστικές περιγραφές τις οποίες έκανε ο κ. Παπαγγελόπουλος από το βήματα της Βουλής για περιστατικά τα οποία συνέβησαν την περίοδο που ήταν υπουργός. Όπως, για παράδειγμα, ότι λειτουργοί της Θέμιδος τού χάριζαν γραβάτες για να τύχουν της εύνοιας του.

Ή ότι κάποιοι –μη κατονομαζόμενοι- του ζητούσαν να ενοχοποιήσει χωρίς στοιχεία τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε υποθέσεις που αφορούσαν την τράπεζα Marfin (κάτι, δηλαδή, όπως αυτό ακριβώς που καταγγέλλεται ότι έγινε με τη Novartis).

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι οι βουλευτές που συγκυβέρνησαν με τον κ. Παπαγγελόπουλο να σηκωθούν και να του ζητήσουν εξηγήσεις για όλα αυτά που τόσο αδιάντροπα εκστόμιζε από το κοινοβουλευτικό βήμα. Αντ΄ αυτού, όμως, εκείνοι τον χειροκροτούσαν και γελούσαν με όσα έλεγε για τα «φυσικά προσόντα» του Ρασπούτιν και τη θεωρία του για το… αχαλίνωτο σεξ.

Τι κρίμα!

Ποιός…. τρολλάρει ποιον στην κυβέρνηση;

«Αντέχει τούτος ο παλιότοπος…», ήταν η προσφιλής επωδός ενός  –μακαρίτη πλέον- πολιτικού της δεκαετίας του 80, ο οποίος ήταν γνωστός μεταξύ των συναδέλφων του για την σκωπτικά θυμόσοφη διάθεση με την οποία αντιμετώπιζε πρόσωπα και καταστάσεις.

Ο μπάρμπα – Τάσος (ας αποκαλύψουμε μόνον το μικρό του όνομα και ας αφήσουμε το επώνυμο του για τον ιστορικό του μέλλοντος) κατέφευγε στη συγκεκριμένη επωδό κάθε φορά που γινόταν λόγος για κάποια πολιτική παραδοξότητα ή ένα κοινοβουλευτικό συμβάν που έκανε εντύπωση ή προκαλούσε συζητήσεις οι οποίες τις περισσότερες φορές έμεναν στο επίπεδο του «κουτσομπολιού», καθώς οι παρεκτροπές εκείνης της εποχής μοιάζουν, συγκριτικά με όσα διαδραματίζονται στις μέρες μας, με… αθώα πταισματάκια.

Το τελευταίο διάστημα, ενθυμούμενος τον μπάρμπα - Τάσο, αναρωτιέμαι συχνά πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει τούτος ο (ας το πω κομψά…) τόπος. Διότι εκεί που λες ότι «ως εδώ ήταν, πιάσαμε πάτο, δεν έχει παρακάτω», αίφνης σκάει κάτι άλλο στην επικαιρότητα που σε υποχρεώνει να παραδεχθείς ότι «όχι, δεν τελειώσαμε, έχει κι άλλα σκαλοπάτια στου κακού τη σκάλα…».

Με αυτές τις σκέψεις άκουγα πριν από κάποιες ώρες στο ραδιόφωνο αξιωματούχο του μεγαλύτερου κυβερνώντος κόμματος –για την ακρίβεια τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο, βουλευτή Μεσσηνίας Θανάση Πετράκο- να εκστομίζει πράγματα από εκείνα που, αν δεν είσαι ο ίδιος αυτήκοος μάρτυς, αδυνατείς να πιστέψεις ότι ειπώθηκαν στα σοβαρά και με γνώση της γήινης πραγματικότητας. 

«Πρέπει να προβληματιστούμε όλοι μας», ήταν η προτροπή που απηύθυνε ο κ. Πετράκος προς τον καθένα εξ ημών όταν ρωτήθηκε για το κύμα των καταλήψεων στο οποίο έχουν επιδοθεί οι αποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές» που διαμαρτύρονται απαιτώντας να προωθηθούν άμεσα ριζικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, καθώς και στη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος.

«Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι καλό η ΕΥΠ να το κοιτάξει», συμπλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑίος αξιωματούχος. «Τυχαία είναι όλα αυτά; Δεν ξέρω αν είναι ξένος ή εσωτερικός δάκτυλος, γιατί να είναι ξένος;», διερωτήθηκε ακολούθως για να καταλήξει λέγοντας ότι ο ίδιος προβληματίζεται ιδιαιτέρως και «δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα».

Τί ήταν εκείνο που έκανε τον κ. Πετράκο να μην μπορεί, κατά την έκφρασή του, να αποκλείσει τίποτε; Την απάντηση έδωσε αναφέροντας ότι καταλήψεις από τις ίδιες ομάδες –οι οποίες εισέβαλαν σε πανεπιστημιακούς χώρους και στο προαύλιο του Κοινοβουλίου- έγιναν σε γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στο «Κόκκινο», τον κομματικό του ραδιοσταθμό. 

Αφού, όμως, αποκλείει την ανάμειξη ξένου δάκτυλου, τότε γιατί, αλήθεια, ζητάει την επέμβαση της ΕΥΠ; Τί, άραγε, μπορεί να κάνει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών; Να προβεί σε παρακολουθήσεις; Και ποιους να παρακολουθήσει; Τη νεολαία, ίσως, του ΣΥΡΙΖΑ που, με ανακοίνωσή της, εξέπεμψε «απαγορευτικό» στην επέμβαση της Αστυνομίας στους κατειλημμένους πανεπιστημιακούς χώρους; Ή μήπως την πρόεδρο της Βουλής η οποία βρήκε απολύτως φυσιολογική τη διαμαρτυρία εντός του περιβόλου του κοινοβουλευτικού Μεγάρου; 

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν ο νυν διοικητής της ΕΥΠ (ο οποίος, ευτυχώς, τυγχάνει να είναι σοβαρός άνθρωπος), έπαιρνε τοις μετρητοίς τις ιδεοληπτικά σχιζοφρενικές προτροπές του κ. Πετράκου. Και τούτες τις κρίσιμες, από πολλές απόψεις, ώρες και μέρες, προσανατόλιζε την υπηρεσία του, αντί για την προάσπιση της εξωτερικής ασφάλειας της χώρας, στην αναζήτηση «εσωτερικού εχθρού», αναβιώνοντας καταστάσεις που όλοι θέλουμε να ελπίζουμε ότι έχουν μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Το δυστύχημα είναι ότι σε βερμπαλισμούς, όπως αυτοί του κ. Πετράκου, περί δήθεν «εσωτερικής υπονόμευσης», καταφεύγουν και αρκετοί άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Στο στόχαστρο μπαίνουν κυρίως τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Από κοντά, όμως, ακολουθούν και όσοι δεν δηλώνουν απόλυτη πίστη στα λεγόμενα της κυβερνητικής εξουσίας, όπως εκφράζονται από τα απανωτά non paper που έχουν γίνουν του… συρμού, τείνοντας να υποκαταστήσουν τη δημοσιογραφία που ξέραμε.

Επειδή, πάντως, η επικοινωνία δεν μπορεί να καλύπτει συνεχώς και αδιαλείπτως την έλλειψη σχεδίου, στο έργο στο οποίο είμαστε θεατές κυριαρχούν οι σουρεαλιστικές καταστάσεις. Με πρωταγωνιστές κυβερνητικά στελέχη τα οποία, κατά την έκφραση της εποχής, … αλληλοτρολλάρονται ή και… αυτοτρολλάρονται. Τι λέτε; Είχε δίκιο ή άδικο ο μπαρμπα-Τάσος που «επένδυε» στην (ανεξάντλητη) αντοχή του… παλιότοπου;