Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολλάκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολλάκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021

Fake news και… χούντες στη χώρα της υπερβολής

Ώρες – ώρες είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία εκτοξεύονται στη χώρα μας καταγγελίες επί παντός του επιστητού. Το ακόμη πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι πόσοι άνθρωποι είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν άκριτα την οποιαδήποτε τερατολογία διατυπώνουν πρόσωπα που δεν διαθέτουν την παραμικρή έξωθεν καλή μαρτυρία.

Είναι άκρως χαρακτηριστική η τροπή που πήρε ο δημόσιος διάλογος αμέσως μετά τους αστήρικτους, όπως αποδείχθηκε, ισχυρισμούς που διατύπωσε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος για τις υποτιθέμενες «VIP ΜΕΘ» που διατίθενται μόνον για όσους από τους επωνύμους ασθενούν από την Covid-19.

Τα «μασημένα» λόγια του εν λόγω συνδικαλιστή που ακούστηκαν σε μεταμεσονύκτια εκπομπή πήραν αίφνης μεγάλες διαστάσεις. Δικαιολογημένα εκ πρώτης, θα έλεγε κανείς, κρίνοντας από την ιδιότητα που φέρει ο καταγγέλλων ως συνδικαλιστικός ηγέτης των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, γεγονός που δημιουργεί την εντύπωση ότι μιλάει έχοντας εκ των ένδον γνώση για τα τεκταινόμενα στο ΕΣΥ.

Επειδή, ωστόσο, όπως λέει και η γνωστή λαϊκή ρήση «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά», δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς για την αξιοπιστία του καταγγέλλοντος. Ο κ. Γιαννάκος δεν είναι ένα άγνωστο πρόσωπο, ούτε είναι ένας τυχαίος συνδικαλιστής. Έχει βαρύ «βιογραφικό», αφού είναι ο άνθρωπος που για πάνω από επτά χρόνια, που είναι πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ ηγείται μιας δράκας συναδέλφων του οι οποίοι με συχνότητα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα πορεύονται στο κέντρο της Αθήνας με κύριο προορισμό την οδό Αριστοτέλους όπου εδρεύει το υπουργείο Υγείας.

Σχεδόν πάντα οι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις που οργανώνει ο κ. Γιαννάκος είναι πολύ λίγοι, αλλά ο ίδιος βρίσκει τις περισσότερες φορές τρόπους για να κερδίσει θέση στα τηλεοπτικά δελτία με τις ακτιβιστικές πρωτοβουλίες του οι οποίες συνοδεύουν συνήθως τους αμετροεπείς και καταστροφολογικούς ισχυρισμούς του που, αυτό πρέπει να του το… αναγνωρίσουμε, διατυπώνονται ανεξαρτήτως κυβέρνησης.

Ο ίδιος, άλλωστε, δύο φορές τα τελευταία χρόνια έχει πρωταγωνιστήσει στο ακτιβιστικού χαρακτήρα… χτίσιμο με τσιμεντόλιθους της εισόδου του Δρομοκαΐτειου νοσοκομείου, από το οποίο μισθοδοτείται και έλκει τη συνδικαλιστική του ιδιότητα: η πρώτη ήταν το 2013 επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη και η δεύτερη το 2018 επί των ημερών του Ανδρέα Ξανθού και του Παύλου Πολάκη.

Οι αντιπαραθέσεις που είχε ειδικά με τον κ. Πολάκη, ο οποίος έβγαινε στα παράθυρα του υπουργείου και φωτογράφιζε τους συγκεντρωμένους κάτω από το γραφείο του για να αποδείξει ότι δεν αντιπροσώπευαν τη μεγάλη μάζα των πραγματικών εργαζομένων στα νοσοκομεία, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο τηλεοπτικού reality που θα προκαλούσε άφθονο γέλιο στο… φιλοθεάμον κοινό.

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχανε ευκαιρία να χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ «ξεφτίλα» και να τον προειδοποιεί ότι «έκλεισε ο κύκλος σας, η θέση σας είναι στα σκουπίδια της Ιστορίας». Αλλά και ο συνδικαλιστής δεν ήταν καθόλου φειδωλός, ανταπαντώντας εξίσου ωμά στα πυρά που δεχόταν χαρακτηρίζοντας τον κ. Πολάκη «πολιτικό μίασμα» και «βόθρο»!

Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι δυο τους δεν ήταν τίποτε διαφορετικό από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που ακούει στο όνομα «λαϊκισμός χωρίς όρια». Γι΄ αυτό και μάλλον ουδείς εξεπλάγη όταν ο Παύλος Πολάκης έδωσε βροντερό παρών στην πρόσφατη συγκέντρωση που οργάνωσε ο κ. Γιαννάκος και οι συν αυτώ κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού των συναδέλφων τους υγειονομικών υπαλλήλων.

Όπως μάλλον δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε από το γεγονός ότι από μια σημαντική μερίδα των μέσων ενημέρωσης ελήφθησαν σοβαρά τα όσα υποστήριξε για τις «VIP ΜΕΘ» ο συνδικαλιστής ο οποίος μόλις πριν από λίγο καιρό είχε παραδεχθεί ότι σκοπίμως συνέδεσε την παράλυση που υπέστη μιας ατυχής συνάδελφός του με τον εμβολιασμό της, προκειμένου, όπως ομολόγησε, να εξασφαλίσει ότι θα λάμβανε αποζημίωση.

Είναι νομίζω καιρός να παραδεχτούμε και να συνομολογήσουμε ότι ζούμε στη χώρα της απροσμέτρητης υπερβολής, στη χώρα που ο οποιοσδήποτε μπορεί να ισχυρίζεται οτιδήποτε, έχοντας εδραία την πεποίθηση ότι όχι μόνον δεν θα υποστεί συνέπειες και δεν θα πληρώσει τα επίχειρα των πράξεων του αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα ηρωοποιηθεί. Αναλογιστείτε μόνον πόσες φορές το τελευταίο διάστημα ακούσαμε ότι στη χώρα μας βιώνουμε καταστάσεις που θυμίζουν… «χούντα» ή συνιστούν «θεσμικό πραξικόπημα».

Από το περυσινό lockdown, το οποίο ορισμένοι ήλπιζαν και εύχονταν να εφαρμοστεί και φέτος, έως την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών που, σε πείσμα της αντίθετης άποψης σύσσωμης της τάξης των συνταγματολόγων, διάφοροι ημιμαθείς του Διαδικτύου επιμένουν να ισχυρίζονται ότι παραβιάζονται συνταγματικά δικαιώματα, την περίοδο της πανδημίας γίναμε μάρτυρες κάθε είδους δαιμονολογικής και συνωμοσιολογικής θεωρίας.

Το γεγονός ότι ισχυρά αντιεμβολιαστικά κινήματα έδρασαν και εξακολουθούν να δρουν και σε άλλες –εξίσου ή και περισσότερο προηγμένες από μας- χώρες δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για όσα αρκούντως παράδοξα ζούμε στην Ελλάδα, η οποία μπορεί να εξακολουθεί να υπολείπεται σε ορισμένα ζητήματα από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο στον οποίο θεωρητικά ανήκει, αλλά σε πολλά άλλα –και κυρίως στις συχνά υπερβολικές δημοκρατικές διαδικασίες που ισχύουν- δεν έχει να ζηλέψει τίποτε.

Παρά ταύτα, όμως, σε οποιαδήποτε ευνοούμενη Πολιτεία κανένας συνδικαλιστής δεν θα μπορούσε να συμπεριφερθεί όπως χρόνια τώρα συμπεριφέρεται ο κ. Γιαννάκος. Και, βεβαίως, ούτε όσοι αρέσκονται με τους τωρινούς ισχυρισμούς του θα υποστήριζαν ότι διακατέχονται από… χουντική νοοτροπία όσοι ζητούν να δώσει λόγο στη Δικαιοσύνη για να αποδειχθεί αν όσα διακινεί έχουν σχέση με την πραγματικότητα ή αν αποτελούν ασύστολα fake news.

Υ.Γ.: Σκεφτείτε μόνον τι άλλο θα μπορούσαμε να ακούσουμε αν δεν ήμασταν η τελευταία δυτική χώρα που αποτίναξε το δικτατορικό καθεστώς και αν δεν μετρούσαμε μόλις 47 χρόνια απρόσκοπτου δημοκρατικού βίου και απαλλαγής από την πραγματική χούντα που ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες έζησαν…

Υ.Γ. 2: Και όλα αυτά συμβαίνουν στη χώρα που γέννησε το μέτρο. Τι άραγε να πήγε λάθος;

 

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

Όταν η Βουλή διασκεδάζει με το… αχαλίνωτο σεξ του «Ρασπούτιν»


Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δώδεκα φορές γνώρισε την επιδοκιμασία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ο επονομαζόμενος «Ρασπούτιν» τέως αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατά την ωριαίας διάρκειας παρέμβαση του στο Κοινοβούλιο το βράδυ της περασμένης Τρίτης.
Αν και τόσο το ύφος όσο και η ουσία των λεγομένων του πρώην εισαγγελικού λειτουργού ο οποίος, μετά την θητεία του στην ΕΥΠ επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» σε ρόλο… διώκτη της διαφθοράς, δεν περιποιούν την παραμικρή τιμή ούτε στη Δικαιοσύνη ούτε και στο πολιτικό σύστημα, τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδειχναν να απολαμβάνουν τα όσα πρωτοφανή ακούγονταν από το βήμα της Βουλής.
Με τον Παύλο Πολλάκη να έχει πάρει θέση δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα και να δίνει από την πρώτη σειρά των εδράνων το σύνθημα της… αποθέωσης του κ. Παπαγγελόπουλου, στα επίσημα πρακτικά της Βουλής κατεγράφησαν στιγμιότυπα που –αν μη τι άλλο- καταμαρτυρούν την απόλυτη έλλειψη επίγνωσης για τον ρόλο του βουλευτή και την πλήρη κατάπτωση του πολιτικού ήθους που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω αυτούσια τα αποσπάσματα των πρακτικών με τα επιδοκιμαστικά χειροκροτήματα και του γέλωτες των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έπειτα από κάθε φορά που εύρισκαν εύστοχες ή διασκεδαστικές τις «ατάκες» του κ. Παπαγγελόπουλου:
*«Σήμερα θα μετατρέψω τους κατηγόρους μου σε κατηγορούμενους, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Θα σας παρακαλέσω να σεβαστείτε τη θέση στην οποία προσπαθείτε να με βάλετε. Ακούστε με. Παραπέμψτε με, καταδικάστε με, εκτελέστε με, αλλά ακούστε με. Γιατί εάν δεν με ακούσετε εσείς, θα με ακούσει ο ελληνικός λαός». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Απορώ, λοιπόν, με την κ. Ράικου, όχι γιατί λέει ψέματα, αλλά γιατί τα λέει άγαρμπα (…). Και ποιος ο λόγος να την πιέσω να στείλει τη δικογραφία στη Βουλή; Δεν ήταν υποχρεωμένη από τον νόμο να τη στείλει αμέσως, “αμελλητί” στη Βουλή;» (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Κύριε Πρόεδρε, θα εξαντλήσω το λιγότερο άλλο τόσο χρόνο, γιατί θέλω να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, την αλήθεια και τους τίμιους δικαστές». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*Διαβάζοντας την κατάληξη της επιστολής παραίτησης της Ελένης Ράικου στην οποία η εισαγγελέας αναφέρει ότι έχει στοχοποιηθεί «από παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς που σκοπό έχουν τη μία και μόνη συγκάλυψη των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που αποκομίζουν διαχρονικά εκατομμύρια ευρώ και επιζητούν μανιωδώς την παρεμπόδιση της έρευνάς μου», ο κ. Παπαγγελόπουλος συμπληρώνει: «Μετά από καιρό η κ. Ράικου ανακάλυψε στη φαντασία της τον Ρασπούτιν». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Τι να πρωτοπώ; Δύο χρόνια βομβαρδίζομαι με έναν οχετό, αλλά πρέπει να ξέρουν κάποιοι ότι η διασπορά λυμάτων στον δρόμο τιμωρείται τουλάχιστον σαν υγειονομική παράβαση». (Χειροκροτήματα και γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Επίσης, η κ. Ράικου την παραμονή της παραίτησής της, αν θυμάμαι καλά, με επισκέφτηκε στο γραφείο μου, στο υπουργείο, αφού προηγουμένως είχε επισκεφθεί τον κ. Κοντονή. Μου ζήτησε να τη βοηθήσω να ανανεωθεί η θητεία της για τρίτη φορά, χάρη της παλιάς φιλίας και της θητείας που είχαμε και της καλής συνεργασίας μας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Ο Ρασπούτιν έμεινε στην ιστορία όχι για μηχανορραφίες, ίντριγκες, σκευωρίες, αλλά για κάποια φυσικά του προσόντα και για τη θεωρία του ότι το αχαλίνωτο σεξ οδηγεί στην απόλυτη εξάντληση και μετά στη θέωση. Είναι άλλη μια απόδειξη ότι εγώ ποτέ δεν είπα τον εαυτό μου Ρασπούτιν». (Χειροκροτήματα-γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
*«Άφησα για το τέλος, λοιπόν, τον κ. Σαμαρά, τον άνθρωπο που ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια και την πατρίδα μας και την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας». (Γέλωτες από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
*«Αν χρειαστεί, όμως, λίγο πριν το εκτελεστικό απόσπασμα, θα αναφερθώ στο τι μου έλεγε (σ.σ.: ο Αντώνης Σαμαράς), πώς αποκαλούσε κάποιους και για ποια πράγματα με ρωτούσε και με παρακαλούσε». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ). Στο σημείο αυτό, μάλιστα, ο Παύλος Πολάκης τον προτρέπει ζωηρά: «Προχώρα! Τώρα πες τα!». Για να λάβει από τον κ. Παπαγγελόπουλο την απάντηση: «Κύριε Πολάκη, εγώ έχω αρχές και οι αρχές μου τις ιδιωτικές συζητήσεις δεν μου επιτρέπουν να τις χρησιμοποιήσω παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη!...».
*«Δεν είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που ο κ. Σαμαράς καταφεύγει σε μηνύσεις και μιλάει για πλεκτάνη και σκευωρία σε βάρος του. Δεν αποκλείεται στο μέλλον να μηνύσει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν δεν γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επειδή για δεύτερη φορά δεν θα τολμήσει να ρίξει την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
*Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και κυρίως για την προσοχή σας και εσάς, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας». (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ).
Σε άλλες εποχές θα προκαλούσαν σάλο οι ανατριχιαστικές περιγραφές τις οποίες έκανε ο κ. Παπαγγελόπουλος από το βήματα της Βουλής για περιστατικά τα οποία συνέβησαν την περίοδο που ήταν υπουργός. Όπως, για παράδειγμα, ότι λειτουργοί της Θέμιδος τού χάριζαν γραβάτες για να τύχουν της εύνοιας του.
Ή ότι κάποιοι –μη κατονομαζόμενοι- του ζητούσαν να ενοχοποιήσει χωρίς στοιχεία τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε υποθέσεις που αφορούσαν την τράπεζα Marfin (κάτι, δηλαδή, όπως αυτό ακριβώς που καταγγέλλεται ότι έγινε με τη Novartis).
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι οι βουλευτές που συγκυβέρνησαν με τον κ. Παπαγγελόπουλο να σηκωθούν και να του ζητήσουν εξηγήσεις για όλα αυτά που τόσο αδιάντροπα εκστόμιζε από το κοινοβουλευτικό βήμα. Αντ΄ αυτού, όμως, εκείνοι τον χειροκροτούσαν και γελούσαν με όσα έλεγε για τα «φυσικά προσόντα» του Ρασπούτιν και τη θεωρία του για το… αχαλίνωτο σεξ.
Τι κρίμα!

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Ανεπίδεκτοι μαθήσεως



             Με τη γενικόλογη παραδοχή «έκανα λάθη, μεγάλα λάθη» και με μόνη την επεξήγηση ότι το μεγαλύτερο λάθος του μπορεί να ήταν «η επιλογή των ανθρώπων σε θέσεις-κλειδιά», ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε με τη συνέντευξη που εκτάκτως παραχώρησε στον βρετανικό Guardian να αποφύγει τον ασφυκτικό αρνητικό επικοινωνιακό κλοιό υπό τον οποίο βρέθηκε εξαιτίας των όσων έφερε στο φως το πάλαι ποτέ κυβερνητικό asset που ακούει στο όνομα Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης και που τώρα έγινε αίφνης αποσυνάγωγος και «alter ego του Σόιμπλε».
Είτε, ωστόσο, στέκεται κανείς επιφυλακτικά απέναντι στα όσα γράφει στο βιβλίο του ο ναρκισσευόμενος οικονομολόγος τον οποίο ο κ. Τσίπρας -για κακή τύχη της πολύπαθης χώρας μας- όρισε υπουργό των Οικονομικών σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας, είτε πιστεύει ότι ο πληγωμένος εγωισμός του Βαρουφάκη για τα όσα του καταμαρτυρούν οι πρώην σύντροφοι και θαυμαστές του θα τον κάνει να δώσει σύντομα στη δημοσιότητα τις ηχογραφημένες συνομιλίες που λέει ότι έχει στην κατοχή του, το μόνο βέβαιο είναι ότι η αναγνώριση της λανθασμένης επιλογής δεν απαλλάσσει τον πρωθυπουργό από τις βαρύτατες ευθύνες που έχει για τη ζημιά που από κοινού προκάλεσαν στη χώρα.
«Ο σοφός μαθαίνει από τα λάθη των άλλων, ο έξυπνος από τα δικά του και ο βλάκας δεν μαθαίνει ποτέ» λέει ένα γνωστό απόφθεγμα που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του κ. Τσίπρα. Ο οποίος, ό,τι και αν λένε τα λογής - λογής φερέφωνα που για διαφόρους λόγους έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του, δεν μαθαίνει ούτε από τα λάθη των άλλων ούτε από τα δικά του. Και γενικώς αποδεικνύεται με κάθε ευκαιρία ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο κύκλος που τον περιβάλλει είναι στη μεγάλη πλειονότητά τους πρόσωπα ανεπίδεκτα μαθήσεως, που, παρά τα υψηλά δίδακτρα που καταβάλλει ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να μάθουν. 
Από το σκίσιμο των Μνημονίων έως την αύξηση του κατώτατου μισθού, από το άφρων δημοψήφισμα που εν μια νυκτί  μετέτρεψαν το «Όχι» σε «Ναι» έως την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ που καλούσαν τον κόσμο να μην τον πληρώσει, από το διαβόητο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι που το συνέταξαν, έως το εξίσου ψευδεπίγραφο «Παράλληλο Πρόγραμμα» με το οποίο υπέκλεψαν για δεύτερη φορά την ψήφο των αφελών ψηφοφόρων, ο κατάλογος των ψευδαισθήσεων, των αυταπατών και των εξαπατήσεων δεν έχει τέλος.
Και, πάντως, το αντίδοτο για όλα αυτά δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η δικαιολογία ότι «αν βγεις έξω στο δρόμο και ρωτήσεις για αυτή την κυβέρνηση, πολλοί μπορεί να μας πουν ψεύτες αλλά κανείς δεν θα πει ότι είμαστε διεφθαρμένοι ή ανήθικοι ή ότι βάλαμε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι», την οποία επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη στον Guardian. Και δεν είναι διότι ο πρωθυπουργός έχει φαίνεται πολύ καιρό να βγει από το περίκλειστο Μαξίμου ή να συναγελαστεί με πρόσωπα που δεν ενστερνίζονται την υψηλή αισθητική και τον απαράμιλλο πολιτικό πολιτισμό που διακρίνουν τις μεταμεσονύκτιες διαδικτυακές αναρτήσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολλάκη.
Αν, παρ΄ ελπίδα, αποφάσιζε να αρχίσει να βγαίνει παραέξω θα μάθαινε πολλά τα οποία ίσως δεν ξέρει επειδή δεν του τα λένε οι γύρω του. Ή που, ενδεχομένως, τα ξέρει και δεν θέλει να μαθευτούν παραέξω. Γι΄ αυτό, πιθανότατα, αρνείται πεισματικά τη σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών τόσο για τα όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015 όσο και για το σκάνδαλο με το ναρκωπλοίο Νoor 1. Και στις δύο αυτές υποθέσεις συμβαίνει να πρωταγωνιστούν πρόσωπα που ο ίδιος επέλεξε και που δεν θα γλυτώσει έτσι εύκολα ψελλίζοντας το γενικόλογο  «έκανα λάθη, μεγάλα λάθη» που είπε στη βρετανική εφημερίδα.     
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι τόσο το παρελθόν που μαρτυρά την αδυναμία του κ. Τσίπρα και των ανθρώπων του να διδαχθούν είτε από τα λάθη των άλλων είτε από τα δικά τους λάθη. Είναι, πολύ περισσότερο, το αδυσώπητο παρόν, η ανελέητη καθημερινή πραγματικότητα που δείχνει περίτρανα ότι δεν έχουν καμία δυσκολία να κάνουν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια λάθη. Όπως επίσης και ότι τίποτε δεν είναι σε θέση να τους εμποδίσει να επαναλάβουν ξανά και ξανά την ίδια κωλοτούμπα όταν τεθούν σε διακινδύνευση οι θέσεις εξουσίας.
Από τη Δημόσια Διοίκηση και το άθλιο παιγνίδι με τους πελατειακούς διορισμούς έως την Παιδεία και τους γελοίους πειραματισμούς επιστροφής στο παρελθόν, από τις ιταμές προκλήσεις εις βάρος της Δικαιοσύνης έως την καταστρατήγηση των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού που συνιστούν οι ρουσφετολογικές επιλογές στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκηση, με αποκορύφωμα την ανεκδιήγητη απόφαση για μετάθεση των επόμενων εκλογών, δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής στον οποίο να μην ανατρέπονται περισσότερες από μια φορές οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες που η εφαρμογή τους θα συμβάλει αποφασιστικά στην επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα.
Η καλύτερη ίσως απόδειξη ότι έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα που είναι ανεπίδεκτα μαθήσεως είναι η σπουδή να βγουν πρόωρα στις αγορές, κόντρα στις προειδοποιήσεις σοβαρών ανθρώπων, όπως ο Μάριο Ντράγκι, ο Γιάννης Στουρνάρας και ο Κλάους Ρέγκλινγκ, που έχοντας γνώση των συνθηκών συνιστούσαν υπομονή. Η παρέα του Μαξίμου, όμως, δεν διδάχθηκε από το λάθος των προηγούμενων που βιάστηκαν να βγουν στις αγορές και πήραν εξ αυτού υψηλό επιτόκιο που δεν τους επέτρεψε να ξαναβγούν. Και δεν φαίνεται να διδάσκονται ούτε από το δικό τους λάθος που είχε ως αποτέλεσμα να πληρώσουμε –με όρους spread τουλάχιστον- υψηλότερο επιτόκιο. Γι΄ αυτό και καταφεύγουν, κατά την προσφιλή τους τακτική, σε ψεύτικους πανηγυρισμούς περί επιτυχούς εξόδου. Πανηγυρισμοί οι οποίοι δείχνουν ότι δεν μαθαίνουν. Και, δυστυχώς, δεν πρόκειται να μάθουν.