Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Απέλπιδες προφεσόροι των fake news



Πρέπει να… γέλασαν και οι πέτρες (από τις οποίες έχουμε άπειρες στην Ήπειρο), όταν την Τρίτη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ξιφούλκησε από τα Γιάννενα κατά των μέσων ενημέρωσης και των ψευδών ειδήσεων (fake news) που κατήγγειλε ότι διακινούνται για να πληγούν η κυβέρνησή του και ο ίδιος που είναι γνωστοί παγκοσμίως για τη… φιλαλήθεια που τους διακρίνει.
Εκεί, όμως, που πρέπει να… ξεκαρδίστηκαν ακόμη και οι υπόγειες σωληνώσεις του φυσικού αερίου που στρώνονται στη Βόρειο Ελλάδα, θα ήταν όταν, μιλώντας στην κυβερνητική φιέστα, που αποκλήθηκε «Περιφερειακό Συνέδριο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση στην Ήπειρο», ο κ. Τσίπρας απευθύνθηκε στους Ηπειρώτες για να εξάρει τη σημασία του αγωγού TAP (Trans-Adriatic Pipeline), ο οποίος, όπως επί λέξει ισχυρίστηκε, «βρίσκεται σε πολύ υψηλό ποσοστό ολοκλήρωσης και ξεκινάει από την Αλεξανδρούπολη και καταλήγει στη Θεσπρωτία»!
Διαβάζοντας τη σχετική αποστροφή από το γραπτό κείμενο που υπάρχει στην επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα, θεώρησα ότι μπορεί ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μαξίμου να τα έμπλεξε στην απομαγνητοφώνηση της πρωθυπουργικής ομιλίας που έγινε σε μια μέρα που οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι απεργούσαν. Προσφεύγοντας, ωστόσο, στο βίντεο της ομιλίας, που -δόξη και τιμή- φιλοξενεί η ίδια ιστοσελίδα, διαπίστωσα ότι ο κ. Τσίπρας είχε όντως υποστηρίξει ότι ο TAP –τον οποίο μάλιστα ανέφερε με αγγλική προφορά: «Τι-έι-Πι»…- «καταλήγει στη Θεσπρωτία».
Η επίσης εντυπωσιακή διαπίστωση ήταν ότι κανείς από το ακροατήριο των χειροκροτητών και των λοιπών παρισταμένων οι οποίοι, εν είδει «φτωχοσυμπέθερων», είχαν προσέλθει στην αίθουσα που λάμβανε χώρα η φιέστα για να αισθανθούν κοντά στην εξουσία, δεν παρενέβη για να του πει: «Αυτό κι αν είναι fake news, κύριε πρωθυπουργέ!». Στην αίθουσα, ωστόσο, επικράτησε μια παγερή σιωπή. Η οποία, όμως, δεν ξέρω αν ήταν από ενοχή, καθώς δεν πρέπει να παραβλεφθεί ότι αρκετοί από τους παρευρισκόμενους θα έπρεπε να έσκυψαν από ντροπή το κεφάλι ενθυμούμενοι την άθλια πολιτική σπέκουλα στην οποία είχαν συμμετάσχει πριν από μερικά χρόνια με στόχο να μη φθάσει ποτέ στη Θεσπρωτία ο TAP.
Διότι η πραγματικότητα πίσω από τα πρωθυπουργικά fake news είναι ότι, με προεξάρχοντα τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και υπό τη συνηγορία διαφόρων οικολογούντων και λοιπών πολιτικάντηδων της περιοχής, την τριετία 2008-2010 δόθηκε ένας θλιβερός αγώνας για να εκτραπεί η διαδρομή του αγωγού. Επί μεγάλο διάστημα, καλλιεργήθηκαν ψευδείς εντυπώσεις περί δήθεν ασύμμετρων περιβαλλοντικών απειλών για τον τουριστικό χαρακτήρα της παράλιας ζώνης της Θεσπρωτίας. Εντυπώσεις που υποχρέωσαν τη ΔΕΠΑ –τα στελέχη της οποίας κινδύνεψαν με πνιγμό από δήθεν φιλοπεριβαλλοντικούς ψευτοακτιβιστές- και τους επιχειρηματικούς ομίλους που συμμετείχαν στην επένδυση να αλλάξουν τη μελέτη χάραξης.
Αποφασίστηκε τότε, ως εναλλακτική λύση, ο αγωγός που θα φέρνει αέριο από την Κασπία να μην έχει την κατάληξή του στη Θεσπρωτία (όπως ψευδώς ισχυρίστηκε ο κ. Τσίπρας, παρότι πέρυσι τον Μάιο πήγε στα εγκαίνια του TAP για να διεκδικήσει δάφνες συμμετοχής της κυβέρνησης του στο έργο) αλλά παρακάμπτει ολόκληρη την Ήπειρο. Γι΄ αυτό, αν είχε επίγνωση για το τι εγκαινίασε πριν από 17 μήνες, δεν θα έλεγε όσα είπε. Διότι θα ήξερε ότι –εξαιτίας των αντιδράσεων- ο αγωγός που ξεκινάει πράγματι από την Αλεξανδρούπολη, στο ύψος της Ιεροπηγής Καστοριάς αφήνει το ελληνικό έδαφος. Στο σημείο εκείνο στρέφεται βόρεια για να περάσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα και να καταλήξει στην παράκτια ζώνη της γείτονος χώρας. Και από εκεί με υποθαλάσσιο αγωγό το αζέρικο αέριο θα διοχετεύεται στην Ιταλία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Έτσι, ένα μεγάλο μέρος από τα οφέλη, που θα είχε η χώρα μας αν ο TAP έμενε μόνον στο έδαφός της, παραχωρήθηκαν στην Αλβανία. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το ενδεχόμενο του ενεργειακού εφοδιασμού ολόκληρης της Ηπείρου από τον σταθμό υγροποίησης του μεταφερόμενου αερίου που προβλεπόταν να κατασκευαστεί σε περιοχή μακριά από οικισμούς και τουριστικές υποδομές. Αντ΄ αυτού, ο κ. Τσίπρας έδωσε την Τρίτη στα Ιωάννινα υποσχέσεις να αρχίσουν το 2020 έργα για την τροφοδοσία των τεσσάρων μεγάλων πόλεων της Περιφέρειας Ηπείρου. Μόνον όμως που για να γίνει αυτό –αν ποτέ γίνει- θα πρέπει, σύμφωνα με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες, να υπάρξει «στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας εγκατάσταση δεξαμενών για την αποθήκευση υγροποιημένου φυσικού αερίου». Να γίνει δηλαδή σε κατοικημένη περιοχή αυτό που με λύσσα πολέμησαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι παλαιότερα.
Ακόμη και έτσι αν είναι, λίγοι θα εγείρουν αντιρρήσεις στις μέρες μας, εκτός και αν στο μεταξύ –όπερ και το πιθανότερο- χάσουν την εξουσία οι νυν κυβερνώντες και αρχίσουν και πάλι τους ψευτοακτιβισμούς. Τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Πολύ περισσότερο όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους οι οποίοι, ενώ έχουν κάνει… «επιστήμη» την εξαπάτηση, διεκδικώντας τα παγκόσμια πρωτεία, τολμούν να μιλούν για fake news ή -επειδή έχουμε και πρωθυπουργό με υψηλού επιπέδου αγγλομάθεια- για desperate news…
Χρειάζεται, πραγματικά, να είναι κανείς πολύ απελπισμένος ή να διαθέτει απροσμέτρητο θράσος για να στηλιτεύει τις δήθεν «απελπισμένες ειδήσεις» και την υποτιθέμενη «απίστευτη προσπάθεια παραπληροφόρησης», την ίδια ώρα που εγκαλεί τους αντιπάλους του για τον «πανικό που (τους) έχει καταλάβει» επειδή τάχατες «βλέπουν ότι, όχι η κυβέρνηση, αλλά η χώρα, πετυχαίνει στόχους, αναγνωρίζεται διεθνώς, ξαναγίνεται χώρα με κύρος στο διεθνές στερέωμα, δεν είναι πια το μαύρο πρόβατο που κανείς δεν ήθελε να ασχολείται μαζί του».
Τα λένε αυτά ανενδοίαστα εκείνοι που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, γύρισαν πίσω στην ύφεση την οικονομία που το 2014 παρέλαβαν σε φάση (ελαφριάς, έστω) ανάκαμψης και ακόμη δεν μπορεί να επιστρέψει εκεί που ήταν. Τα υποστηρίζουν χωρίς αιδώ αυτοί που κατοχύρωσαν διεθνώς την «kolotoumpa».
Άραγε, το «μάθημα» που τους έδωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ με την κυνική απαίτηση για τα F-16 δεν το πήρε ο κ. Τσίπρας; Εκτός και αν πείστηκε κι ο ίδιος από τις διαρροές του περιβάλλοντός του σύμφωνα με τις οποίες ο… «διαβολικός» πλανητάρχης θα… πει στους Ευρωπαίους να μας μειώσουν το χρέος. Ή αν είναι ακόμη εντυπωσιασμένος από την… ανακάλυψη ότι έχουν «κοινές αξίες», οι οποίες σχετίζονται πιθανότατα με τις συμβουλές τις οποίες αντήλλαξαν για τα fake news. Είναι, άλλωστε, και οι δύο πασίγνωστοι -στο διεθνές στερέωμα!- για την… ειλικρίνειά τους.

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

Από το «Φονιάδες των λαών…» στο… «Make America Great Again»



Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα ανατρέξει στην επίσημη κυβερνητική ιστοσελίδα (https://primeminister.gr) για να πληροφορηθεί το κόστος της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως απροκάλυπτα το προσδιόρισε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, δεν πρόκειται να το μάθει.
Οι προπαγανδιστές του Μαξίμου θεώρησαν σκόπιμο να μην «ανεβάσουν» τις ερωταπαντήσεις που έγιναν μετά το τέλος της συνάντησης των αντιπροσωπειών των δύο χωρών. Ερωταπαντήσεις από τις οποίες εκείνο που έμεινε ήταν η κυνική επισήμανση του Τραμπ ότι η άμοιρη Ελλάδα θα συμβάλει με 2,4 δισ. δολάρια –όσο το «κοστούμι» για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F 16- στη δημιουργία θέσεων εργασίας στις… ΗΠΑ!
Ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε φροντίσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα της επαφής που είχε με τον κ. Τσίπρα να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση -και πρωτίστως στο δικό του ακροατήριο- τον λόγο για τον οποίο δέχθηκε στον Λευκό Οίκο τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Χωρίς περιστροφές ξεκαθάρισε εξαρχής ποιος ήταν ο στόχος που ο ίδιος είχε θέσει. Και άφησε τον αμήχανο Αλέξη Τσίπρα να αναμασά διάφορες ανούσιες γενικότητες, που μόνον με καγχασμό μπορεί κανείς να τις αντιμετωπίσει γνωρίζοντας από ποια χείλη εκστομίζονταν.
«Η Ελλάδα είναι στρατηγικός εταίρος σε μια πάρα πολύ ευαίσθητη περιοχή, αλλά πάντα υπήρξε ένας αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ και αξιόπιστος εταίρος», αποτόλμησε να δηλώσει με περίσσεια δουλοπρέπεια ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης ο άνθρωπος που πέρασε όλη την προηγούμενη ζωή που είχε πριν κολλήσει στην πρωθυπουργική καρέκλα συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις που δονούνταν από το σύνθημα: «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Και το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ίδιο θα κάνει μόλις μετακομίσει από το Μέγαρο Μαξίμου.
Αν ένας πολιτικός που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός απευθύνεται δημοσίως στον Τραμπ –τον… γνωστό Τραμπ- για να πει «μοιραζόμαστε κοινές αξίες», χωρίς την ίδια ώρα να προβάλει –για το θεαθήναι, βρε αδερφέ…-καμία απαίτηση εκ μέρους του, είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας ποιο ήταν το πνεύμα που κυριάρχησε πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων.
Έτσι, πιθανώς, εξηγείται και το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία άμεση αντίδραση για τον βαρύ λογαριασμό των 2,4 δισ. δολαρίων που μας έστειλε ο Αμερικανός διάσημος businessman ως «χρέωση» για τη «φιλοξενία» του κ. Τσίπρα και της κουστωδίας του στην Ουάσιγκτον, που τόσο πανηγύρισαν τα κυβερνητικά φερέφωνα όταν πληροφορήθηκαν πως θα διέμενε –οποία τιμή!- στον κυβερνητικό ξενώνα, το αποκαλούμενο Blair House.
Και ίσως γι΄ αυτό αποφασίστηκε η… παράλειψη της δημοσίευσης στην πρωθυπουργική ιστοσελίδα της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε μετά τις επίσημες συναντήσεις. Και στη διάρκεια της οποίας επίσης βρέθηκε εκπρόσωπος από (αμερικανικό, φυσικά…) μέσο ενημέρωσης να θυμίσει τα όσα είχε πει παλαιότερα ο κ. Τσίπρας για τον Αμερικανό Πρόεδρο, τον οποίο –ποιός εκπλήσσεται άραγε;- καθύβρισε όπως και τόσους άλλους ξένους ηγέτες.
Η εκ των υστέρων προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να ισχυριστεί ότι τάχατες το κόστος για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F 16 ήταν 1,1 δισ. -και όχι 2,4, όπως είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος-  μόνον ως αστεία δικαιολογία μπορεί να εκληφθεί. Κι αυτό διότι ο κ. Τσίπρας «κατάπιε τη γλώσσα» του όταν ο Τραμπ, χωρίς την παραμικρή διπλωματική υπεκφυγή, έκανε επίδειξη τήρησης της προεκλογικής του υπόσχεσης ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δημιουργούνται θέσεις εργασίας για τους Αμερικανούς.  Να κάνει πράξη δηλαδή το προεκλογικό του σύνθημα «Make America Great Again».
Ένα σύνθημα το οποίο λίγο έλειψε να το ακούσουμε και από τον έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος έφθασε μέχρι του σημείου να πει στον συνομιλητή το αμίμητο: «Πολλοί Έλληνες αγαπούν τις ΗΠΑ, τη χώρα σας, αλλά έχετε και πολλούς Έλληνες στις ΗΠΑ, πράγμα που παίζει κρίσιμο ρόλο στην οικονομία, την πολιτική. Και έχετε και πολλούς υποστηρικτές εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες…».
Αλήθεια, φαντάζεται κανείς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Καραμανλή, τον Γιώργο Παπανδρέου ή τον Αντώνη Σαμαρά, που πέρασαν τις προηγούμενες δεκαετίες το κατώφλι του Λευκού Οίκου, να λένε τέτοιες δουλοπρεπείς αρλούμπες; Μάλλον όχι, διότι όλοι αυτοί δεν μπορούν ούτε να πλησιάσουν τις απαράμιλλες επιδόσεις του Αλέξη Τσίπρα στην τέχνη της πολιτικής κωλοτούμπας. Είναι μοναδικός. Και θα αποδειχθεί και ανεπανάληπτος.

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Έχουν τον διχασμό στο DNA τους



Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα υποστηρίζουν οι κάθε είδους – παραδοσιακοί ή νεόκοποι, αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι- «δικαιωματιστές», την Τρίτη πέρασε από τη Βουλή ένας πολύ σημαντικός νόμος, ο οποίος διευκολύνει τη ζωή των συμπολιτών μας που είχαν πρόβλημα με τη νομική ταυτότητα του φύλου τους. Και με την ψήφιση της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας η Ελλάδα μετατρέπεται σε σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Είναι, όμως, έτσι; Γίναμε, πράγματι, μια από τις χώρες της Ευρώπης που προτάσσουν τα δικαιώματα και μεριμνούν για τον σεβασμό τους; Μπορούμε πια να καταταγούμε στα έθνη στα οποία οι πολιτικοί τους ταγοί συζητούν στο Κοινοβούλιο ακόμη και για «ευαίσθητα» θέματα; Διαθέτουμε πλέον ένα πολιτικό σύστημα που όσοι το απαρτίζουν αντιπαρατίθενται, όταν διαφωνούν, ανταλλάσσουν επιχειρήματα, προσπαθεί ο ένας να πείσει τον άλλο και στο τέλος αναζητούν, όπου είναι δυνατόν, συναινέσεις;
Έχουν καμία σχέση όλα όσα διημείφθησαν τις προηγούμενες ημέρες στο ελληνικό Κοινοβούλιο με την ευρωπαϊκή «κανονικότητα»; Μπορεί να βρει κανείς προηγούμενο σύμφωνα με το οποίο για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν προηγήθηκε διαβούλευση στο πλαίσιο του υπουργικού συμβουλίου; Το συζήτησε, άραγε, ο επισπεύδων υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής με τους υπολοίπους συναδέλφους του στην κυβέρνηση;
Ενδιαφέρθηκε, άραγε,  ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να μάθει τις απόψεις -όχι της αντιπολίτευσης αλλά- των στελεχών του κόμματος με το οποίο συγκυβερνά και αρκετά από τα οποία έχει διορίσει συνεργάτες του; Αλήθεια ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος όταν του ζήτησε άδεια για να ταξιδέψει στη Βραζιλία, του εξήγησε γιατί έπρεπε να βρίσκεται τόσο μακριά όταν θα ψηφιζόταν το επίμαχο νομοσχέδιο;
Είναι προφανές ότι τα ερωτήματα είναι ρητορικά και οι απαντήσεις που επιδέχονται είναι αυτονόητες. Ο λόγος που ήρθε και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτό το νομοσχέδιο δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν αποπροσανατολιστικό πυροτέχνημα που η κύρια επιδίωξή του δεν ήταν να θεσπίσει δικαιώματα μιας κοινωνικής κατηγορίας, αλλά να δημιουργήσει προβλήματα στην αντιπολίτευση.
Χωρίς διάθεση για «δίκη προθέσεων», αψευδής μαρτυρία για τις κυβερνητικές στοχεύσεις ήταν η ομιλία του κ. Τσίπρα, ο οποίος πήγε απροειδοποίητα τη Δευτέρα στη Βουλή για να εκφωνήσει έναν λόγο που μόνον ως ένα ακόμη μνημείο εχθροπάθειας και διχασμού μπορεί να χαρακτηριστεί. Αντί να καλέσει τα άλλα κόμματα σε διάλογο και συναινέσεις, με όσα ισχυριζόταν ήταν σαφές ότι τους προκαλούσε σκοπίμως ή να δηλώσουν υποταγή στην εξουσιαστική βούλησή του ή να καταψηφίσουν έτσι ώστε να λάβει ο ίδιος κατ΄ αποκλειστικότητα όλα τα εύσημα του τάχατες «προοδευτικού».
«Και θέλω να θυμίσω εδώ σε όλους, καθώς καλούμαστε να εγκρίνουμε, να απορρίψουμε, ή και να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας, όπως αποφάσισε να κάνει ο κ. Μητσοτάκης, τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη: “Είστε υπέρ, ή κατά; Έστω απαντήστε μ’ ένα ναι, ή μ’ ένα όχι”», ήταν μια από τις απόπειρες που έκανε να στριμώξει τα υπόλοιπα κόμματα. Ήταν μάλιστα τόσο άκομψη που το πιθανότερο είναι τα κόκκαλα του «ποιητή της ήττας» θα έτριξαν από τη διαστρέβλωση που υπέστη το έργο του.
Δεν έμεινε, όμως, εκεί. Αλλά συνέχισε στο ίδιο μοτίβο θέτοντας δήθεν διλήμματα που ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα απέρριπταν τα άλλα κόμματα και κυρίως η Νέα Δημοκρατία στην οποία στόχευε: «Θα υποστηρίξετε αυτή την πολιτική και νομική τομή που θεμελιώνεται στα ιδρυτικά νομικά κείμενα του σύγχρονου κόσμου αλλά και στο άρθρο 2 του Συντάγματος για την προστασία της αξίας του ανθρώπου καθώς και στις αρχές της ισότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας; Ή θα στρίψετε δια της τροπολογίας και της κατάθεσης άλλων νόμων; Και αν θα στρίψετε κάτω από το βάρος ορισμένων εκ των ιεραρχών ή της ακροδεξιάς σας πτέρυγάς, θα μας εξηγήσετε που εξαντλείτε το φιλελεύθερο χαρακτήρα της ιδεολογίας σας;», αναρωτιόνταν με έκδηλη υποκριτικότητα.
Την ίδια ώρα, μάλιστα, που επικαλούνταν το γεγονός ότι «ήταν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης που πριν λίγες εβδομάδες μετά από συνάντηση με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, στις 12 Ιουλίου, είχε δεσμευτεί ότι θα στηρίξει και θα ψηφίσει επί της αρχής, τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης», έσπευδε να αναμειχθεί στα εσωτερικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τρόπο που ήταν σαφές ότι επεδίωκε την καταψήφιση της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
«Τι έγινε ξαφνικά και άλλαξε γνώμη; Δε σας άφησε ο κ. Γεωργιάδης; Και για να χρυσώσετε το χάπι μετά, του πήρατε και το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας; Εμ, δε του χρειάζεται το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας του αντιπροέδρου, γιατί έχει το χαρτοφυλάκιο του καθορισμού της γραμμής και της πολιτικής σας..», ήταν τα –δίκην παραπολιτικού σχολιασμού- λόγια που ακούστηκαν από τα πρωθυπουργικά χείλη. Από τα χείλη του πολιτικού που μόλις πριν ισχυριζόταν ότι κατέτεινε στην εφαρμογή και στη χώρα μας όλων όσα «επιτάσσει το γράμμα και το πνεύμα της Οικουμενικής Διακήρυξης του Ανθρώπου, το μεταπολεμικό συμβόλαιο ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας, πάνω στην οποία δομήθηκαν οι σύγχρονες κοινωνίες...».
Δεν παρέλειψε φυσικά να προβοκάρει και τους… εθελόδουλους της Κεντροαριστεράς που «πριν αλέκτορα φωνήσαι» ξέχασαν τις διακηρύξεις τους ότι θα πάψουν πλέον να δίνουν άλλοθι στα παιχνίδια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τις «διπλές πλειοψηφίες». Αφού εξέφρασε ευαρέσκεια για την αμαχητί παράδοσή τους, τους έκανε και υποδείξεις για το πώς να αντιμετωπίζουν τη συμμαχία του με τον κ. Καμμένο: «Κάποια στιγμή, όμως, και το ΠΑΣΟΚ, που διαρκώς μας εγκαλεί για τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ -τους οποίους μάλλον από ενοχή που συγκυβερνήσατε με τον κ. Βορίδη και τον κ. Γεωργιάδη, τους αποκαλείτε ακροδεξιούς- θα πρέπει να παραδεχτεί ότι αυτή η κυβέρνηση έχει κάνει πράξη μια σειρά από σημαντικές και δύσκολές προοδευτικές τομές», είπε.
Γιατί τους προκάλεσε, ενώ ήταν γνωστό ότι θα διευκόλυναν την ψήφιση της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, όπως και έκαναν το μεν Ποτάμι με το «ναι», η δε ΔΗΣΥ με το σχιζοφρενικό «παρών»; Ακριβώς για τους ίδιους λόγους που τα έβαλε με τη Νέα Δημοκρατία, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η ηγεσία της είναι ακροδεξιά. Κακά τα ψέματα, ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν τον διχασμό στο DNA τους. Ήρθαν στην εξουσία με διχαστικά μηνύματα –«να τελειώνουμε με το παλαιό» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και μόνον έτσι μπορούν να παραμείνουν. Είναι η τελευταία άμυνα την οποία μπορεί να κάνουν στη λογική της «κωλοτούμπας» που απέκτησε, πλέον, παγκόσμιο trade mark.

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

«Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει….»



«Με μια λιτή αλλά ουσιαστική δήλωση ο υπουργός….». Έτσι ξεκινούσε η ανάρτηση για την παραίτηση του προέδρου της ΕΡΤ Δ. Τσακνή που φιλοξενούνταν σε ένα από τα site–φερέφωνα, τα οποία οι άνθρωποι που τα λειτουργούν, όταν δεν γλύφουν –με το αζημίωτο, ας υποθέσουμε- πατόκορφα τους κυβερνώντες, προσπαθούν να κάνουν καριέρα εγκαλώντας είτε την αντιπολίτευση είτε τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης επειδή ασκούν κριτική στη σημερινή εξουσία.
Η προαναφερόμενη περίπτωση δεν είναι ούτε πρωτοφανής, ούτε μοναδική. Συνιστά, ωστόσο, αξιομνημόνευτο φαινόμενο γιατί τα κρούσματα αυτού του είδους είναι πυκνά και επαναλαμβανόμενα. Η εχθροπάθεια, εξάλλου, με την οποία τα φιλοκυβερνητικά μέσα αντιμετωπίζουν όποιον –πολιτικό ή δημοσιογράφο- δεν επαινεί την κυβέρνηση είναι απαράμιλλη. Όπως απαράμιλλο είναι και το πάθος με το οποίο υπερασπίζονται όλες τις κυβερνητικές προπαγανδιστικές επιδιώξεις. Επανεμφανισθείσα προσφάτως στο προσκήνιο ιστορική εφημερίδα, που πέρασε στη σφαίρα της κυβερνητικής επιρροής, είχε τίτλο στην είδηση για τη μεγαλύτερη θαλάσσια οικολογική καταστροφή στη χώρα μας: «Πνιγήκαμε σε μια κουταλιά πετρέλαιο»…  
Σε αυτό το μοτίβο, θεωρείται φυσικό να αποσιωπάται για παράδειγμα το ασυνήθιστο γεγονός να αποκλείει ο πρωθυπουργός τα μη φίλια μέσα ενημέρωσης από τις δημόσιες εμφανίσεις του. Και δεν κουνιέται φύλλο ακόμη και όταν φθάνει στο σημείο να μη δίνει ερωτήσεις στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ σε όποιον εκπροσωπεί μέσο που δεν είναι της αρεσκείας του. Αντιθέτως, είναι –μπορεί και δικαίως- τεράστιο θέμα και βρίσκει χώρο για δημοσίευση το ότι η Αστυνομία παρεμπόδισε δημοσιογράφους που ήθελαν να πάνε στα ορυχεία στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Θεωρείται άσκηση δικαιώματος η προσφυγή στη Δικαιοσύνη υπαρκτών ή ανύπαρκτων οικολογικών οργανώσεων που θέλουν να ματαιώσουν την επένδυση του Ελληνικού, αλλά λοιδορούνται οι καναλάρχες που κάνουν το ίδιο κατά του νόμου για τις αδειοδοτήσεις των τηλεοπτικών σταθμών. «Μέσω του... αγαπημένου τους θεσμού» όπως αυτολεξεί χαρακτηριζόταν το Συμβούλιο της Επικρατείας, «δεν θέλουν πάλι να πληρώσουν», έγραφαν διάφοροι που –αυτόκλητα, άραγε;- έχουν αναλάβει ρόλο κυβερνητικών τρολ .
Αποτελεί αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν, πολύ πριν ανέλθουν στην εξουσία, στήσει έναν πολυπλόκαμο επικοινωνιακό μηχανισμό. Που είχε ερείσματα παντού και ανθρώπους που ακολουθούσαν άκριτα τις κυρίαρχες νόρμες της ενημέρωσης που ήταν οι παντοειδείς λαϊκίστικες προσεγγίσεις, το εμπόριο ευαισθησίας και η καπηλεία κάθε είδους αλληλεγγύης. Και που την ίδια ώρα μετέρχονταν κάθε μέσο για την υπονόμευση όποιου δεν συνέβαλε στη δόξα των επερχόμενων που θα έσκιζαν το Μνημόνιο, θα μας γλύτωναν από τον ΕΝΦΙΑ, θα… καταργούσαν τις αυτοκτονίες και θα μας απάλλασσαν από τόσα άλλα δεινά.
Τα πράγματα, όμως, άρχισαν να αλλάζουν από τον Ιανουάριο του 2015 όταν η μια μετά την άλλη οι αυταπάτες άρχιζαν να διαλύονται. Μαζί άλλαξε και η –εντός ή εκτός εισαγωγικών- ενημέρωση. Περάσαμε πλέον στην εποχή των non paper που έγινε ο αποκλειστικός τρόπος με τον οποίο «βγαίνουν οι κυβερνητικές ειδήσεις». Οι συντάκτες που στο παρελθόν ξημεροβραδιάζονταν έξω από το Μαξίμου εκδιώχθηκαν από εκεί. Έτσι ώστε ό,τι αφορά πλέον τη λειτουργία της κυβέρνησης να το μαθαίνουν μόνον λίγοι και εκλεκτοί που είναι διασυνδεδεμένοι με τον επίσημο προπαγανδιστικό μηχανισμό που εγκαταστάθηκε στα υπόγεια του πρωθυπουργικού γραφείου και δίπλα στα υπουργικά γραφεία.     
Το αστείο είναι ότι όλοι αυτοί που κουνούσαν το δάκτυλο σε εμάς που εργαζόμαστε στα αποκαλούμενα «κατεστημένα μέσα ενημέρωσης» και μας κατηγορούσαν ότι «καταστρέφουμε την ενημέρωση», επειδή τάχατες υπερασπιζόμασταν το Μνημόνιο, έχουν μεταβληθεί την τελευταία διετία στους πλέον δουλικούς μνημονιακούς. Και επιπλέον ο ένας μετά τον άλλο εφορμούν στο Κράτος, εγκαταλείποντας τα μέσα που ως τώρα υπηρετούσαν είτε διότι τους αφήνουν επί μήνες απλήρωτους –που είναι άραγε η Επιθεώρηση Εργασίας;- είτε πειδή αντιμετωπίζουν –δυστυχώς- το φάσμα του λουκέτου.
Τελευταίος στη σειρά των ασταμάτητων μετακομίσεων στο Κράτος –«καλώς τον κι ας άργησε…» πρέπει να ήταν η φράση με την οποία τον υποδέχτηκαν οι από καιρό εγκατεστημένοι στα υπόγεια του Μαξίμου προπαγανδιστές- είναι ο θρυλικός κ. Θανάσης Καρτερός. Ο άνθρωπος που… έγραψε ιστορία όταν, ως πρωτοπόρος στην… αποκάλυψη των fake news, καλούσε την εποχή του Τσερνομπίλ τους αναγνώστες της εφημερίδας που τότε διηύθυνε να τρώνε άφοβα μαρούλια επειδή τα περί ραδιενέργειας ήταν κατασκεύασμα της δυτικής προπαγάνδας.
Είναι απορίας άξιο, πάντως, πόσοι από εκείνους τους προ τριακονταετίας αναγνώστες, θα έμειναν πιστοί στον κ. Καρτερό. Όπως αντίστοιχη απορία γεννάται για το πως θα ενημερώνονται πλέον οι -πάνω κάτω- χίλιοι αναγνώστες που διάβαζαν την καθημερινή αρθρογραφία του στην Αυγή. Αρθρογραφία, η οποία, όπως φαίνεται, εκτιμήθηκε τόσο πολύ από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ώστε να λάβει τη βαρυσήμαντη απόφαση να τον ορίσει «νέο σερίφη» στην ενημέρωση. Αυτή, άλλωστε, είναι μια από τις αγαπημένες εκφράσεις του κ. Καρτερού, ο οποίος, κάνοντας επίδειξη –σε ποιον άραγε;- αμερικανομάθειας, όταν αναφερόταν στο τωρινό αφεντικό του, δηλαδή στον κ. Τσίπρα, έγραφε:  «There is a new sheriff in town…».              
Αν, πάντως, μετά τις «δημοσκοπήσεις» από εταιρίες – «μαϊμού», που επιστρατεύτηκαν ως «ενέσεις ηθικού» στους εναπομείναντες ΣΥΡΙΖΑίους, οι επόμενες κινήσεις για να αντιστραφεί το δυσμενές κλίμα κατά της κυβέρνησης ήταν η επανεμφάνιση στο προσκήνιο του Π. Καλφαγιάννη της ΠΡΟΣΠΕΡΤ, που κατάπιε τον άμοιρο Δ. Τσακνή, και η αντικατάσταση του «μάγου» των non paper Θ. Μιχόπουλου από τον… μαρουλοφάγο Καρτερό, η απελπισία του Μαξίμου πρέπει να είναι πολύ μεγάλη.
Απελπισία τόσο μεγάλη και τόσο ευδιάκριτη ώστε κάποιοι στους διαδρόμους της Βουλής να κάνουν λογοπαίγνιο με το όνομα του νέου αρχιπροπαγανδιστή του Μαξίμου και τη στροφή από τον «Ύμνο της Ελευθερίας» του Σολωμού που λέει: «Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει/  φιλελεύθερη λαλιά,/  ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι/ από την απελπισιά». Βάλτε, αντί για τη… μισητή στο Μαξίμου «φιλελεύθερη λαλιά», την έκφραση «δημοσκοπική ανάκαμψη» και θα έχετε το πανόραμα της κυβερνητικής «επένδυσης» στον κ. Καρτερό.