Ξέφρενος «καβαλάρης» σε κατήφορο δίχως πάτο!

            «Ο Τσίπρας είναι καβάλα!». Τσιμπιόταν για να διαπιστώσει ότι ήταν ξύπνιος και δεν βρισκόταν στο μέσον ενός ονείρου ο δημοσιογράφος ο οποίος άκουγε τη συγκεκριμένη ατάκα να βγαίνει από τα στόματα κυβερνητικών στελεχών που βρισκόταν το περασμένο σαββατοκύριακο στους διαδρόμους έξω από τις κλειστές πόρτες της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Ήταν εκεί που με το ελεγχόμενο σταγονόμετρο έβγαιναν προς τα έξω τα όσα είχαν ειπωθεί από απίθανους πολιτικούς… πρωτάνθρωπους που δεν αρκούνται με την κυβέρνηση που νέμονται εδώ σχεδόν και τέσσερα χρόνια, αλλά θέλουν και την (απόλυτη) εξουσία, την οποία προκειμένου να την κατακτήσουν δεν θα διστάσουν να κλείσουν στις φυλακές τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Εκεί που οι, σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας, «φουκαράδες» βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας διαβάσει λάθος τα μηνύματα του «καβαλάρη», ξιφουλκούσαν κατά του Πάνου Καμμένου, θεωρώντας ότι έτσι εξυπηρετούν τις ορέξεις του αρχηγού και του προσφέρουν υπηρεσίες. Χαρακτήριζαν «καρικατούρα του Σαλβίνι» τον συγκυβερνήτη τους αρχηγό των ΑΝΕΛ στον οποίο έδειχναν την έξοδο από την κυβέρνηση.   

            Δυο μέρες αργότερα ο ίδιος δημοσιογράφος κάγχαζε ακούγοντας τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο να μεταφέρει τα όσα είχε πει ο… καβαλάρης Τσίπρας στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που πράγμα σπάνιο- είχε συνεδριάσει κεκλεισμένων θυρών για να νουθετήσει ο πρωθυπουργός τα μέλη της κυβέρνησής του, ζητώντας τους, με άλλα λόγια, να μη τον ρίξουν επειδή έτσι θα έκαναν το… χατίρι της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς.

            Ο καγχασμός του έγινε γέλιο ικανοποίησης όταν στη συνέχεια άρχισαν να βγαίνουν στη δημοσιότητα όλα όσα είχαν διαμειφθεί στη συνεδρίαση του σπαρασσόμενου υπουργικού συμβουλίου, τα μέλη του οποίου –με πρώτο και καλύτερο τον «Έλληνα Σαλβίνι» που την προηγούμενη μέρα είχε… ταΐσει με το δικό του μενού τον «καβαλάρη» στη Λέσχη Αξιωματικών- αντάλλασσαν καταγγελίες για διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από το οποίο προέρχονται τα διαβόητα «μυστικά κονδύλια» του ΥΠΕΞ.       

Μέσα σε ένα 48ωρο, δηλαδή, ο δημοσιογράφος της ιστορίας μας είχε ζήσει το απόλυτο κοντράστ ανάμεσα στην εικονική πραγματικότητα στην οποία ζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και στην αληθινή πραγματικότητα που συνιστούν οι κρυφές και φανερές κόντρες των κυβερνώντων, οι ίντριγκες και οι αλληλοεκβιασμοί του πιο αλλοπρόσαλλου κυβερνητικού συνονθυλεύματος που έχει εμφανιστεί στα πολιτικά χρονικά του πολιτισμένου κόσμου.

Η συνέχεια μάλλον δεν τον ξένισε. Ούτε η παραίτηση του Νίκου Κοτζιά αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη για όλους όσοι παρακολουθούσαν με ψύχραιμο μάτι τις ενδοκυβερνητικές διεργασίες. Ούτε πολύ περισσότερο πείστηκε κανείς από τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησε να «επενδύσει» ο… διώκτης της Δεξιάς Αλέξης Τσίπρας την επιλογή του να θυσιάσει τον προερχόμενο από την Αριστερά υπουργό Εξωτερικών  για να εξευμενίσει τον προερχόμενο από την Δεξιά υπουργό Άμυνας.

Ήταν, άλλωστε, για πολλά γέλια τα «επιχειρήματα» τα οποία επιστράτευσε για να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του. Θαυμάστε τα, αυτολεξεί: «Αποφάσισα εγώ ο ίδιος να αναλάβω το υπουργείο των Εξωτερικών το επόμενο διάστημα και την ευθύνη του, δίνοντας ταυτόχρονα και ένα μήνυμα ότι η επιλογή μου αυτή είναι επιλογή που σηματοδοτεί την αποφασιστικότητά μου να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου και να διασφαλίσω την επιτυχή ολοκλήρωση της ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών που αναβαθμίζει τον διεθνή ρόλο της χώρας», υποστήριξε.

Και συνέχισε: «Η απόφαση να αποδεχτώ την παραίτηση Κοτζιά, αλλά και η απόφασή μου να αναλάβω εγώ ο ίδιος το υπουργείο των Εξωτερικών το επόμενο διάστημα είναι όμως και μία απόφαση με πολλαπλά μηνύματα, τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό και προς την κυβέρνησή μου θα έλεγα».

Για να καταλήξει: «Σηματοδοτεί την απόφασή μου να μην ανεχτώ, από εδώ και στο εξής καμία, διγλωσσία από οποιονδήποτε και καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική γραμμή της χώρας και ταυτόχρονα να μην ανεχτώ από κανέναν, συνειδητά ή ασυνείδητα, εν προκειμένω ασυνείδητα, να διαταράξει την ομαλή πορεία της χώρας προς την έξοδο από την κρίση, την οριστική έξοδο από τα μνημόνια που ταλαιπώρησαν τον ελληνικό λαό τα τελευταία οκτώ χρόνια».

Όσο και αν ψάξει κανείς δεν πρόκειται να βρει δήλωση άλλου πρωθυπουργού που να στέλνει μηνύματα στη δική του κυβέρνηση. Και, ακόμη χειρότερα, δεν πρόκειται να βρει άλλον πολιτικό ηγέτη που αποφασίζει να στηλιτεύσει τη διγλωσσία αποπέμποντας εκείνον- δηλαδή τον Κοτζιά- με τον οποίο συμφωνεί και διατηρώντας στη θέση του εκείνον –δηλαδή τον Καμμένο- ο οποίος διαφωνεί μαζί του και θεωρητικώς απειλεί να τον ανατρέψει εφόσον διασφαλίσει «την επιτυχή ολοκλήρωση της ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών που αναβαθμίζει τον διεθνή ρόλο της χώρας»…

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας ο κατήφορος στον οποίο έχει οδηγήσει τη χώρα ο «καβαλάρης» Τσίπρας δεν έχει βρει ακόμη πάτο. Κι εκείνος δεν είναι διατεθειμένος να σταματήσει τον ξέφρενο καλπασμό του προς τις ψευδαισθήσεις, τις φαντασιώσεις και τις αυταπάτες του. 

Αντέχονται άλλοι 18 μήνες εμφυλιοπολεμικής τοξικότητας;

Έπραξε άριστα η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά που ενστερνίστηκε με τόσο ξεκάθαρο τρόπο το αίτημα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με το κείμενο το οποίο κατέθεσε στη Βουλή για να απαιτήσει να ανοίξει η συζήτηση για το περιβόητο «ολιστικό» πρόγραμμα με το οποίο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ετοιμάζονται να δεσμεύσουν τη χώρα για τα επόμενα χρόνια.

Μόνον όποιος εθελοτυφλεί, ή βάζει την καρέκλα του πάνω από το συμφέρον της χώρας, δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τη βασιμότητα της επιχειρηματολογίας της κυρίας Γεννηματά σύμφωνα με την οποία «τώρα είναι η ώρα να αποφασίσει ο ελληνικός λαός τους όρους και τις εγγυήσεις για τη βιώσιμη έξοδο από την κρίση και να επιλέξει σε ποιους θα εμπιστευθεί να οδηγήσουν αυτή την πορεία».

Είτε οδηγούμαστε στην «καθαρή έξοδο», όπως διατείνονται οι κυβερνώντες, κόντρα σε όλα τα δεδομένα και τα ήδη ψηφισμένα από τους ίδιους περιοριστικά μέτρα που θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια, είτε ισχύουν οι ισχυρισμοί των στελεχών της αντιπολίτευσης που επιμένουν ότι ο στενός μνημονιακός κορσές δεν πρόκειται να χαλαρώσει, με το τέλος του ισχύοντος προγράμματος δεν πρέπει να επαναληφθεί το λάθος που έγινε την άνοιξη του 2010 όταν η τότε κυβέρνηση πήρε το βάρος της υπογραφής του πρώτου Μνημονίου χωρίς να διαθέτει την πολιτική νομιμοποίηση που απαιτούσε μια τόσο σοβαρή απόφαση.

Κακά τα ψέματα, μόνον μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή νομιμοποιείται να δεσμεύσει τη χώρα για τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν τα προσεχή χρόνια για να καταφέρει η ελληνική οικονομία να επιστρέψει σε βιώσιμους ρυθμούς μεγέθυνσης που θα συνοδεύονται από αύξηση της απασχόλησης αλλά και των εισοδημάτων των Ελλήνων που καταβυθίστηκαν την τελευταία οκταετία.

Πέραν τούτου, ωστόσο, υπάρχει και ένας ακόμη εξίσου σοβαρός λόγος για να πάμε το συντομότερο δυνατόν σε πρόωρες εκλογές: είναι η εκτράχυνση της πολιτικής ζωής που για πρώτη ίσως φορά συμβαίνει με ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού, όπως ομολόγησε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησής του Δημήτρης Τζανακόπουλος δηλώνοντας ότι την ευθύνη τόσο για τις ανακοινώσεις που εκδίδονται όσο και για τα διαβόητα non paper που διακινούνται από το Μαξίμου την έχει κατ΄ αποκλειστικότητα ο Αλέξης Τσίπρας.

Αν και δεν είπε κάτι αφύσικο ο κ. Τζανακόπουλος, η παραδοχή του έχει ξεχωριστή αξία διότι είναι σύνηθες το φαινόμενο αξιωματούχοι της συγκεκριμένης κυβέρνησης να αρνούνται την ευθύνη για πράξεις, παραλείψεις και δηλώσεις, φθάνοντας μέχρι του σημείου να… ενοχοποιούν τα ανήλικα παιδιά τους για αθλιότητες στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι ίδιοι.

Η εχθροπάθεια που διακρίνει τις κυβερνητικές ανακοινώσεις και το μίσος από το οποίο ξεχειλίζουν τα non paper που εκδίδονται για να στοχοποιηθούν όσοι δεν δίνουν γη και ύδωρ στην εξουσία του κ. Τσίπρα δεν έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη, τουλάχιστον, ιστορία του τόπου. Και το πλέον παράδοξο είναι ότι με τους περισσότερους από όσους βάλλονται και κατονομάζονται ως εκπρόσωποι της διαπλοκής νωρίτερα οι ίδιοι κυβερνώντες είχαν επιχειρήσει να συνδιαλλαγούν!

Ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν μπει τόσοι πολλοί επιχειρηματίες από την πίσω πόρτα του πρωθυπουργικού γραφείου. Ούτε βεβαίως έχουν υπάρξει τόσες απροκάλυπτες ύβρεις, απειλές και εκβιασμοί εναντίον των μέσων ενημέρωσης που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Όπως επίσης δεν υπάρχει προηγούμενο να εκδίδονται σε περιόδους πολιτικής ομαλότητας τόσες αμετροεπείς κυβερνητικές ανακοινώσεις για να καταγγελθούν τα μέσα ενημέρωσης ότι δεν αξιολογούν την επικαιρότητα με τον τρόπο που θέλει να υπαγορεύσει ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.

Όλος αυτός ο πρωτοφανής παροξυσμός, που κάθε μέρα που περνά γίνεται εντονότερος, καθώς πέφτουν στο κενό όλες οι προσπάθειες για να ανακάμψουν οι δημοσκοπικές επιδόσεις των κυβερνητικών κομμάτων, καθιστά επιτακτική την ανάγκη να ενώσουν τις φωνές τους οι δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και να απαιτήσουν από κοινού την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

Το υψηλής τοξικότητας δηλητήριο που χύνεται καθημερινά στη δημόσια ζωή από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του, κάθε άλλο παρά συμβάλει στην επιστροφή της χώρας στην περιλάλητη κανονικότητα. Γι΄ αυτό και αναρωτιέται κανείς αν μπορεί να παραταθεί αυτή η νοσηρή ατμόσφαιρα μέχρι το φθινόπωρο του 2019 που ολοκληρώνεται η θητεία αυτής της Βουλής. Με τη φόρα, εξάλλου, που έχουν πάρει οι κυβερνώντες είναι ζήτημα αν θα αποφευχθεί ο επιδιωκόμενος εμφύλιος σπαραγμός στους 18 μήνες που τυπικά απομένουν μέχρι τη συνταγματική προθεσμία για τη διενέργεια των επόμενων βουλευτών εκλογών.

Θα… ξεχειμωνιάσουμε με τη Μαρέβα!

            Αν ο πρωθυπουργός πήρε επάξια βραβείο «πολιτικού σθένους», ο στενός συνεργάτης του Δημήτρης Τζανακόπουλος διεκδικεί με την ίδια απαράμιλλη αξιοσύνη το ύψιστο μετάλλιο πολιτικής στρεψοδικίας. Είναι ειλικρινά μνημειώδης ο τρόπος με τον οποίο απάντησε στο ερώτημα για το εξώδικο που του απέστειλε η σύζυγος του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Μαρέβα Γκραμπόφσκι.

Για όσους δεν παρακολούθησαν την επικαιρότητα των ημερών, που κυριαρχήθηκε από το πολλαπλό σκάνδαλο της πώλησης ελληνικού  στρατιωτικού υλικού στην εμπόλεμη Σαουδική Αραβία, τα γεγονότα έχουν εξής: σε συνέχεια της αναφοράς του πρωθυπουργού σε εμπλοκή στην υπόθεση προσώπου με το όνομα Σφακιανάκης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε την κυρία Γκραμπόφσκι για σχέση μαζί του. Εκείνη, αφού διέψευσε ότι γνωρίζει τον φερόμενο ως μεσάζοντα, έστειλε εξώδικο για να καταγγείλει τον κ. Τζανακόπουλο και την κυβέρνηση που εκπροσωπεί ότι διακινούν στοχευμένα ψέματα εις βάρος της.

            «Αν η κυρία Μητσοτάκη θεωρεί ότι η πολιτική συζήτηση πρέπει να διεξάγεται μέσω εξωδίκων και εγώ προσωπικά, αλλά φαντάζομαι και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, ο κύριος Παππάς, αλλά και όλοι οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έλαβαν το σχετικό εξώδικο, θα το καλωσορίσουν», αντέτεινε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε σχετικά στο briefing. Για να προσθέσει αμέσως μετά το ακόμη πιο εκπληκτικό επιχείρημα: «Ωστόσο, θα πρέπει να σας πω ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι περισσότερο ένδειξη αδυναμίας, παρά το ο,τιδήποτε άλλο».

Ναι, καλά διαβάσατε, η απάντηση ενός πολίτη που –καλώς ή κακώς- θεωρεί ότι θίγεται και συκοφαντείται από τους ισχυρισμούς ενός πολιτικού, ο οποίος είναι εξασφαλισμένος και με ασυλία, συνιστά, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο κυβέρνησης που ασκεί εξουσία σε ευρωπαϊκή χώρα, «ένδειξη αδυναμίας». Και δεν είναι μόνον αυτό. Είναι, πολύ περισσότερο, που ο κ. Τζανακόπουλος θεωρεί «πολιτική συζήτηση» την αναπόδεικτη εμπλοκή της συζύγου του πολιτικού του αντιπάλου. Σε μια υπόθεση, μάλιστα, που η κυβέρνησή του δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι ή όχι σκάνδαλο. Και γι΄ αυτό καταφεύγει στην εκτόξευση κάθε είδους πυροτεχνημάτων, μήπως και στρέψει αλλού το ενδιαφέρον.  

 Μάλιστα, για όσους ενδεχομένως δεν αντιλήφθηκαν τι ακριβώς ήθελε να πει με την αρχική αναφορά του, ο κ. Τζανακόπουλος επανήλθε για να κάνει πιο… ξεκάθαρη τη στόχευση της απάντησής του: «Η κυρία Μητσοτάκη θα πρέπει να κατανοήσει ότι είναι δημόσιο πρόσωπο, ως σύζυγος του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και κατά την αυστηρή έννοια του νόμου. Και ως τέτοιο δημόσιο πρόσωπο πρέπει και να αποδέχεται, αλλά και να ακούει την πολιτική κριτική, καθώς και τα ερωτήματα που της απευθύνονται», υποστήριξε.

Δεν είναι βέβαιο αν είχε πλήρη συνείδηση της διάστασης των όσων είπε ο κ. Τζανακόπουλος. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, όποιος ακούσει ή διαβάσει τα λεγόμενα του δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι εισήγαγε «καινά δαιμόνια» στην πολιτική αντιπαράθεση. Τα οποία ίσως αποτελούν και παγκόσμια πρωτοτυπία. Τουλάχιστον για τις χώρες που ισχύουν και εφαρμόζονται οι κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και στις οποίες δεν ευδοκιμούν έννοιες περί συλλογικής – οικογενειακής ευθύνης.

Ποια είναι τα, κατά Τζανακόπουλο, «καινά δαιμόνια»; Πρώτον, ότι οι σύζυγοι –και οι σύντροφοι και τα παιδιά άραγε;- των πολιτικών είναι δημόσια πρόσωπα και, άρα, μπορεί ο καθένας να τους/τις εγκαλεί για όσα κάνουν ή δεν κάνουν, ακόμη και όταν αυτά δεν σχετίζονται με την οικογενειακή τους ιδιότητα. Και, δεύτερον, ότι το βάρος της απόδειξης για καταγγελλόμενες πράξεις ή παραλείψεις δεν το φέρει ο εγκαλών πολιτικός αντίπαλος, αλλά είναι ευθύνη του εγκαλούμενου να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το μόνο σίγουρο είναι ότι αν  επικρατήσουν οι καινοφανείς θεωρίες του κ. Τζανακόπουλου για τον τρόπο που μπορεί να ασκείται η πολιτική αντιπαράθεση, το επόμενο διάστημα θα βρεθούμε ενώπιον καταστάσεων που δεν έζησε ο τόπος ούτε στις πιο ταραγμένες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας.

Η κυβέρνηση έχει δώσει δείγματα γραφής και πολύ πριν αναλάβει ο εκπρόσωπος της να θεωρητικοποιήσει τις αντεγκλήσεις για οικογενειακά ζητήματα. Κατά το Μέγαρο Μαξίμου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρήθηκε και θεωρείται υπόλογος –πολιτικά και ποινικά- επειδή δεν περιέλαβε στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» την περιουσιακή κατάσταση της συζύγου του κατά την περίοδο που ήταν σε διάσταση. Παρότι το ζήτημα «έκλεισε» και από την Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής και από τη Δικαιοσύνη, ο κ. Τσίπρας δεν δίστασε να το θίξει στην τελευταία συζήτηση της Βουλής για τα σαουδαραβικά βλήματα.

Από την πλευρά του, ο αρχηγός της ΝΔ έχει αρνηθεί μέχρι στιγμής να απαντήσει με τα ίδια όπλα. Στενοί του συνεργάτες τού εισηγούνται εδώ και καιρό να ανταποδώσει τα ίσα. Πώς; Ζητώντας εξηγήσεις από τον κ. Τσίπρα για τη σύντροφό του Περιστέρα Μπαζιάνα. Κατά τα λεγόμενά τους, «την ώρα που ο πρωθυπουργός εγκαλεί ο ίδιος προσωπικά τον αρχηγό της ΝΔ για το “πόθεν έσχες” της δικής του συζύγου, που μετά την επανασύνδεση κατατίθεται και ελέγχεται αρμοδίως, ο κ. Τσίπρας δεν έχει δηλώσει ποτέ την περιουσία της κυρίας Μπαζιάνα».

Δεν το έχει κάνει, όπως λένε, «με το αιτιολογικό ότι δεν είναι επίσημη σύζυγος, αφού δεν έχουν συνάψει γάμο, αν και η σύντροφός του απολαμβάνει όλα ανεξαιρέτως τα οφέλη (ταξίδια, άδειες, κλπ) που απορρέουν από τη σχέση που έχει με τον πρωθυπουργό».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην ενημέρωση της Τετάρτης άφησε να εννοηθεί σαφώς ότι το «πόθεν έσχες» της κυρίας Γκραμπόφσκι και η συμμετοχή της παλαιότερα σε off shore εταιρία θα είναι το  βασικό αντικείμενο ειδικής συζήτησης που επίκειται να γίνει στη Βουλή. «Δεν έχει απαντήσει ποιες ήταν ακριβώς οι δραστηριότητες αυτών των offshore», υποστήριξε, προσθέτοντας: «Και είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να τα συζητήσουμε στον τόπο που τους αρμόζει. Δηλαδή, στο ελληνικό κοινοβούλιο, κατά τη διαδικασία της προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, την οποία, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, θα διενεργήσουμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα».

Χωρίς περιστροφές, λοιπόν, η κυβέρνηση με τον πιο επίσημο τρόπο ανήγγειλε ότι στις προθέσεις της είναι να… ξεχειμωνιάσουμε συζητώντας για την Μαρέβα Γκραμπόφσκι. Μένει να φανεί αν η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπεράσει τις αναστολές που έχει ο κ. Μητσοτάκης και βάλει, όπως τον πιέζουν κάποιοι γύρω του, στη συζήτηση τα «έργα και ημέρες» συγγενών και φίλων της πρωθυπουργικής οικογένειας. Έτσι ώστε να φθάσουμε ως τις κάλπες υπό συνθήκες που να θυμίζουν εμφυλιοπολεμικές εποχές.

«Πράκτορες από άλλο επάγγελμα»

Έχουν φίλους; Γείτονες; Γονείς; Παιδιά; Τα ερωτήματα αφορούν στους κυβερνώντες. Και αν η απάντηση, σε κάποια έστω από αυτά, είναι καταφατική, ανακύπτει μια ακόμη μεγαλύτερη απορία: Δεν τους λέει κανείς πόσο γελοιοποιούνται με αυτά που λένε και κυρίως με αυτά που κάνουν;

Η περίπτωση, για παράδειγμα, του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου είναι απολύτως ενδεικτική. Ανέλαβε καθήκοντα στον κυβερνητικό ανασχηματισμό του περασμένου Οκτωβρίου, όταν, εξαιτίας των πειραματισμών του, εκπαραθυρώθηκε ο Νίκος Φίλης. Ο οποίος με τη σειρά του είχε παραλάβει το χαρτοφυλάκιο από τον Αριστείδη Μπαλτά που επίσης είχε βρεθεί εκτός υπουργείου αφού είχε επιδοθεί σε κάθε είδους ασκήσεις ιδεοληπτικών εφαρμογών στο πολύπαθο σώμα της ελληνικής εκπαίδευσης.

Θα περίμενε, λοιπόν, κάποιος ότι ο κ. Γαβρόγλου , όντας ο τρίτος κατά σειρά υπουργός των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στον συγκεκριμένο τομέα, θα ήταν πιο προσεκτικός από τους προκατόχους του που εγκατέλειψαν τόσο άδοξα το πόστο τους. Και, γι΄ αυτό, θα απέφευγε τις βαρύγδουπες εξαγγελίες προτού μετρήσει ποια από αυτά που έλεγε το κόμμα του προεκλογικά είναι εφαρμόσιμα και ποια όχι. Πώς θα το μετρούσε; Απλά, απλούστατα: αν δεν είχε εικόνα ο ίδιος, θα ζητούσε να του ετοιμάσουν μια έκθεση με το τι συμβαίνει διεθνώς και τι είχαν προσπαθήσει να κάνουν οι προηγούμενοι υπουργοί Παιδείας.

Τίποτε, όμως, από όλα αυτά δεν έκανε ο κ. Γαβρόγλου. Εθισμένος με τις μεγαλοστομίες που αστόχαστα –αφού ήταν βέβαιο ότι ποτέ δεν θα εφαρμόζονταν όσα έλεγαν- εκστόμιζε επί χρόνια ο πολιτικός χώρος από τον οποίο προέρχεται, μόλις ανέλαβε τον υπουργικό θώκο έβαλε στόχο να καταργήσει τις Εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ήταν ένας στόχος που ακουγόταν ευχάριστα στα αυτιά όλων όσοι δεν είχαν –και κυρίως όσων δεν ήθελαν να αποκτήσουν- ευκρινή εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας.

Χωρίς μελέτη, λοιπόν, έσπευσε να ανακοινώσει «αναμόρφωση του Λυκείου σε βάθος τριετίας, όπου θα παρέχεται ένα ισχυρό εθνικό απολυτήριο, ο βαθμός του οποίου θα ανοίγει χωρίς εξετάσεις την πόρτα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση». Η πολιτική του αυταρέσκεια δεν του επέτρεψε να ρωτήσει έναν από τους προκατόχους του γιατί δεν το έκανε εκείνος. Και δεν τον άφησε ούτε καν να αναρωτηθεί γιατί κανείς άλλος πριν από αυτόν δεν είχε εφαρμόσει αυτή την τόσο απλή λύση που έμοιαζε με το «αυγό του Κολόμβου»: καταργείς τις εξετάσεις, μπαίνουν οι μαθητές στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ της αρεσκείας τους και ούτε… γάτα ούτε ζημιά!

Μέχρι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός πήγε τον περασμένο Μάιο στο υπουργείο Παιδείας για να δώσει πανηγυρικό χαρακτήρα στον σχεδιασμό Γαβρόγλου για κατάργηση των εξετάσεων. Φαίνεται, όμως, πως μόλις πήγαν να υλοποιήσουν την εξαγγελία βρέθηκαν προ αδιεξόδου. Οι ίδιοι που μόλις πριν από μερικές εβδομάδες επικαλούνταν ως άλλοθι τη «βαθμοθηρική πίεση» των γονέων που έχουν παιδιά στο Δημοτικό ώστε να επιβάλουν κλήρωση για τον σημαιοφόρο στις παρελάσεις, έπρεπε να νομοθετήσουν την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με μόνο κριτήριο τον βαθμό του απολυτηρίου...

Και, ω του θαύματος, ο υπουργός Παιδείας ανέκρουσε πρύμναν. «Δεν μιλήσαμε ποτέ για κατάργηση των Πανελλαδικών, αλλά για κατάργηση των εξετάσεων έτσι όπως αυτές έχουν καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών», ισχυρίζεται τώρα ο Κ. Γαβρόγλου. Ο οποίος έπειτα από μήνες παλινωδιών, αντί της κατάργησης, ανακοινώνει διπλές εξετάσεις: και τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο. «Δεν μπορεί άλλωστε να υπάρξει εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς εξετάσεις», αποφαίνεται, αναγνωρίζοντας –επιτέλους- το αυτονόητο, το οποίο δικαιολογούνται να αγνοούν μόνον άνθρωποι που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα τούτης της χώρας.

Το μεγάλο δυστύχημα, βεβαίως, είναι ότι ο κ. Γαβρόγλου δεν αποτελεί την εξαίρεση μεταξύ των προσώπων που έχουν επιλεγεί για να ασκήσουν κυβερνητικά καθήκοντα. Ο κατάλογος με τους αξιωματούχους που αγνοούν προκλητικά την πραγματικότητα είναι μακρύς. Και, με ελάχιστες εξαιρέσεις, περιλαμβάνει σχεδόν σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο που έχει σχηματίσει ο κ. Τσίπρας. Ποιον να ξεχωρίσει κανείς; Τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος «βλέπει» ξενοδόχους να βάζουν φωτιές στα ορεινά της Ζακύνθου και αγνοεί ότι οι καμμένες εκτάσεις κηρύσσονται αναδασωτέες και αυτό δυσχεραίνει την οικοδόμηση τους; Ή τον υπουργό Ναυτιλίας που τη μια θέλει πλοία με σημαία Αγίου Όρους και την άλλη φαντάζεται νησί με αφορολόγητα;

Όπως καν έχει, πάντως, είναι απορίας άξιον αν όλα αυτά γίνονται με σκοπιμότητα, τη σκοπιμότητα της ψηφοθηρικής εξαπάτησης. Ή αν απλώς πρόκειται για ανθρώπους άσχετους με την πραγματικότητα. Αν έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με… «πράκτορες από άλλο επάγγελμα», όπως έλεγε για τέτοιες περιπτώσεις ο φίλος μου Βασίλης Σ. Με πολιτικούς οι οποίοι έχουν πέσει «θύματα» της αυταπάτης, των φαντασιώσεων και των ψευδαισθήσεων που επί δεκαετίες οι ίδιοι καλλιεργούσαν.

Υπήρξε άλλωστε, αρκούντως αποκαλυπτική η κυνική ομολογία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που είπε δημόσια ότι, μόλις έφυγε από το γραφείο του ο διευθύνων σύμβουλος της «Παπαστράτος», ο οποίος τον επισκέφθηκε για να του ανακοινώσει την πρόθεση της εταιρίας του να επενδύσει στη χώρα, εκείνος ρώτησε τον στενό του συνεργάτη Δ. Τζανακόπουλο: «Είσαι σίγουρος ότι δεν μας κοροϊδεύει;». Αποκάλυψε, με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας ότι για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, η πρώτη σκέψη που κάνουν όταν έχουν κάποιον απέναντι τους είναι ότι κοροϊδεύει. Γιατί άραγε; Επειδή, προφανώς, για αυτούς η κοροϊδία είναι, κατά το πως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, «έξις δευτέρα φύσις»…

«Πτωχοπρόδρομοι» και «αρχοντοχωριάτες»

            Ο «Πτωχοπρόδρομος» υπήρξε καλόγερος που έγραφε ποιήματα στα χρόνια της παρακμής του Βυζαντίου. Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία μετέφερε ως τις μέρες μας ο Φώτης Κόντογλου, το όνομά του ήταν Πρόδρομος, αλλά πήρε το συγκεκριμένο προσωνύμιο επειδή, θέλοντας να κερδίσει συμπάθεια, κλαιγόταν συνεχώς και αδιαλείπτως για τη φτώχεια και τη μιζέρια που τον κατέτρεχε.

Έμεινε στην ιστορία περισσότερο για τη συνήθεια του να μυκτηρίζει νυχθημερόν τους ηγουμένους και τους καλοζωισμένους συναδέλφους του μοναχούς οι οποίοι, σε αντίθεση με εκείνον, διαβιούσαν στα πλούσια μοναστήρια της εποχής. Όπως επίσης και διότι καταριόταν σε κάθε ευκαιρία την κλίση του προς τα γράμματα που θεωρούσε ότι τον έκανε να χάσει τον καιρό του για να τα μάθει και δεν κοίταξε να κάνει καμία άλλη δουλειά με την οποία να βγάζει χρήματα.

Από τα γραφόμενά του – που χαρακτηρίζονται ως «άτεχνα και χωρίς καμιά σοβαρότητα»- φαίνεται ότι «ήταν γρουσούζης, τεμπέλης, απρόκοφτος, στριμμένος και κακόγλωσσος», όπως τουλάχιστον περιγράφει ο Κόντογλου. Αυτό, ωστόσο, δεν τον εμπόδισε να αφιερώνει στον αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνό, που βασίλευε επί των ημερών του, ορισμένα από τα ποιήματα που έγραψε, με στόχο -τι άλλο;- να διεκτραγωδήσει τη φτώχεια και τη γύμνια του, αλλά και να καταγγείλει την κακομεταχείριση που υποστήριζε ότι του είχαν επιφυλάξει στα μοναστήρια από τα οποία είχε περάσει.

Η περίπτωση του έγινε η αφορμή για να καθιερωθεί η έννοια του «πτωχοπροδρομισμού», με την οποία αποτυπώνεται η συνήθεια ορισμένων ανθρώπων να θρηνούν, δικαιολογημένα ή, πολλές φορές, αδικαιολόγητα, επειδή, όπως ισχυρίζονται, είναι φτωχοί και δυστυχείς, στοχεύοντας με τον τρόπο αυτό να αποσπάσουν τον οίκτο και την ενδεχόμενη βοήθεια εκείνων οι οποίοι γίνονται αποδέκτες της θρηνωδίας τους.

Μου ήρθαν κατά νου τα έργα και οι ημέρες του αυθεντικού «Φτωχοπρόδρομου», καθώς παρακολουθούσα τα όσα διημείφθησαν γύρω από την πολύ σημαντική επίσκεψη που πραγματοποίησε στη χώρα μας ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα. Μια αναμφισβήτητα ιστορική επίσκεψη την οποία, δυστυχώς, ο σύγχρονος «πτωχοπροδρομισμός» των ενοίκων του Μαξίμου προσπάθησε να περιορίσει τις διαστάσεις της ώστε να χωρέσει στα στενά όρια της κλάψας για τη διευθέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους και των προπαγανδιστικών αναφορών για το πόσες φορές αποκάλεσε «Αλέξη» τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Έφθασαν στο σημείο να οργανώσουν μέσα στη νύχτα έκτακτη συνέντευξη Τύπου του κυβερνητικού εκπροσώπου για να στήσουν πανηγύρι γύρω από το ταξίδι με επισημάνσεις που καταφανώς κινούνταν πολύ μακριά από την ουσία των παρεμβάσεων του Προέδρου Ομπάμα, ο οποίος, όπως όλα έδειξαν, θέλησε να κλείσει την προεδρία του με μια «Ωδή στη Δημοκρατία» την οποία σκόπευε να απευθύνει από την Πνύκα, με όλους τους συμβολισμούς που μπορούσε να εκπέμψει ο συγκεκριμένος τόπος.

«Αυτό το οποίο κρατάμε είναι την παραίνεση του Αμερικανού Προέδρου, έτσι ώστε να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα και σύντομα να έχουμε μια καθαρή λύση για το ελληνικό χρέος», ήταν το συμπέρασμα που έβγαλαν οι «πτωχοπρόδρομοι» του Μαξίμου. Και αυτό κράτησαν από όλα όσα ακούστηκαν από τα χείλη του Μπάρακ Ομπάμα στις πολυσήμαντες παρεμβάσεις που έκανε επί ελληνικού εδάφους με αποκορύφωμα την ομιλία του στο Ίδρυμα Νιάρχος που τον φιλοξένησε επειδή δεν θεωρήθηκε ασφαλής τόπος η Πνύκα, η γενέτειρα της Δημοκρατίας.   

«Θεωρούμε ότι η επίσκεψη αποτέλεσε ένα παγκόσμιας σημασίας γεγονός πράγμα που επιβεβαιώνει και η κάλυψη της από τον ευρωπαϊκό και τον αμερικανικό τύπο», ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης των «πτωχοπρόδρομων». «Πτωχοπρόδρομοι», όμως, οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή δυσκολία να μεταμφιεστούν  από τη μια στιγμή στην άλλη σε αλαζονικούς «αρχοντοχωριάτες» που, όπως ο ομώνυμος ήρωας του Μολιέρου, θεωρούν ότι μεγαλοπιάστηκαν επειδή μας επισκέφθηκε ο Αμερικανός Πρόεδρος. Και χωρίς την παραμικρή συστολή επαίρονται για πράγματα που μόνον οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι έχουν τη διάσταση την οποία τους δίνουν.

Κατά τον νέο αρχιπροπαγανδιστή της κυβέρνησης Δ. Τζανακόπουλο, η επίσκεψη Ομπάμα «επιβεβαιώνει εξάλλου ότι η Ελλάδα έχει βγει πλέον από την απομόνωση της καταστροφικής πενταετίας 2010-2014 και μετατρέπεται σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων στην Ευρώπη». Ναι, έτσι, ακριβώς. Οι ίδιοι άνθρωποι που εκλιπαρούσαν τον Ομπάμα να πει δυο καλά λόγια που να πείσουν την Άνγκελα Μέρκελ να κάνει κάτι για το ελληνικό χρέος και ας χάσει τις εκλογές που έχει τον επόμενο χρόνο, φαντασιώνονται την ίδια στιγμή ότι πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη.

Εκδηλώνουν, μάλιστα, δημόσια τις φαντασιώσεις αυτού του είδους, που στο παρελθόν τις πληρώσαμε με το βαρύτατο τρίτο Μνημόνιο, σε μια στιγμή που η συνολική εικόνα την οποία παρουσίασαν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κατά το διήμερο της παραμονής Ομπάμα στην Αθήνα μόνον τιμή δεν περιποιούν στη χώρα για την ποιότητα της εκπροσώπησης που είχε: από τον ενδυματολογικό κώδικα έως την εκφορά της –ελληνικής και όχι μόνον- γλώσσας δεν νομίζω να έκαναν κανέναν συμπατριώτη μας να αισθανθεί περήφανος.

Για τους κλαίοντες «πτωχοπρόδρομους», ωστόσο, όπως και για τους «αρχοντοχωριάτες» που έχουν καταληφθούν από την οίηση της αυταπάτης μέσα στην οποία ζουν, αυτά είναι λεπτομέρειες. Όπως, άλλωστε, μας πληροφόρησαν τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, «ο Μπαράκ Ομπάμα έδειξε γνώστης του βιογραφικού του Αλέξη Τσίπρα και τον ρώτησε πως και ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια με την πολιτική και πόσο άλλαξε η ζωή του από τη μέρα που έγινε Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός. Ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε για την οικογένειά του και τους δύο του γιούς». Λίγο το έχετε; Κοτζάμ πλανητάρχης να ρωτάει για τον… Ερνέστο;