Συνολικές προβολές σελίδας

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Μαΐου 2021

Σε ποια «κανονικότητα» θα μας… επιστρέψει το τέλος της πανδημίας;

 

Θα χρειαστεί μάλλον πολύς ακόμη χρόνος για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα αναφορικά με τις επιπτώσεις που θα επιφέρει η πανδημία του κορωνοϊού τόσο στην καθημερινότητα όλων μας όσο και ευρύτερα στη διαμόρφωση των νέων κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών που  αφήνει πίσω της η τεράστια αυτή δοκιμασία που επηρέασε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Ένας βασικός λόγος για τον οποίο δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί για τις συνέπειες είναι αναμφισβήτητα  το γεγονός ότι η πανδημία είναι ακόμη εδώ και, όπως όλα δείχνουν, οι περιορισμοί που μας επέβαλε θα μας συνοδεύουν για αρκετό διάστημα, έστω και αν είναι πιο χαλαροί. Εξ ου και από τα μέχρι στιγμής δεδομένα το μόνο βέβαιο είναι ότι το αύριο που μας περιμένει θα είναι διαφορετικό από το χθες.

Ως εκ τούτου, μάλλον σωστά πράττουν όσοι απορρίπτουν τον ισχυρισμό περί «επιστροφής στην κανονικότητα» που θα επιφέρει το τέλος της πανδημίας. Και αντ΄ αυτού προτιμούν τον όρο «νέα κανονικότητα» που αποτυπώνει ίσως καλύτερα τις προοπτικές που διανοίγονται και οι οποίες, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα διαφέρουν σημαντικά από τον κόσμο που άφησε πίσω της η εμφάνιση του κορωνοϊού τον Νοέμβριο του 2019 στην Κίνα και τον Φεβρουάριο του 2020 στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Όπως και να έχει, πάντως, νομίζω ότι έχουν αρχίσει να γίνονται ορατά κάποια πρώτα ενδεικτικά στοιχεία που θα χαρακτηρίζουν τον νέο κόσμο που αργά ή γρήγορα θα ανατείλει όταν θα περάσει σε δεύτερο πλάνο η πανδημία. Το πρώτιστο από αυτά νομίζω ότι είναι ο θρίαμβος τον οποίο κατήγαγε η επιστημονική γνώση απέναντι στον συνασπισμό δυνάμεων που συνέπτυξαν ο διεθνής κομπογιαννιτισμός με την παγκόσμια ημιμάθεια.

Χρειάζεται, άλλωστε, να εθελοτυφλεί πλέον κανείς για να μην αναγνωρίσει ότι η λύση του δράματος, το οποίο βιώνει όλος ανεξαιρέτως ο πλανήτης, έρχεται μόνον μέσα από τους μαζικούς εμβολιασμούς. Οι χώρες που έχουν προχωρήσει γρήγορα τα εμβολιαστικά τους προγράμματα βλέπουν τα κρούσματα, τις νοσηλείες αλλά και τους θανάτους να υποχωρούν με ραγδαίους ρυθμούς, γεγονός που τους επιτρέπει να προχωρούν με μεγαλύτερη ταχύτητα στο άνοιγμα των οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων.

Ένα δεύτερο, εξίσου σημαντικό, συμπέρασμα που έχει προκύψει ως τώρα είναι ο θρίαμβος του συλλογικού έναντι του ατομικού. Είτε προσεγγίζει κανείς την πανδημία από υγειονομική είτε από οικονομική σκοπιά, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι και στις δύο διαστάσεις του προβλήματος οι μόνες αποτελεσματικές λύσεις προκύπτουν από τη συνολική κοινωνική δράση που πολλές φορές απαιτεί παγκόσμια κινητοποίηση.

Ποιος, για παράδειγμα, μπορεί να παραβλέψει ότι όσοι στα πέρατα της οικουμένης προσβλήθηκαν από τον ιό, είτε ήταν πλούσιοι, είτε φτωχοί, αναζήτησαν νοσηλεία για την Covid-19 στα δημόσια συστήματα υγείας; Και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι αν δεν άνοιγαν τα κρατικά «πουγκιά», με τρόπο που ποτέ στο παρελθόν δεν έχει γίνει, οι οικονομίες όλων των χωρών θα είχαν καταρρεύσει; 

Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, η συσσωρευμένη επιστημονική γνώση και η συντονισμένη συλλογική δράση αποτέλεσαν τους δύο αποφασιστικούς παράγοντες που συνέβαλαν στον έλεγχο της πανδημίας. Τα όσα προηγήθηκαν τους τελευταίους 18 μήνες που συμβιώνουμε με αυτόν τον απειλητικό εφιάλτη δείχνουν ότι οι συνέπειες για την ανθρωπότητα θα ήταν ανυπολόγιστα δυσμενέστερες αν είχαν κερδίσει το παιχνίδι οι αμφισβητίες της επιστήμης και οι θιασώτες των ατομικών λύσεων.

Ακόμη και τώρα, άλλωστε αν οι προηγμένες οικονομικά χώρες, οι οποίες προνομιακά εμβολιάζουν τους πληθυσμούς τους, δεν μεριμνήσουν για να προμηθευτούν ικανές ποσότητες εμβολίων και τα φτωχότερα κράτη του πλανήτη, ο κορωνοϊός δεν πρόκειται να υποχωρήσει και οι συνέπειες της πανδημίας δεν θα περιοριστούν μόνον εκεί. Βαρύτατες επίσης θα είναι οι συνέπειες αν το κράτος αποσύρει τη στήριξή του στην απασχόληση και στο επιχειρείν με τον ίδιο ξαφνικό τρόπο με τον οποίο την παρείχε όταν ξέσπασε η πανδημία.

Γι’ αυτό και εφόσον επιθυμούμε όντως να αποδειχθεί βιώσιμη η «νέα κανονικότητα», η οποία θα προκύψει στη μετα-Covid περίοδο, δεν μπορεί παρά να απορρίψουμε τις αντιεπιστημονικές δοξασίες και τους αντικοινωνικούς ατομισμούς. Και να κάνουμε οδηγούς μας την επιστημοσύνη και το συλλογικό πνεύμα. Μόνον έτσι τα παθήματα της πανδημίας θα μας γίνουν μαθήματα.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

Οι… απερίσπαστοι συνωμοσιολόγοι θα δώσουν, άραγε, λογαριασμό;


Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, θέλοντας να υποβαθμίσει τον επελαύνοντα κορωνοϊό, ο οποίος σάρωνε ήδη τον πλανήτη από άκρη σε άκρη, επέμεινε να τον αποκαλεί «κινέζικο ιό», σε μια διττή προσπάθεια που κατέτεινε, αφενός, στην υποβάθμιση της σημασίας του φαινομένου και, αφετέρου, στην επιβεβαίωση της ιδεοληπτικής εμμονής του κατά του δημόσιου συστήματος υγείας.
Όπως εμμέσως παραδεχόταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο βασικός λόγος για τον οποίο αρνούνταν να δει κατάματα την πραγματικότητα που δημιουργούνταν πια σε πολλές χώρες μακριά από την Κίνα, ήταν επειδή φοβόταν ότι οι διαφαινόμενες επιπτώσεις θα διακινδύνευαν την επανεκλογή του, αφού τα μέτρα τα οποία θα έπρεπε να ληφθούν θα επιβάρυναν την αμερικανική οικονομία και αυτό θα μετρούσε στην ψήφο που δώσουν τον Νοέμβριο οι Αμερικανοί πολίτες.
Ήρθαν, όμως, έτσι τα πράγματα που η εικασία του Ντόναλντ Τραμπ κινδυνεύει να λειτουργήσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Διότι εκείνο το οποίο υποτίθεται ότι ήθελε να αποφύγει με την άρνηση της βοώσας πραγματικότητας, δηλαδή το αποκαλούμενο «πολιτικό κόστος» από τη λήψη μέτρων που θα έπλητταν την οικονομία των ΗΠΑ, απεδείχθη όχι μόνον ότι ήταν αναπόφευκτο, αλλά, εν τέλει, το τίμημα που θα κληθούν να πληρώσει η χώρα αλλά και ο Πρόεδρός της θα είναι ακόμη βαρύτερο.
Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η οικονομική ζημιά μεγάλωσε κατά πολύ από την καθυστέρηση ανάληψης δράσης για την ανάσχεση της πανδημίας. Ενώ οι πολύ περισσότερες ανθρώπινες ζωές που, δυστυχώς, θα χαθούν και μάλιστα αδίκως, εξαιτίας της ιδεοληπτικής εμμονής του Αμερικανού Προέδρου, αναπόφευκτα δυσχεραίνουν τα πολιτικά σχέδια του αμετροεπούς πολιτικού. Ο οποίος στην αρχή αρνούνταν το lockdown, τώρα πλέον ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη με τους πιθανούς θανάτους, σε μια κουτοπόνηρη απόπειρα να μην περάσει από κάτω.
Η περίπτωση της ιδεοληπτικής άρνησης του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και να προασπίσει το συμφέρον των πολιτών του, αλλά και του ίδιου, δεν είναι η μοναδική. Την είδαμε στη γειτονική μας Τουρκία του Ερντογάν, την είδαμε στη Μεγάλη Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον, που ανέκρουσαν πρύμναν, ακολουθώντας την οπορτουνιστική τακτική του Αμερικανού Προέδρου. Τη βλέπουμε στη μακρινή Βραζιλία του ανεκδιήγητου Μπολσονάρου, ο οποίος συνεχίζει ασυγκίνητος μπροστά στο παγκόσμιο «γαϊτανάκι του θανάτου».
Εξίσου μεγάλο δυστύχημα, όμως, είναι και το ότι αντίστοιχα στρεβλή ερμηνεία των όσων μας συμβαίνουν κάνουν και υποτιθέμενοι «διανοούμενοι» του εγχώριου καλλιτεχνικού στερεώματος οι οποίοι, σε μια επίδειξη δήθεν πνεύματος αντίστασης σε όσες παραδοχές κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι που παίρνουν τοις μετρητοίς τις απόψεις και τις νουθεσίες των ειδικών επιστημόνων, καταφεύγουν σε ασύλληπτες θεωρίες συνωμοσίας για όσα –υποτίθεται ότι- υποκρύπτονται πίσω από την πανδημία και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης που συστήνονται για τον περιορισμό της εξάπλωσης.
Μετά τον Σταμάτη Κραουνάκη που διαπίστωσε ότι ο κορωνοϊός είναι «εργαστηριακή επίθεση μείωσης πληθυσμών» και ότι «το εμβόλιο υπάρχει», αλλά ο ίδιος έχει βρει το δικό του φάρμακο που είναι η… πρόπολη, εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Γιώργος Κιμούλης για να μας «αποκαλύψει» ότι όλος αυτός ο εφιάλτης τον οποίο ζει ολόκληρος ο πλανήτης δεν είναι παρά «εργαλείο περίσπασης». Και γι΄ αυτό ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης βάζει εισαγωγικά στη λέξη «πανδημία», επειδή προφανώς αμφισβητεί την ύπαρξή της.
Εκ πρώτης άποψης, είναι απορίας πως μπορεί να συγκλίνουν οι θέσεις πολιτικάντηδων της Ακροδεξιάς και με οι απόψεις καλλιτεχνών που εμφανίζονται να είναι στρατευμένοι στην Αριστερά. Με δεδομένη, όμως, τη σύγκλιση των άκρων που ζήσαμε στη χώρα μας την περασμένη δεκαετία, ίσως δεν πρέπει να απορεί κανείς. Η ώσμωση που έφερε ο λεγόμενος «αντιμνημονιακός» αγώνας φαίνεται ότι έχει αφήσει βαθύ αποτύπωμα στο κοινωνικό σώμα. Γι΄ αυτό και σε πείσμα των σχηματικών διαχωρισμών, η παρανοϊκή Ακροδεξιά και η παλαβή Ακροαριστερά βρίσκουν κοινή γλώσσα.
Υπό άλλες συνθήκες, οι δήθεν αντισυμβατικές προσεγγίσεις καλλιτεχνών που, αν και δηλώνουν αριστεροί, δεν έχουν πρόβλημα να χρησιμοποιούν τα… αστικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προπαγανδίσουν τις θεωρίες τους, ίσως να μην είχαν καμία σημασία. Στην παρούσα συγκυρία, ωστόσο, δεν περνούν απαρατήρητες εξαιτίας του γεγονότος ότι η δημοφιλία του facebook, ειδικά αυτή την εποχή του εγκλεισμού των πολλών, είναι εκτεταμένη και αρκετοί συμπολίτες μας νομίζουν ότι «ενημερώνονται» μέσω αυτού.
Είναι ευτύχημα, πάντως, ότι οι… απερίσπαστοι συνωμοσιολογικοί ισχυρισμοί τους φαίνεται να βρίσκουν πολύ μικρή ανταπόκριση στην πολύπαθη ελληνική κοινωνία που δοκιμάστηκε σκληρά την προηγούμενη δεκαετία, εξαιτίας και του γεγονότος ότι η κρίση παρατάθηκε από αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις. Η συντριπτική πλειονότητα των συμπατριωτών μας εμπιστεύονται, πλέον, το επιστημονικό δυναμικό και τις αρχές της χώρας, συμμορφώνονται με τις υποδείξεις τους και τηρούν αγόγγυστα τα επώδυνα μέτρα της απομόνωσης και της κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Μιας, ωστόσο, και έχει γίνει του συρμού η μισαλλόδοξη καμπάνια «μετά θα λογαριαστούμε» που διακινείται από κάποιους που κινούνται στο ίδιο ιδεολογικό στίγμα με τους… απερίσπαστους συνωμοσιολόγους της εποχής μας, θα είχε ενδιαφέρον, όταν τελειώσει ο εφιάλτης που ζούμε, να έδιναν λογαριασμό στους συμπολίτες μας που τους θαυμάζουν και τους ανέδειξαν σε πνευματικούς ταγούς. Λέτε να το κάνουν;

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

Βγαλμένη από τις θεωρίες των «ψεκασμών», η μάχη κατά του 5G


Σε περισσότερες από μια δημοσκοπήσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια καταγράφηκε το αποκαρδιωτικό εύρημα ότι ένας στους τρεις συμπατριώτες μας απαντούσε θετικά στο ερώτημα αν «μας ψεκάζουν» για να μας επιβάλουν άνωθεν συνήθειες και συμπεριφορές, όπως η προσήλωση στο Μνημόνιο που, ωστόσο, ποτέ δεν επετεύχθη!
Τούτου δοθέντος, μάλλον δεν πρέπει να πέφτουμε από τα σύννεφα με την πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας το οποίο καταψήφισε συμφωνία για την πιλοτική εφαρμογή του τηλεπικοινωνιακού δικτύου πέμπτης γενιάς (5G), επειδή μια ομάδα… ψεκασμένων πολιτών της περιοχής θεώρησε ότι το εν λόγω εγχείρημα είναι ένα «πείραμα που θέτει σε κίνδυνο την υγεία» όσων ζουν εκεί.
Χωρίς την παραμικρή επιστημονική τεκμηρίωση, μια δυναμική, όσο και ετερόκλητη, μειοψηφία επέβαλε τη βούλησή της σε μια ολόκληρη πόλη, παρόλο που οι ισχυρισμοί της ήταν προφανές ότι βρίσκονται σε απόλυτη σύγκρουση με την κοινή λογική αλλά και τα διεθνώς ισχύοντα.
Σε μια χρονική περίοδο που σε ολόκληρο τον πλανήτη εξελίσσεται ένας έντονος ανταγωνισμός για το ποιος θα πάρει καλύτερη θέση ή και θα αποκτήσει τα πρωτεία στη νέα τεχνολογική εποχή που διανοίγεται μπροστά μας, κάποιοι από εμμονή και ημιμάθεια επιμένουν να κρατούν τη χώρα μας στη θέση του ψηφιακού ουραγού.
Για να έχουμε μια επίγνωση της σημασίας που έχει το πέρασμα στην τεχνολογία του δικτύου πέμπτης γενιάς (5G) που θα οδηγήσει σε εκατονταπλάσιες ταχύτητες διαδικτυακής μετάδοσης δεδομένων, αρκεί ίσως η προχθεσινή ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που εκδόθηκε για να γνωστοποιηθεί η επίσκεψη που πρόκειται να πραγματοποιήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στις 7 Ιανουαρίου στην Ουάσιγκτον.
«Ο Πρόεδρος Τραμπ θα τονίσει τη σημασία της ασφάλειας των επικοινωνιών, ειδικά σε σχέση με την (τεχνολογία) 5G…», αναφερόταν στην -κατά τα λοιπά γενικόλογη- ανακοίνωση που –τι ειρωνεία- κυκλοφορούσε την ίδια ώρα που συνεδρίαζε το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας. Και σε αυτήν δεν υπάρχει άλλο ζήτημα που να επισημαίνεται με τόση σαφήνεια, όσο το 5G, ως αντικείμενο της συνάντησης με τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ούτε τα ελληνοτουρκικά, ούτε τα γεωπολιτικά, ούτε τα ενεργειακά.
Η μεγαλύτερη, εξάλλου, ανησυχία που εκφράστηκε από την αμερικανική πλευρά όταν πριν από έναν μήνα βρέθηκε στη Σαγκάη ο κ. Μητσοτάκης και είχε επαφές με εκπροσώπους επιχειρηματικών κολοσσών της Κίνας δεν αφορούσε τίποτε άλλο παρά την αποφυγή συμφωνιών με τις κινεζικές τηλεπικοινωνιακές εταιρίες.
Οι ΗΠΑ διόλου ενοχλήθηκαν που τα ελληνικά λιμάνια περνούν στον ολοένα και στενότερο έλεγχο της ασιατικής υπερδύναμης. Δεν έδειξαν το παραμικρό ενδιαφέρον που οι Έλληνες εφοπλιστές αιμοδοτούν την κινεζική ναυπηγική ζώνη με πολλά δισ. ετησίως. Ούτε φάνηκε να επηρεάζονται από τη διείσδυση στη χώρα μας του κινεζικού τραπεζικού κεφαλαίου.
Εκείνο που ήθελαν να εμποδίσουν –και το πέτυχαν!- ήταν να μην υπάρξει συμφωνία για την υιοθέτηση από την Ελλάδα της –φθηνότερης σε σχέση με τους δυτικούς ανταγωνιστές τους- τεχνολογίας 5G που προωθούν οι Κινέζοι μέσω εταιριών τους όπως η Huawei που έχει μπει στο στόχαστρο των ΗΠΑ και απετέλεσε την αιτία για τον σκληρό εμπορικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο.
Η Huawei, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο κατασκευαστή εξοπλισμού τηλεπικοινωνιακών δικτύων στον κόσμο, έχει χαρακτηριστεί επανειλημμένα από Αμερικανούς αξιωματούχους απειλή τόσο για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ όσο και για τις χώρες που θα αγοράσουν την τεχνολογία της κινεζικής εταιρίας, η οποία θα μπορεί, έτσι, να ελέγχει και να υπονομεύει την ασφάλεια τους.
Σε πείσμα όλων αυτών των σοβαρών διακυβευμάτων που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα, στη χώρα μας τον τόνο τον δίνουν οι κάθε λογής «ψεκασμένοι» που με τις παραληρηματικού τύπου παράλογες εμμονές τους μπαίνουν εμπόδιο στην πρόοδο και στην ανάπτυξη.
Είναι, σε γενικές γραμμές, οι ίδιοι οι άνθρωποι που στελεχώνουν με πάθος τις τάξεις του αντεμβολιαστικού κινήματος με αποτέλεσμα να επανέρχονται ασθένειες οι οποίες, χάρις στα εμβόλια, είχαν εξαφανιστεί.
Είναι, πάνω – κάτω, τα ίδια πρόσωπα που αντιμάχονται την παραγωγή ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειες, δημιουργώντας φανατικές ομάδες που στρέφονται κατά των ανεμογεννητριών με «επιχειρήματα» για την πρόκληση… στειρότητας σε ζώα και ανθρώπους, που προσομοιάζουν με αυτά των Καλαματιανών κατά του 5G.
Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ατόμων που καταπίνει αμάσητη οποιαδήποτε εύπεπτη θεωρία συνωμοσίας δίνει άλλοθι σε όσους αρέσκονται στην μανιχαϊστικού τύπου ευκολία πως «για ό,τι μας συμβαίνει δεν φταίμε ποτέ εμείς». Αντιθέτως, εκείνοι που σε όλες τις περιπτώσεις ευθύνονται είναι οι… «άλλοι».
Υπό το κράτος, άλλωστε, αυτής ακριβώς της νοοτροπίας μείναμε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα καθηλωμένοι στην κρίση, κυνηγώντας τις χίμαιρες της σεισάχθειας και αναδεικνύοντας σε «ήρωες» πολιτικούς κλόουν που μας κορόιδευαν μπροστά στα μάτια μας.
Τη… δόξα αυτών των κλόουν, που είναι ακόμη παρόντες στο προσκήνιο και σε περισσότερα από ένα κόμματα, είναι προφανές ότι ζήλεψαν και οι προερχόμενοι από πολλές παρατάξεις δημοτικοί σύμβουλοι της Καλαμάτας οι οποίοι, προασπιζόμενοι την… καρπερότητα των συμπατριωτών τους, κατεκίνησαν το «αντισυλληπτικό» 5G.
Το ότι με αυτά και με αυτά η Ελλάδα γεράζει και συρρικνώνεται πληθυσμιακά θέλει ανοικτό πνεύμα και σύνθετη σκέψη για να απασχολήσει το μυαλό όσων βολεύονται με τις θεωρίες περί «ψεκασμών».